Fijne kerst alsnog.
xxx'jes
Eszie
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
306: Stralende Staf
Het was de avond voor pakjesavond. De straat was rustig, want vele kinderen en zelfs sommige volwassenen waren vroeg naar bed gegaan in de hoop dat pakjesavond sneller zou komen.
In het huis van Sidonia was ook het rustig. Sidonia zat op de bank tv te kijken, terwijl Suske en Wiske boven waren.
Het was weer eens een bijzonder avontuur geweest en Sidonia vond daarom dat ze een wijntje had verdiend terwijl ze met haar voeten omhoog zat.
Sidonia pakte haar glas met wijn en wilde net een slok nemen toen haar mobiel ineens afging. "Sidonia."
"Sidonie, Lambik hier. Ik was eigenlijk benieuwd wat je aan Sint had gevraagd."
Sidonia keek verbaasd op. "Waarom wil je dat weten? Is er iets wat jij nog voor mij wilt kopen? Een diamant op een ring bijvoorbeeld?" Natuurlijk wist Sidonia wel dat Lambik haar voorlopig niet ten huwelijk zou vragen, maar een vrouw mag toch hopen?
"Hè, wat? Nee ik was gewoon nieuwsgierig wat je had gevraagd."
Sidonia grinnikte en ze besloot Lambik eens flink in de maling te nemen. "Ik heb de Sint gevraagd of hij dit jaar een knappe man voor me kon vinden, aangezien er hier geen knappe en intelligente mannen zijn."
Er klonk wat protest aan de andere kant van de lijn. "Ik denk dat de Sint geen man vindt die bij een waaiboom wilt zijn."
Sidonia voelde een steek. Toegegeven, ze had het een klein beetje verdiend, maar alsnog... Het deed nog steeds zeer als Lambik zo reageerde.
Sidonia zei gedag en besloot Lambik's reactie naast zich te leggen. Ze hoopte al jaren dat Lambik haar ooit ten huwelijk zou vragen, maar die droom kwam nog niet dichterbij. Maar ze gaf niet op. Sidonia wist dat ze ooit samen zouden zijn. De vraag was alleen wanneer.
Er klonk wat gestommel van boven en even later klonken er voetstappen op de trap. Wiske kwam de woonkamer binnen lopen en ging naast Sidonia zitten. Ook al was het leuk om even stout te kunnen zijn, het voelde goed om weer een heldin te zijn.
"Tante," begon Wiske en Sidonia keek op, "sorry nog voor het cement in je voetbad."
Sidonia glimlachte. "Het is al goed, Louisa. Je deed het voor het goede doel." Sidonia noemde haar nichtje niet vaak Louisa. Vaak alleen als het nodig was en soms om haar nichtje te plagen.
Wiske glimlachte. Ze vond het altijd fijn om even samen met haar tante te zijn. Zolang Wiske het kon herinneren, was ze bij haar tante. Natuurlijk was ze dol op Sidonia, maar soms wilde Wiske haar ouders graag zien.
"Mis jij ze niet, tante?"
Sidonia keek verbaasd op. "Wie mis ik?"
"Mijn ouders."
Even bleef het stil. Sidonia wist even niet wat ze moest zeggen. "Natuurlijk mis ik ze, Wis." ze gaf Wiske een knuffel. "Soms mis ik een zus waar ik tegen kan praten. Maar dan zou ook alles anders zijn. Nu heb ik jou en Suske die me gezelschap houden."
Wiske knikte. Alles zou inderdaad anders zijn als haar ouders er nog waren. Ze had Suske dan nooit ontmoet en haar ouders zouden nooit toegeven aan de avonturen. Tante Sidonia liet het vaak niet eens toe.
Ineens ging Sidonia's mobiel weer af. Verbaasd keek Sidonia naar het scherm en nam op. "Lambik? Waarom bel je weer?"
"Meende je het?"
- Wat was het toch met die halve vragen vandaag? - "Wat meende ik?"
"Die knappe mannen op je lijst."
Wiske hoorde wat Lambik zei en keek verbaasd naar haar tante. "Knappe mannen?" fluisterde ze vragend.
Sidonia zuchtte. "Slaap lekker Lambik." en ze hing op. Ze keek naar Wiske, die haar verbaasd aankeek. "Ik wilde een grap uithalen met Lambik. Ik denk niet dat hij doorhad dat het een grap was."
"Dus nu denkt Lambik dat jij een knappe man op je verlanglijstje hebt staan." Wiske schoot in de lach. "Hij zou toch moeten weten dat hij dan bovenaan staat, met een verlovingsring op de tweede plaats."
Sidonia begon te blozen. De kinderen kende haar iets te goed. "Ach, ik zou zo nu en dan mogen hopen." zei ze met een glimlach. "Daarnaast, ik kan mij lijstjes herinneren dat jij ook de meest onmogelijke dingen vroeg. Iets met een eenhoorn ofzo?"
"Kom op, tante. Ik was vijf jaar toen." zei Wiske lachend. "En ik heb ook ooit een toverstaf gevraagd. Ik heb beide nooit gekregen."
Sidonia lachte en omhelsde haar nichtje. "Ik plaag je maar, lieverd. Zin in een kopje thee?"
Wiske knikte en Sidonia liep naar de keuken om thee in te schenken. Haar leven zou inderdaad anders zijn geweest als Suske en Wiske niet bij haar kwamen wonen en eerlijk zou ze niets anders willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten