Ik moet wel zeggen dat ik deze beter vind dan die van vorige week. Wanneer ik er tijd voor heb, ga ik die nog verbeteren, maar tot nu toe nog niet veel tijd gehad.
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
318: Suiker Slaven
Het was de hele dag al een rustige dag geweest. Reporters kwamen en gingen weer en de redacteuren waren voornamelijk op pad.
Sidonia zuchtte diep en ze keek naar de klok. Ze had net al haar koffiepauze gehad en het zou nog enkele uren duren voordat ze kon uitklokken.
Ze keek even om zich heen. Martin was op een vergadering en had haar de leiding gegeven. Nou ja, leiding... Er waren maar een paar mensen op kantoor. Henry was bezig met zijn stuk en Roos zat met haar oordoppen in naar muziek te luisteren, zodat ze Henry niet hoefde aan te horen.
De rest was allemaal op stap. Riccardo was achter een roddel aan, Evanthe was met Sammy op stap naar een plaatselijke nieuwtje, Violet was richting het museum, Margaritha was samen met Erik op stap en Christina zat in het buitenland.
Sidonia keek even naar haar laptop en gaf het maar op. Een tijdje terug had ze van Christina een voetbankje gekregen. Volgens haar moest ze niet zo hard werken en van tijd tot tijd haar voeten omhoog moest doen.
En Sidonia besloot dat maar even te doen. Ze had alle afspraken al gebeld en geregeld, de artikelen die ze tot nu toe had gehad waren nagekeken en doorgestuurd en voor de rest viel er nog weinig te doen.
Ze plaatste haar voeten op het bankje en dacht even na. De dag ervoor had ze een flinke woordwisseling gehad met Wiske. Ze was er achter gekomen dat Wiske de muis was die al het snoepgoed had gegeten.
En die morgen had Wiske zelfs beweerd dat zij en Suske een avontuur hadden beleefd en dat ze in snoepjes waren veranderd. Maar Sidonia had niets gemerkt en Suske had dit avontuur weggewuifd als een droom.
Sidonia hoopte dat dit avontuur er maar voor zou zorgen dat Wiske dan minder zou snoepen. Want ze was het gesnoep van Wiske zat. Naast het feit dat het slecht voor haar was, zorgde het ook voor wrijvingen in de familie en Wiske werd van hyperactief van al het suiker.
Sidonia deed haar ogen dicht. Er was nog iets wat haar dwars zat. Wiske had gezegd dat Sidonia nooit een lief zou krijgen. Hoewel Sidonia wel wist dat het meer de boosheid was dan dat Wiske het echt meende, het deed nog steeds zeer.
Sinds Sidonia weer een eigen plek had met de kinderen, was de relatie tussen haar en Lambik weer een stukje beter geworden. Ze hoefde niet meer te klagen over de rotzooi van de mannen en Lambik zeurde niet meer over het moeten vinden van alle spullen die Sidonia had opgeruimd.
Het zorgde er ook voor dat ze minder tijd met Lambik kon doorbrengen. Toen ze nog in het huis van Lambik woonde, hadden zij en Lambik vaak een avond waar ze samen waren. Hoewel niet alle avonden even gezellig en fijn waren, waren er wel genoeg avonden waar ze het samen fijn hadden. Het was niet veel; soms een klein praatje en de andere keer zaten ze samen een film te kijken, maar het was genoeg voor nu.
"Mijn gok is dat je op dit moment aan Lambik denkt." klonk er ineens voor haar en Sidonia deed verschrikt haar ogen open. "En je ogen zeggen me genoeg."
Voor haar bureau stond Christina. Hoewel Sidonia dacht dat Christina nog in het buitenland zat, was ze even vergeten dat Christina die dag weer terugkwam naar België, omdat haar broer die avond zijn verjaardag zou vieren.
"Christina! Ik dacht..."
Christina schoot in de lach. "Dat merk ik inderdaad. Dus, vertel... Waar dacht je aan? Hoe Lambik jou ten huwelijk zou vragen? Of hoe jullie trouwdag er uit zou komen te zien?"
Sidonia schudde haar hoofd, haalde haar voeten weer van het voetenbankje en ging recht zitten. "Ik dacht even of ik Wiske nog zou moeten straffen of dat ik maar moet gaan hopen dat ze niet meer gaat snoepen. Lambik en ik hebben een platonische relatie. Niet meer en niet minder."
Christina schudde haar hoofd. Ze geloofde er geen bal van. Ze had al geprobeerd om Margaritha zo ver te krijgen dat ze iets zou loslaten, maar ook die bleef volhouden dat Sidonia en Lambik niets hadden. En van Ricardo werd ze ook geen steek wijzer.
"Kan ik je misschien ergens mee helpen, Chris?" zei Sidonia uiteindelijk, in de hoop dat Christina het onderwerp zou laten vallen.
"Nee, als het goed is had je mijn artikel al binnen gekregen en had ik de rest al bekeken en teruggestuurd. Ik ga alvast richting huis om me voor te bereiden voor het feest. Zodra ik weer artikelen binnen krijg, dan stuur ik ze meteen door."
Sidonia knikte en Christina liep weer weg. Het scheelde weinig of Christina wist dat ze meer voor Lambik zou voelen dan vriendschap. En dat was het laatste wat Sidonia wilde, want dan zou het niet lang duren voordat het hele kantoor haar geheim zou weten. Christina was misschien wel heel aardig, maar kon soms een grotere roddelaar zijn dan Riccardo.
Ineens klonk er een bericht op haar computer en al snel volgden er meer. Er kwamen weer artikelen binnen en dat betekende dat Sidonia weer bezig kon zijn.
Hopelijk zou de tijd nu wel sneller gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten