Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
Nadat Arthur zijn verhaal had gedaan, besloten de vrienden hun koffers maar in te pakken voor de volgende dag. Er moest veel gedaan worden in weinig tijd.
Sidonia daarentegen besloot koffie te gaan zetten. Zeker als haar vrienden zo hard bezig waren met het inpakken, was het fijn als er koffie klaar stond. En aangezien ze dit keer had besloten om thuis te blijven omdat ze ook beloofd had om op het huis van Barabas te passen, had ze even de tijd om koffie te zetten.
Sidonia bracht de koffie naar de woonkamer. Vaak was de geur van koffie genoeg om iedereen weer even naar beneden te krijgen en even pauze te nemen van hetgeen waar ze mee bezig waren.
"Dank je, Sidonie." zei Arthur wanneer Sidonia hem een kopje koffie overhandigde.
Sidonia glimlachte even en pakte een kop koffie voor zichzelf voordat ze op de bank ging zitten. "Jullie vertrekken morgenochtend met het vliegtuig. Ik zal zo meteen het logeerbed in orde maken. Dan kan je hier blijven overnachten."
"Je bent een - tsjip, tsjip - schat."
"Dank je."
"Ik weet dat je het liever hebt als - tsjip, tsjip - Lambik je zo zou noemen."
Sidonia bloosde even. Een tijd geleden had ze Arthur per ongeluk verteld dat ze iets voor Lambik voelde wat sterker was dan vriendschap. Toen ze eenmaal door had wat ze had gedaan, had ze Arthur het op zijn hart gedrukt dat hij het nooit aan Lambik kon vertellen.
"Weet Lambik wel dat je iets voor - tsjip, tsjip - hem voelt?"
Sidonia zuchtte even. "Ik denk wel dat hij het weet. En ik weet ook dat hij niet hetzelfde voor mij zal voelen. Niet binnenkort in ieder geval."
Arthur glimlachte. Lambik liet niet zo makkelijk merken wat hij voor Sidonia voelde. Hoewel hij altijd beweerde dat hij niet van Sidonia hield, had Arthur al gemerkt dat Sidonia het beste in Lambik naar boven haalde.
Sidonia keek even naar Arthur. Ze wist eigenlijk niet wat Arthur vond van het feit dat ze iets voor Lambik voelde. Hij was immers de broer van Lambik en als ze dan iets zou krijgen met Lambik, dan zou Arthur familie worden.
"Arthur, stel dat ik en Lambik ooit een relatie zouden krijgen... Wat zou je daar van vinden?"
"Ik denk dat jullie dan een prima - tsjip, tsjip - koppel zouden zijn." zei Arthur met een grote glimlach. "Jij haalt het beste in hem naar boven. En hij zal altijd weer bij jou terugkomen."
Arthur stopte even. Hij had Lambik al een tijdje niet meer gevraagd hoe het zat tussen hem en Sidonia, dus hij wist ook niet hoe Lambik nu tegenover een relatie stond. "Hoe ben je eigenlijk zo zeker dat Lambik bij je past?"
Sidonia dacht even na. "Ik weet alleen dat het goed voelt wanneer we samen zijn. Hij heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart en wat hij ook deed, ik kon hem altijd makkelijk vergeven."
Arthur knikte alleen. Hij kende Lambik als geen ander. Hoewel Lambik een hart van goud had, had hij ook enkele vervelende eigenschappen. Hij hoopte van harte dat Sidonia dit ook zag en niet zodanig verblind was door verliefdheid dat ze alleen de leuke dingen van Lambik zag.
"Je weet dat een - tsjip, tsjip - relatie van twee kanten moet komen en dat je hem niet altijd kunt blijven vergeven?" vroeg Arthur bezorgd.
Sidonia knikte. "Natuurlijk weet ik dat, Arthur. Maar de laatste tijd voelt het ook alsof Lambik iets voor me voelt. En zoals je al zei, hij is iedere keer weer bij mij terug gekomen en daarnaast is hij een stuk aardiger voor mij geworden."
Op het moment dat Sidonia haar laatste zin zei, kwam Lambik de woonkamer binnen. Verbaasd keek hij naar Sidonia; hij had gehoord wat ze had gezegd. "Ik ben altijd aardig voor je geweest."
Sidonia stond op en keek Lambik even aan. "Wie zegt dat het over jou gaat? Ik ga de logeerkamer in orde maken." zei ze met een glimlach voordat ze weg liep.
Lambik ging op de bank zitten en schonk een kop koffie voor zichzelf in. Hij vond dat hij even een pauze had verdiend en hij wilde nog even met Arthur praten. Het was te lang geleden dat ze elkaar hadden gesproken en het was altijd even fijn om bij te praten.
"Hadden jullie het over mij?"
Arthur schudde met mijn hoofd. "Dat is niet - tsjip, tsjip - belangrijk, broertje. Maar nu je er toch over begint; hoe is het tussen jou en Sidonia?"
Arthur was benieuwd hoe Lambik hun relatie zag. Het was immers al weer een tijd geleden dat ze elkaar hadden gezien en misschien was Lambik al bijgedraaid over zijn gedachtes over trouwen. Maar er was ook iets anders wat hem was opgevallen sinds de vorige keer dat ze elkaar zagen.
"Sidonia is nog steeds stapel verliefd op mij en ik wil nog steeds geen relatie met haar." was het antwoord.
"Daar trap ik niet in, broertje. Ik zag de vorige - tsjip, tsjip - keer al dat je aardiger voor haar was. Volgens mij voel je meer voor Sidonia dan je laat merken."
Lambik zuchtte even. Het laatste waar hij behoefte aan had was een broer die in zijn liefdesleven was geïnteresseerd, maar ergens had Arthur ook wel gelijk. "Oké, misschien voel ik iets meer voor haar dan vriendschap. Sinds dat gebeuren in Leiden voelt het soms alsof er iets veranderd is."
"Hoe veranderd?"
Lambik zuchtte diep voordat hij verder ging. "Soms voelt het even fijn als we samen zijn. Ik betrap me er steeds vaker op dat ik graag bij Sidonie langs ga."
Arthur glimlachte even. "Het klinkt alsof je toch van - tsjip, tsjip - haar houdt."
Lambik schudde zijn hoofd. "Zo ver zal het nooit komen, Arthur. Ik vind haar heel aardig, maar ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten."
Daar had Lambik inderdaad ook gelijk in. Als ze een relatie zouden krijgen, zou het een impact kunnen hebben op de vriendengroep. Zeker als het fout zou gaan, dan zou alles veranderen. "Misschien heb je gelijk."
Dat was het moment dat Sidonia weer de woonkamer binnen liep. Verbaasd keek ze even naar Lambik. "Sinds wanneer heb jij gelijk?" vroeg ze plagend en ze ging naast Lambik op de bank zitten.
"Vaker dan je denkt." bromde Lambik terug.
Sidonia schoot even in de lach. Soms was Lambik makkelijker op de kast te krijgen dan andere keren, maar het bleef leuk om het te proberen. "Ik plaag je maar, Lambik."
Misschien zat een relatie met Lambik er nog niet in, maar tot die tijd vond Sidonia het ook niet erg om gewoon bij Lambik te zijn. Voor nu was het voldoende, als ze maar even samen waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten