Suske & Wiske Fanfiction
Behind the Scenes
"Wat kijk je bedenkelijk."
Sidonia keek op van haar laptop. Ze was nu al enkele maanden aan het werk voor een krant en het beviel haar geweldig. Tot nu toe had ze geen grote avonturen nog beleefd en had dus voornamelijk gewoon kunnen werken in plaats van iedere keer vrij te moeten nemen voor het een of het ander.
Voor haar neus stond Margaritha, een aardige collega die al snel een goede vriendin was geworden.
"Wat is er aan de hand?"
Sidonia schudde haar hoofd. "Het is niets belangrijks. Maar waarom ben je hier? Ik dacht dat je op pad was vandaag."
Margaritha gaf haar een grote glimlach. "Dat was ik ook. Maar het is alweer tijd voor lunch en we zouden met alle vrouwen van de afdeling buiten de deur gaan lunchen vandaag. Of ben je het alweer vergeten?" voegde ze er plagerig aan toe.
Sidonia grinnikte en sloot haar werk af. "Dat was ik inderdaad vergeten. Geef me een paar minuten, dan sluit ik alles even af en pak ik mijn tas."
Nadat Sidonia alles had afgesloten, liepen de twee vrouwen richting een lunchroom niet ver bij het kantoor vandaan. Al een tijdje geleden hadden Samantha en Christina het idee om met alle vrouwen eens te gaan lunchen. En dan het liefst op een dag waarbij het meestal niet zo druk was en dat iedereen dan ook wel kon komen.
Wanneer Sidonia en Margaritha de lunchroom binnen liepen, waren Christina en Samantha er al. De twee waren op pad geweest en hadden besloten om maar meteen door te gaan in plaats van eerst nog een stop te maken op het kantoor. Zodra Christina Sidonia en Margaritha in de gaten kreeg, zwaaide ze even om te laten weten waar ze zaten.
"Waar zijn Violet en Rosanna?" vroeg Samantha wanneer Sidonia en Margaritha waren gaan zitten.
Margaritha grinnikte. "Rosanna moest nog wat inleveren bij haar school en Violet had besloten om haar vervoer te zijn zodat ze hier op tijd zouden zijn. Het zou niet lang duren voordat ze hier zijn."
Sidonia bekeek de menukaart. De andere vrouwen hadden hier vaak genoeg gegeten en waren lovend over alles wat hier werd bereid.
"Sidonie..." klonk er ineens en Sidonia keek op. De anderen hadden haar nooit Sidonie genoemd, tot nu toe dan. Sidonia zag Christina met een grote glimlach zitten. "Leuk om te weten dat je daar ook op reageert."
Sidonia glimlachte. "Er zijn niet veel mensen die me zo nog noemen. Lambik is eigenlijk vaak nog de enige die me Sidonie noemt."
Christina's glimlach werd nog groter. Lambik kwam van tijd tot tijd ook nog eens langs op het kantoor, soms voor klusjes, maar soms ook om even bij Sidonia langs te gaan. Hoewel Christina niet vaak naar Ricardo's roddels luisterde, was ze wel heel benieuwd wat hij over Sidonia en Lambik wist. Ricardo wist haar te vertellen dat Sidonia toch zeker wel een oogje had op Lambik, maar Lambik daar nou niet zo veel van moest hebben. "Hoe zit het tussen jou en Lambik?" vroeg Christina wanneer Violet samen met Rosanna en Evanthe aan de tafel kwamen.
Sidonia begon te blozen. Het enige wat ze ooit aan haar collega's had verteld was dat ze Lambik kende als een vriend. Maar blijkbaar waren er redenen om iets anders te denken. "Er speelt niets tussen mij en Lambik. Hij is gewoon een goede vriend."
Christina wilde nog verder gaan, maar gelukkig voor Sidonia kwam de serveerster om de bestellingen op te nemen. En het feit dat het onderwerp alweer snel veranderd werd, was nog beter voor Sidonia.
"Zat je met je gedachten bij Lambik toen ik bij je bureau stond?"
Sidonia keek naar Margaritha die naast haar zat en keek snel om zich heen. De rest had het gelukkig niet gehoord. Sidonia schudde haar hoofd. "Suske en Wiske zitten zich te vervelen van tijd tot tijd. We hebben al een tijdje geen avontuur gehad en de zomervakantie komt er aan."
Margaritha dacht even na. "Hoe zit het met een zomerkamp? Ik heb het vroeger ook gedaan en ik heb er leuke vriendschappen aan over gehouden. Misschien is dat wel leuk voor ze."
Sidonia dacht even na en begon te glimlachen. "Daar heb je gelijk in. Misschien komen ze dan even van die bank af en gaan ze iets leuks doen. Dank je."
Margaritha wuifde het weg en al snel raakten beide vrouwen met de anderen aan de praat. Dit was het fijne aan collega's. Hoewel je het nooit altijd met iedereen eens kon zijn, was het fijn om een gezellige groep om je heen te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten