Maar, deze had ik al klaar staan. Sommige verhalen schrijven zichzelf en dit is er een van.
Hopelijk kan ik de Watersater volgende week plaatsen, maar eerlijk gezegd... Het is niet mijn favoriete verhaal, maar ik ga mijn best doen!
Liefs,
Eszie
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
328: Sterrenrood
Het was een lentedag die bekend was in de lage landen. Het regende enorm en het mooie weer was nog niet in zicht. Om toch maar iets nuttigs te doen, hadden Suske en Wiske het idee om op hun kamer te blijven, terwijl Sidonia aan de slag ging met de voorjaarsschoonmaak.
Zeker na alle avonturen van de afgelopen tijd had Sidonia nauwelijks de kans gekregen om het huis weer op orde te krijgen. De berg van het vuile goed was zeer gegroeid in de afgelopen dagen en het zag er naar uit dat er ook overal bergen stof lag.
Dus Sidonia wist zich op zo'n regenachtige dag als vandaag ook prima te vermaken. Ze had de kinderen al gewaarschuwd dat ze zeker hun eigen kamer moesten gaan opruimen, maar ze had er een hard hoofd in dat het ook daadwerkelijk zou gebeuren.
Nadat de vaat en de kleren weer schoon waren, besloot Sidonia om de boekenkast weer eens op te ruimen. Een tijdje geleden kwam ze al ongedierte tegen in haar boekenkast, dus het werd weer eens tijd om te kijken of ze weer terug waren.
Terwijl ze de boeken uit haar kast haalde, viel haar oog op een oud boek. Een boek met een rode, versleten kaft. De rug van het boek was zodanig versleten dat het loskwam. Op de kaft was met gouden letters iets geschreven. Helaas waren de letters deels vergaan.
Maar Sidonia zou dit boek nooit weggooien. Want dit was niet zomaar een oud boek. Dit boek was al een aantal generaties in de familie. Het bevatte onder andere een bijzonder verhaal wat zich afspeelde op een grote cruise schip.
Normaal liet Sidonia zich niet zo makkelijk afleiden van haar grote schoonmaak, maar dit was toch wel iets bijzonders. Ze pakte het boek uit de kast en legde het op de salontafel. Ze liep naar de keuken om een kop koffie in te schenken, want dit was namelijk een zeer goed excuus om even pauze te nemen.
Toen ze eenmaal op de bank zat, pakte ze het boek voorzichtig op. Het was het dagboek van het nichtje van haar overgrootmoeder. Het verhaal van Wiske was bekend in de familie. Sidonia's moeder vertelde het verhaal al te graag, maar sinds de dood van haar moeder was het verhaal een beetje op de achtergrond geraakt.
Sidonia zuchtte. De familie van haar moeder hadden al vele avonturen beleefd. Dat was soms niet eens te vergelijken met de avonturen die zij soms beleefde. En Sidonia's moeder vertelde de verhalen maar al te graag. Ze kon zo goed vertellen, dat het soms leek alsof je er zelf bij was.
Ze sloeg het boek open. Wiske was pas op een latere leeftijd begonnen met het bijhouden van een dagboek, maar het eerste verhaal wat erin stond, was het avontuur dat ze beleefde op de Red Star Line.
Het was een verhaal wat Sidonia graag hoorde, zelfs toen ze jong was. Toen ze wat ouder was, geloofde ze het verhaal niet meer. Ze vermoedde dat haar moeder het verhaal wat spannender had gemaakt, zodat het leek alsof Wiske echt een avontuur beleefde.
Maar toen haar Wiske geboren werd, kwam de oude Wiske nog één keer terug naar België. Ze had het lappenpopje meegenomen voor de nieuwe generatie. Hoewel ze dol was op het popje, vond ze het belangrijk dat het tijd was voor een nieuwe moeder.
Tijdens deze kraamvisitie had Sidonia haar gevraagd of ze het verhaal wilde vertellen. Het verhaal wat ze van jongs af aan al hoorde, maar nu toch wilde weten hoe het echt was gegaan.
Haar verbazing was groot toen ze hoorde wat Wiske had meegemaakt op het schip. Hoe ze kennis maakte met een jong Pools gezin, hoe de kapitein het sluwe plan had om het bijzondere steen smokkelen en hoe het avontuur afliep. Het verhaal wat haar eigen moeder vertelde was dus waar, hoewel sommige dingen toch anders waren. Maar het was waar.
Enkele jaren later stierf Wiske en het dagboek kwam naar België. Sidonia had het in de boekenkast gezet, met de bedoeling om het later ook aan Wiske te vertellen. Maar het is er eigenlijk nooit van gekomen.
Met een glimlach bladerde Sidonia door het boek. Haar eigen herinneringen kwamen naar boven en het was alsof ze haar moeder het verhaal hoorde vertellen.
Ze deed het boek weer dicht en zette het terug in de kast. Morgen zou ze het verhaal aan Suske en Wiske vertellen, maar nu moest toch echt de troep worden opgeruimd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten