Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
Hofmeester Sourire keek naar zijn nieuwste personeelslid. Ze had op haar eerste dag bewezen dat ze een harde werkster was en dat was iets wat het paleis nu nodig had, zeker onder de omstandigheden waar ze nu in verzeild waren.
"Het is vijf uur geweest, Miss. Van wat ik heb gezien heeft u prima werk geleverd. Ik wens u een goede nacht en ik verwacht u morgen om acht uur stipt terug te zijn op het paleis."
Sidonia stond op en klopte het stof van haar outfit. "Ik dank u, hofmeester."
Het werk was zwaar en hard, maar het was allemaal voor een goede zaak. Ze wilden Jabbertalk redden van die vreselijke beschuldiging en de juiste dader vinden.
Even later liep Sidonia door de straten van de negentiende-eeuwse Londen. Er was geen groter verschil duidelijker dan het verschil tussen rijk en arm in die tijd. Het paleis van de koningin was enorm en prachtig. Maar de huizen van haar onderdanen waren klein, smerig en niet goed voor de gezondheid van die mensen. Het was vreselijk om aan te zien, maar Sidonia was nu op zoek naar haar kinderen. Ze hadden de hele dag op de straat geleefd en ze was nu toch bezorgd om ze. Natuurlijk, Suske en Wiske wisten zichzelf wel te redden, maar ze wilde zeker weten dat alles goed ging met ze.
"Miss, wilt u dat wij uw schoenen poetsen?"
Sidonia draaide zich om en glimlachte. Ze zag Suske en Wiske staan en was opgelucht om te zien dat alles goed ging met ze.
"Nee, dank je." begon Sidonia en ze stapte dichter naar Suske en Wiske. "Wanneer denken jullie bij het huis van Jabbertalk te zijn?" fluisterde ze.
"Als de zon onder gaat, dan komen terug." antwoordde Suske en hij keek even om zich heen. "We hebben al wat dingen gezien, maar we blijven nog even op straat."
Sidonia knikte en ze zei gedag tegen Suske en Wiske. Ze vervolgde haar reis richting het huis. Ze liep de rookeries uit en volgde haar weg richting de Theems.
Jabbertalk had het geluk gehad dat hij enkele van zijn uitvindingen ooit had kunnen verkopen en dat hij een tijd lang les heeft gegeven. Van dat geld had hij een statig huis weten te kopen en woonde nu prachtig aan de Theems.
Sidonia liep het huis in en kwam er al snel achter dat zij niet de enige was die al in het huis was. Er stond namelijk een 'bobby-hat' op tafel in de woonkamer en dat kon eigenlijk maar één ding betekenen. "Dus jullie hebben de baan?"
"Inderdaad en we hoefden er niet veel voor te doen."
Lambik liep de woonkamer binnen. Hij had de ketel op gezet voor thee en was even in de keuken bezig geweest toen hij Sidonia hoorde binnen komen. Hij begon te glimlachen wanneer hij Sidonia in haar outfit zag.
"Wat vind je trouwens van mijn outfit?"
Sidonia schoot even in de lach. Dit was niet iets wat Lambik normaal zou vragen, maar nu draaide hij zelfs een rondje voor haar. "Je ziet er goed uit in dat kostuum. It fits you."
Lambik grinnikte en liep een rondje om Sidonia. Hij had er alle vertrouwen in dat ze het paleis wel in zou komen, maar had eigenlijk niet verwacht dat ze haar in een 'French-maid' pakje zouden hijsen. "Ik kan hetzelfde van jou zeggen, Sidonie. Je mag van mij vaker een kostuum als dit aantrekken."
De glinstering in zijn ogen liet al merken dat hij een grapje maakte. Hij wilde graag zien hoe Sidonia hierop zou reageren, ook al zou dat kunnen betekenen dat hij waarschijnlijk iets naar zijn hoofd geslingerd zou krijgen.
Sidonia keek een klein beetje verbaasd naar Lambik. "Je maakt een grapje zeker." Toen zag ze de glinstering en schoot in de lach. Ze wist precies wat Lambik van plan was en ze besloot het spelletje mee te spelen. "Dus ik moet dit vaker dragen van jou?"
Lambik ging in de stoel zitten. Hij had eerder verwacht dat Sidonia hem pijn zou doen, maar dit was eigenlijk veel leuker. "Van mij mag je, ik houd je niet tegen."
De fluitketel klonk en Sidonia keek even naar Lambik, die in de stoel bleef zitten. Met een zucht draaide Sidonia zich om en liep richting de keuken.
"Waar zijn Jabbertalk en Jerom eigenlijk?" vroeg ze wanneer ze in de keuken was.
"Jerom is de kinderen aan het ophalen. Hij wilde niet dat ze in het donker alleen zijn. En Jabbertalk kan ieder moment terug komen."
Het bleef even stil in de keuken en Lambik stond op. Even dacht hij na over de plagerijen die hij en Sidonia vaak naar elkaar maakten. Hij en Sidonia hadden iets bijzonders. Sidonia was dan ook heel anders dan de vrouwen die hij vaak naar huis mee nam. Hij wist wel dat Sidonia iets voor hem voelde, maar hij had hetzelfde gevoel niet voor Sidonia. Hij moest toegeven dat hij soms jaloers was als Sidonia een andere man had ontmoet, maar om de een of andere rare reden kwamen ze eigenlijk iedere keer weer bij elkaar terug.
Lambik schudde zijn hoofd en keek naar Sidonia. Ze keek naar buiten en leek met haar gedachtes ergens anders te zijn.
"Sidonie?"
Sidonia draaide zich om en glimlachte. "Sorry, ik was met mijn gedachtes ergens anders."
Lambik vertrouwde het niet helemaal. Hij kende haar immers langer dan vandaag. "Wat is er?"
Sidonia pakte het dienblad en schudde haar hoofd. "Het is niets, Lambikske. Het werk was lang en hard op het paleis en ik ben blij als ik even kan gaan zitten."
Lambik pakte het dienblad over en samen liepen ze naar de woonkamer. "Het is maar voor even, Sidonie. Misschien kan je de volgende avontuur lekker thuis blijven."
Sidonia knikte en nog voor ze iets kon zeggen, kwamen Jerom en de kinderen het huis binnen.
Wie weet, even een tijdje gewoon lekker thuis blijven en daarnaast blijven werken. Even de ritme weer terug en geen rare dingen beleven. Daar was ze wel even aan toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten