Behind the scenes - 348

Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes

348: De Wrede Wensput

Alles was weer normaal. Haar auto reed weer, al haar spullen waren weer in haar eigen huis en alles werkte weer naar behoren. En het belangrijkste, Sidonia had haar haar weer terug. Nou ja, het was niet het belangrijkste, maar het was wel fijn om te zien dat het weer was aan gegroeid. 

En nu stond Sidonia in de keuken enkele dingen af te wassen voor ze weer samen met de kinderen naar huis ging. Omdat Lambik jarig was, wilde ze nog een paar dingen voor hem afwassen voordat ze weg ging. 

Het avontuur was bijzonder op zijn minst. Om de een of andere reden kreeg Sidonia het ongeluk waar Lambik het geluk in zocht. Waarom nu zij precies het ongeluk kreeg, was haar niet bekend. 

"Tante, ben je bijna klaar?" 

Sidonia draaide zich om en zag Wiske naar haar toe komen. "Bijna inderdaad. Je mag me wel helpen, Louisa." 

Wiske grinnikte en leunde tegen het aanrecht. "Je bent bijna klaar, die hulp heb je niet meer nodig." 

Sidonia keek Wiske aan en schudde zuchtend haar hoofd. "En ik maar denken dat je beter zou gedragen na alles." Ze keek even hoe Wiske hier op zou reageren. "Bijna geen huis en bijna..." 

Wiske pakte een theedoek en hielp Sidonia met het afdrogen van de spullen. "Ik maakte me wel zorgen, tante. Zeker toen Lambik in de put sprong. Als het niet had gewerkt, dan hadden we niemand meer." 

"Gelukkig is het niet zo ver gekomen." zei Sidonia met een glimlach terwijl ze de laatste glas schoonmaakte. "Alles is weer zoals het ooit geweest is, gelukkig." 

Een korte stilte viel. "Tante," begon Wiske en Sidonia keek haar aan, " waarom denk je dat Lambik geen vrouw voor zichzelf heeft gewenst?" 

"Als inderdaad alles van mij af werd gepakt, dan kan hij blijven wensen wat hij wilt. Er gaat niets gebeuren." 

Wiske gaf haar de grootste glimlach die ze maar kon. "Stel dat hij nooit op het idee was gekomen om een vrouw te wensen? Misschien omdat er al iemand anders is waar hij van houdt?" 

"Wiske..." 

"Tante, waarom niet?" Wiske plaatste het kopje wat ze net had afgedroogd op de aanrecht. "De vloek die op de wensput gebruikt werd, heette de geliefdenvloek. En jij was de eerste die door de vloek geraakt werd wanneer Lambik begon te wensen. Niet Jerom, maar jij." 

Sidonia pakte het kopje op en plaatste het terug in een van de kastjes. "Dat hoeft nog niets te zeggen, Wiske. Het gevoel is niet wederzijds, dat weet je toch Louisa?"

"Ik dacht dat jij je tante ging helpen." klonk er ineens vanuit de deuropening en Sidonia en Wiske draaiden zich om. Lambik liep de keuken in en keek naar de twee vrouwen. "En niet haar afleiden met praatjes."

"Ik heb haar ook geholpen."  zei Wiske met een grote glimlach en ze keek naar haar tante. "Vergeet het hem niet te vragen, tante." 

Wiske liep langs Lambik heen en gaf hem een knipoog. "Wat bedoelt ze?" vroeg Lambik verbaasd wanneer hij naar Sidonia liep. "Wat moet je mij vragen?" 

Een zucht klonk en Sidonia keek hem aan. "Niets bijzonders, Lambik. Soms bedenkt ze dingen die er niet zijn."

Lambik pakte de laatste spullen die op de aanrecht stonden en plaatste het weg. "En toch had ze wel gelijk de afgelopen dagen. Door die wensput ging jij achteruit. En ik was zo blij met mijn haar dat ik haar niet wilde geloven." 

Ze haalde een hand door haar haren. "Dat is toch weer goed gekomen. Evenals de rest." 

"Wat als jij een wens had kunnen doen? Wat voor een wens dan ook, zonder gevolgen? Wat zou je dan wensen, Sidonie?" 

Sidonia keek hem verbaasd aan, maar snapte waarom Lambik het wilde weten. Om toch het gevoel te krijgen dat hij niet de enige was die dit soort dingen zou wensen. Daar moest ze hem toch in teleurstellen. "Als ik echt een wens zou mogen doen, dan zou ik onbezorgdheid voor mij en de kinderen wensen. Geen zorgen om geld of andere dingen." 

"Geen man die graag met je zou willen zijn?" vroeg Lambik verbaasd. "Ik dacht dat die wens wel hoog op je lijstje zou staan." 

"De kinderen zijn me meer dierbaar dan een man aan mijn zijde. En hoe zit het dan met jou, mijnheer Lambik? Waarom heb jij niet voor een leuke vrouw gewenst?" 

Lambik ontweek haar blik en een stilte volgde. "Omdat ik daar niet bij stil had gestaan. Ik was eigenlijk meer overdonderd van het geld dat de liefde op de achtergrond verdween." Lambik keek haar weer aan. "Het...Ik... Laat maar. Ik ben gewoon blij dat alles goed met je is."

Ineens gebeurde er iets wat Sidonia niet verwachtte. Lambik gaf haar een snelle kus en liep weer de keuken uit. Even wist Sidonia niet wat ze hiervan moest vinden. Bijna had ze Wiske gelijk gegeven. Nee, Lambik zou haar liefde nooit beantwoorden, maar ze moest toegeven dat dit zeker wel fijn voelde.