"Ik ben blij dat ze nog ergens reserve kleren hadden liggen."
"Anders ik wel."
Het resultaat van hun laatste avontuur was dat hun kleren totaal aan gort waren. Gelukkig voor Sidonia en Lambik hadden de werknemers van de Expo gezien dat ze wel toe waren aan een nieuwe set kleren en ze hadden nog reserve kleren liggen van mensen die hun kleren waren vergeten mee te nemen.
Dus op dit moment waren zowel Sidonia als Lambik zich aan het omkleden in wat meer passende kleren. Ze hadden wat kledij gekregen van de medewerkers en hadden zichzelf even opgesloten op het toilet om deze kleren te passen.
Lambik liep het toilet uit. Hij had een pak gekregen die nog was blijven liggen van een oud-medewerker die was vergeten dat hij zijn pak had meegenomen naar zijn werk. De beige pak en een verdwaalde hoed van een bezoeker paste hem precies. Gelukkig voor Lambik waren zijn schoenen nog goed om mee te lopen.
"Nog niet klaar, Sidonie?"
"Bijna, Bikske"
Lambik schudde zijn hoofd en bekeek zichzelf in de spiegel. Het was een tijdje geleden dat hij zo'n pak had gedragen en hij moest toegeven dat hij er best goed uitzag zo. 'Ik moet vaker een pak dragen.'
Om de tijd te doden besloot hij even rond te kijken. Om van kleren te wisselen, waren ze meegenomen naar een medewerkersruimte en het stond er vol met de typische jaren '50 spullen. Er waren radio's uit die tijd en er was zelfs een koelkast zodat het eten langer goed bleef. Zeker voor die tijd was het nog niet vanzelfsprekend dat iedereen er eentje had.
"Wat denk je?"
Lambik draaide zich om naar de stem die om zijn aandacht en goedkeuring vroeg. Toen hij Sidonia eenmaal zag staan, begon hij te glimlachen.
"Dit is zeker een outfit die bij jou past."
Sidonia droeg een wijd uitstaande zwarte rok met een roze top. Ze had zelfs witte handschoenen die goed bij haar outfit paste. Ook haar eigen schoenen waren nog in een goede staat, wat zeker voor haar een geruststelling was.
Een beetje onzeker bekeek ze zichzelf in de spiegel. "Zeker weten?" Soms wist ze gewoon niet of Lambik het nou meende of dat hij haar in de maling nam. Het was vaak lastig te zeggen wat hij soms bedoelde.
Lambik schoot in de lach. "Na zoveel jaren vriendschap, vertrouw je mij nog steeds niet?"
Toen Sidonia besefte wat ze eigenlijk zei, schudde ze haar hoofd. Lambik sprak vaak de waarheid en was zo eerlijk als het om haar uiterlijk ging, dat het soms pijnlijk was. "Dat was niet wat ik bedoelde. Natuurlijk vertrouw ik je. Laten we maar op zoek gaan naar de rest."
Lambik knikte en bood Sidonia een arm aan, die ze maar graag accepteerde. En al snel liepen ze arm in arm over de Expo van 1958. Het zag er bijzonder uit. Ze waren er ooit eens geweest, maar dat was al jaren geleden. Het was fijn om hier weer eens te lopen. En niet alleen fijn. Het was ook een beetje raar om weer hier rond te lopen.
"Ik moet toegeven, het is wel weer vreemd om hier te lopen." zei Sidonia toen ze bij het Thais paviljoen liepen. De vorige keer dat ze hier was, was ze een gids. En hoewel het al een tijd geleden was, wist ze nog vrij veel van alle gebouwen die er waren.
Lambik keek Sidonia aan en besloot haar een beetje te plagen. "Denk je dat je nog een rondleiding zou kunnen geven?"
Sidonia keek hem verontwaardigd aan. "Jij twijfelde aan mijn vertrouwen aan jou? Volgens mij vertrouw jij mij nu niet." Toen ze Lambik's glimlach zag, gaf ze hem een tik tegen zijn arm. "Wat ben jij een vreselijke vriend!"
Lambik grinnikte. "Ach, je kent me toch, Sidonie?
Sidonia zuchtte en gaf hem een glimlach terug. "Gelukkig ken ik je, Lambik."
Even keken ze elkaar in de ogen en voor Sidonia leek het even of de wereld stil stond. Ach, ze voelde al zo lang iets voor Lambik, maar het heeft nooit mogen baten. Ze had haar pogingen al opgegeven, maar Lambik zou altijd wel een speciaal plekje in haar hart hebben.
"Sidonia..."
Verbaasd keek Sidonia op. Ze was zo verzonken in haar gedachten, dat ze niet had gemerkt dat Lambik al een stukje verder was gaan lopen. Ze snelde achter hem aan en ging weer naast hem lopen.
"Nou, hoe zit dat met die rondleiding van jou? Krijg ik er nog eentje of niet?" Sidonia gaf hem een glimlach en knikte. "Vooruit dan. En laten we dan meteen de rest gaan zoeken."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten