zondag 19 maart 2017

Behind the scenes - 317

Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
317: Het bizarre Blok



Het leek op een dag zoals altijd op het kantoor. Redacteurs waren bezig met hun artikel, praatte wat met elkaar of gingen weer eens op pad.

Voor Sidonia was het echter geen normale dag. Dat was het al een tijdje niet. Het hele avontuur als Krimsonia mocht dan wel voorbij zijn, maar ze had nog steeds last van de gevolgen. Ze was nog steeds haar huis kwijt en daar bovenop kon ze niet eens bij haar eigen geld.

De bank was namelijk een onderzoek gestart naar het geld op haar rekening. Ze moesten zeker weten dat het geld legaal op de rekening terecht was gekomen.

Dus uit nood woonde ze nog steeds met de kinderen bij Lambik en Jerom. En dan was het goed te merken dat het huis te klein was voor drie volwassenen en twee pubers. Helaas zowel in de letterlijke als figuurlijke betekenis.

"Heb je anders zin om met mij buiten de deur te lunchen?" klonk er ineens aan haar bureau.

Sidonia keek op van haar werk en zag Margaritha tegenover haar staan.

"En voor je nee gaat zeggen omdat je geen geld hebt; ik trakteer."

Sidonia dacht even na. Ze had het even allemaal wel gehad en wilde graag het kantoor als het kon ontvluchten. Daarnaast was het even fijn om te kunnen klagen bij iemand. 

"Alleen als ik je later op een lunch kan trakteren zodra ik weer bij mijn geld kan."

Margaritha glimlachte en knikte. 

Al snel zaten de twee vrouwen in een lunchroom niet ver van het kantoor vandaan. 

"Hoe gaat het thuis?" vroeg Margaritha wanneer ze aan een tafel gingen zitten. 

Sidonia zuchtte diep. "Ik zal blij zijn als ik mijn eigen plek weer heb. Het huis van Lambik is gewoon te klein voor vijf personen. "

Margaritha knikte. Ze had het huis wel eens gezien. Het huis zag er prima uit en er was vrij weinig mis mee, maar het was inderdaad aan de kleine kant. Het was groot genoeg voor twee vrijgezelle mannen, maar te klein voor een gezin van vijf personen. "Ik hoop voor je dat je weer snel op zoek kunt naar een nieuwe huis."

Sidonia knikte. "Dat hoop ik ook. Maar dan moet ik wel weer bij mijn rekening kunnen komen. Wanneer dat onderzoek klaar is, dan kunnen ik en de kinderen weer op zoek naar onze eigen plek."

Margaritha glimlachte even. "Maar je moet het ook positief zien. Nu kan je meer tijd met Lambik samen doorbrengen."

"Daar zit wel iets van waarheid in."

"Maar... heb je dan wel meer tijd met hem doorgebracht?"

Sidonia glimlachte terug en knikte. "Ik heb inderdaad wel iets meer tijd met hem door kunnen brengen. De ene keer is het gezelliger dan de andere keer. Soms is hij een vreselijke zeurkous en kan ik hem niet uitstaan. En op andere momenten is hij zoals gisterenavond."

De serveerster kwam plotseling aan hun tafel om de bestellingen op te nemen. Zodra de serveerster haar hielen weer had gelicht, kon Margaritha haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. 

"Kom op, vertel! Wat is er dan gebeurd?"

Sidonia schoot even in de lach. "Zo spannend was het nou ook weer niet."

Margaritha zuchtte diep. "Ik weet wat je voor hem voelt en daarnaast zorg ik ervoor dat Ricardo er niet achter komt, zodat niet het hele kantoor achter je geheim komt. Dus zeg nu alsjeblieft wat er gisteren gebeurd is."

"Lambik heeft me mee uitgenomen. Hij heeft het gedaan om het goed te maken van alles wat hij tegen en over mij heeft gezegd een tijdje terug."

"En? Hoe was het?"

Op het moment dat Sidonia wilde antwoorden, kwam de serveerster weer terug met hun drankjes en het bestek voor de lunch.

"Het was fijn." antwoordde Sidonia wanneer de serveerster weer weg was. "Het was alleen wij twee en verder niemand anders."

Margaritha nam een slok van haar thee voordat ze haar volgende vraag zou stellen. "En, was het ook anders dan de andere keren?"

De vorige keer dat Margaritha en Sidonia samen hadden gegeten, had Sidonia tegen Margaritha iets bijzonders verteld. Lambik had namelijk tegen Sidonia gezegd dat ze zijn hart had gestolen. En dat was voor Margaritha het teken dat Lambik ook echt van Sidonia hield. 

Sidonia dacht even na. "Misschien wel. Hij was gisterenavond in ieder geval oprecht tegen mij en we hebben veel gepraat gisteren. Dat terwijl hij thuis soms zo onuitstaanbaar kan zijn."

Er was nog een andere vraag die op Margaritha's lippen brandde. "Denk je nu ook anders over Lambik nu jullie zo lang bij elkaar in één huis zitten?"

Het bleef even stil. "Ik weet het niet." zei Sidonia uiteindelijk. "Diep in mijn hart hou ik nog steeds van hem, maar soms is hij zo bot en ongevoelig. Ik denk dat we meer tijd echt samen zouden moeten doorbrengen in plaats van dat er steeds iemand anders ook in de buurt is."

"Maar je denkt dat je nog steeds van hem houdt."

Sidonia knikte. Lambik was vaker bot tegen haar geweest en ze had nog steeds van hem gehouden. Daarnaast zouden ze nooit echt de kans krijgen om alleen te zijn. Suske en Wiske zouden altijd in de buurt zijn. "Hij zou iets raars moeten uithalen mocht ik niet meer van hem gaan houden."





Sorry, niet mijn beste werk. Het was druk deze week en ik vrees dat het alleen maar drukker wordt. Ik houd mijn belofte om iedere week een verhaal te posten. Ik doe mijn best en waarschijnlijk ga ik dit verhaal binnenkort weer verbeteren.

Liefs,
Eszie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten