Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
De avond was gevallen. Suske en Wiske waren al naar hun eigen kamer gegaan, dus Sidonia had de avond voor zichzelf alleen. Ze had een boek te pakken en had voor zichzelf een wijntje ingeschonken.
Het was al een tijdje geleden dat ze weer een avontuur hadden beleefd. Niet dat Sidonia het heel erg vond; nu had ze tenminste even de tijd om haar huis weer eens op orde te krijgen. Ze was weer bij met de was en alles was weer schoongemaakt. Binnenkort wilde ze weer een grote schoonmaak doen, maar voor nu was dit voldoende.
Ze liep naar de bank en ging languit zitten. Ze vond dat ze een avond voor zichzelf had verdiend en besloot er maar het beste van te maken.
Sidonia bekeek het boek wat ze had gepakt. Het was een boek wat al een tijdje bij haar in de kast stond, maar nog geen tijd had gehad om het te lezen. Het was een roman wat zich afspeelde in de Eerste Wereldoorlog. Het ging om een Duitse soldaat die terecht was gekomen bij een Belgische jonge boerin.
Sidonia zuchtte even. De Eerste Wereldoorlog was een vreselijke oorlog. Er werden vreselijke methodes gebruikt om de andere kant maar van de kaart te brengen. Waar maanden oorlog goed waren voor maar enkele centimeters aan land.
Ze wilde net aan haar boek beginnen wanneer ze haar voordeur hoorde open gaan. Er waren maar een paar personen die de sleutel hadden van haar voordeur. Degene die in hun kamers waren en Lambik.
"Een eventueel biertje staat voor je koud in de koelkast, Lambik." zei Sidonia wanneer ze hoorde dat Lambik de woonkamer binnen kwam.
Lambik liep echter niet naar de keuken, zoals Sidonia verwachtte, maar kwam haar kant op. Hij ging zelfs naast haar op de bank zitten.
Verbaasd keek Sidonia naar de man die haar beenruimte had gestolen. Hoewel Lambik wel aan de andere kant van haar bank was gaan zitten en ze enkel maar haar knieën hoefde op te trekken, was dit niet iets wat Lambik vaak deed. Als hij de keuze had, dan ging hij ergens anders zitten.
"Waarom ben je eigenlijk hier, Lambik?" vroeg Sidonia na een tijdje. Het kwam niet zo vaak voor dat Lambik haar in de avond een bezoekje bracht.
Lambik glimlachte en keek haar aan. "Ik wilde je vragen of jij en de kinderen morgen met me mee gaan naar Koksijde."
Sidonia dacht even na. Koksijde was een prima plaatsje, maar wat had Lambik daar te zoeken? "Ik had nog niets gepland. Wat wilde je daar gaan doen?"
"Ik heb een nieuw vliegtuigje. Hij staat daar en ik wilde er een keer een proefvlucht mee maken. Het is een prachtige omgeving."
"Het is voornamelijk een bedroefde omgeving." zuchtte Sidonia. Koksijde lag immers midden in het slachtveld van de Grote Oorlog.
Lambik knikte. "Dat weet ik, maar daarnaast is het een prachtige omgeving."
Sidonia glimlachte even. "Je hebt gelijk." Sidonia wilde rechtop gaan zitten, maar werd tegengehouden door Lambik.
"Doe geen moeite, Sidonie. Ik ga er zo weer vandoor."
Sidonia keek naar Lambik en daarna naar haar enkels, die Lambik vasthield. "Goed, maar je kwam alleen langs om te vragen of we morgen mee wilden met jou?"
Er viel een stilte en Sidonia wist eigenlijk niet wat ze van de stilte moest verwachten. De laatste tijd was Lambik wispelturig als het ging om gevoelens voor haar. De ene keer haalde hij het bloed onder haar nagels vandaan, de andere keer was hij lief en zachtaardig.
"Je hebt gelijk. Misschien blijf ik nog wel even." zei Lambik uiteindelijk, maar zijn handen bleven nog steeds bij haar enkels.
Sidonia gaf Lambik een lieve glimlach. "Zou je dan mijn enkels willen loslaten? Ik beloof dat ik nergens naar toe ga."
Lambik keek haar verbaasd aan en liet haar enkels los. "Sorry, ik had niet door dat ik ze vast had."
"Dat merk ik." Sidonia keek even naar Lambik en stond toch op. "Weet je zeker dat je niets wilt drinken?"
Lambik wierp een blik naar Sidonia's wijnglas en knikte. "Nu je toch staat. Een koud biertje klinkt inderdaad wel lekker."
Sidonia verliet de woonkamer om het biertje voor Lambik te halen en Lambik keek haar na.
- Ze heeft gelijk. Waarom zou ik naar haar toe gaan om alleen te vragen of zij en de kinderen mee willen? Ik kon het makkelijk over de telefoon vragen. -
Lambik schudde even zijn hoofd. Hij kende Sidonia langer dan vandaag. Ze zou haar mobiel rond dit tijdstip op stil hebben staan en de kans was dan klein dat ze had opgenomen.
Hij moest nu alleen zichzelf overtuigen dat dit ook echt de reden was waarom hij naar Sidonia's huis was gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten