zondag 12 maart 2017

Behind the Scenes - 316 2

En dan, zoals beloofd, de tweede variant Behind the scenes - Krimsonia.

Veel plezier.


Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
316: Krimsonia

De avond was gevallen en in het huis van Lambik was het stil. Suske en Wiske waren al vroeg naar bed gegaan en Jerom was een avondwandeling aan het doen. En hoewel Sidonia en Lambik wakker waren, waren ze voornamelijk bezig met hun eigen gedachten.

Lambik was in de keuken bezig met het maken van warme chocolademelk voor hem en Sidonia. De dag was al raar genoeg geweest en warme chocolademelk was altijd wel fijn om na zo'n avontuur te drinken.

Sidonia daarentegen zat op de bank haar gedachtes op een rij te zetten. Na het avontuur had ze wel even de tijd daarvoor nodig. Want ze had namelijk haar vrienden verraadden, iets waarvan ze nooit had gedacht dat ze dat zou doen. Evenals het feit dat ze een grotere schurk dan Krimson zou worden.

Het was een vreselijk avontuur geweest. Als Lambik haar niet knock-out had geslagen, dan... Nee, daar wilde ze liever niet te lang bij stil staan. Eigenlijk wilde ze alles zo snel mogelijk weer vergeten.

Nou ja, alles... dat niet.

Sidonia keek even naar de keuken waar Lambik nog bezig was. Er was één moment wat ze niet wilde vergeten: De kus van Lambik. Hoewel ze vaker een kusje van hem had gehad, voelde dit anders.

Want het was ook niet alleen de kus wat haar bezig hield. Lambik had ook nog gezegd dat zij zijn hart had gestolen. De combinatie kus en zin hadden haar nu al de hele avond bezig gehouden.

Want een kus mocht dan wel vaker voorkomen, dit was de eerste keer dat Lambik maar iets gezegd had wat kon lijken op affectie tegenover haar.

Want meende Lambik het wel? Voor hetzelfde geld nam hij haar voor de zoveelste keer in de maling. Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat hij op deze manier op haar tenen wist te trappen. En de ene keer kwam het harder aan dan de andere keer.

Terwijl Sidonia met haar gedachtes bezig was, was Lambik klaar met de warme chocolademelk. Hij liep de woonkamer in met twee mokken en glimlachte wanneer hij Sidonia zag. Hij ging er namelijk van uit dat Sidonia haar slechte daden als Krimsonia aan het overdenken was.

Omdat Lambik Sidonia meer aandacht gaf dan de plek waar hij de mokken neerzette, kwamen de mokken iets harder dan de bedoeling was op tafel terecht. En het was hard genoeg om Sidonia uit haar gedachtes te laten schrikken.

"Sorry, Sidonie. Het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken." zei Lambik en hij ging naast haar zitten. "Je ziet er uit alsof je iets op je geweten hebt."

Sidonia schudde haar hoofd en pakte haar mok van tafel. "Ik vind het nog steeds moeilijk om te bevatten dat ik slecht ben geweest. Ik snap ook niet dat het zo ver heeft kunnen komen. Het voelde alsof alle remmen weg waren."

Sidonia nam een slok van haar warme chocolade en keek Lambik aan. "Kunnen we elkaar beloven dat we het nooit meer zo ver laten komen. Één keer slecht zijn is meer dan genoeg voor mij."

Lambik stemde in en pakte zijn mok. Hij wilde nog iets zeggen... Nou ja, willen... Diep van binnen wist hij dat hij het moest zeggen. "Sidonie..." begon hij en Sidonia keek hem aan. "Het spijt me. Ik had achter je moeten staan als vriend. Ik had je moeten geloven."

Sidonia glimlachte even. Ook al kon Lambik soms onuitstaanbaar zijn en ook al had hij haar niet geloofd wanneer ze de waarheid sprak, ze hield nog steeds van hem. Dat zou ook niet zo snel veranderen. "Het is al goed, Bikske."

Even bleef het stil tussen de twee. Terwijl Sidonia nog steeds met haar gedachtes bij die middag was, was Lambik bezig met zijn eigen gedachten.

Want hij meende het die middag; Sidonia had zijn hart gestolen. Het was al een tijdje geleden, maar hij had het haar nooit verteld. Tot die middag. Enkele uren eerder had hij het gezegd alsof het niets was. Het enige wat Lambik nu hoopte was dat hij Sidonia niet te veel hoop had gegeven.

Ook al hield hij van haar, hij zou nooit zo veel van haar kunnen houden als dat zijn Sidonie van hem hield.

"Sidonia, ik meende het..."

Sidonia zette haar mok weer op tafel en keek hem verbaasd aan. "Waar heb je het over?"

Lambik gaf haar een kleine glimlach nadat hij zijn mok ook op tafel had gezet. "Dat je mijn hart hebt gestolen."

Sidonia zuchtte even. Ze was heel blij dat Lambik het haar had verteld, maar ze wist ook dat Lambik nu geen relatie met haar wilde. Ze wist ook dat Lambik niet verliefd op haar zou zijn. "Jij hebt ook mijn hart gestolen, Lambik."

Sidonia leunde tegen hem aan. Misschien wilde hij dan geen relatie met haar, maar ze vond het ook zeker geen straf om bij hem te zijn. Beter nog, het was heel fijn om samen met Lambik te zijn. Ze wilde dit eigenlijk voor geen goud missen. 

Lambik keek even naar de vrouw aan zijn zijde. Als hij echt eerlijk tegenover zichzelf en Sidonia zou zijn, dan zou hij haar eigenlijk nooit meer moeten laten gaan.  Maar voor een relatie met Sidonia was hij nog niet klaar.

Lambik sloeg een arm om zijn Sidonie en gaf haar een kus tegen haar slaap. "Je zult altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben, Sidonie"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten