Behind the scenes - 351

Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes

351: De Verloren Van Eyck

"Tante..."

Sidonia keek op van haar boek. De avond was gevallen en ze had behoefte aan een goed boek na een lange werkdag. Voor haar neus stond Suske die haar met vragende ogen aankeek.

"Wat is er, Suske?" vroeg Sidonia verbaasd. Normaal was het Wiske die iets van haar nodig zou hebben, ze had Suske niet eens in de woonkamer verwacht. Dit is niets voor hem om zo te beginnen.

"Je vroeg je af wat ik voor mijn verjaardag wilde hebben," begon Suske en hij ging op de bank zitten, "ik wil graag naar het verleden gaan. Naar het jaar 1430 ongeveer."

Sidonia dacht diep na. Suske had dit nooit eerder gevraagd en al helemaal niet om dan naar dat specifieke jaartal te gaan. Daarnaast had ze ook geen idee wat er in die tijd te beleven viel. Suske was de laatste tijd veel bezig met videospellen en dan voornamelijk James Bond-achtige spellen. Als er iets was wat ze zeker wist, was dat ze in de 15e eeuw geen videospellen hadden.

"Waarom zou je daar naar toe willen? Wat is er zo bijzonder aan dat jaartal?"

Suske gaf haar een kleine glimlach. "We moesten voor school een onderzoek doen naar een Vlaamse schilder en ik heb Jan Van Eyck gekozen om iets over te schrijven. In die tijd werkte Jan voor Filip de Goede aan een geheime opdracht. Ik wil eigenlijk graag weten wat de opdracht was en misschien ook een paar dagen met Van Eyck optrekken. Kijken wat ik van hem kan leren."

Dit verraste Sidonia. Hoewel Suske zijn schoolopdrachten zeer serieus nam, was dit de eerste keer dat hij zo ver ging om met de Tijdmachine terug te gaan om het onderwerp te bestuderen. "Weet je nog wat er met Wiske en haar opdracht over Eduard Douwes Dekker was gebeurd?"

"Dat weet ik, tante. Ik wil ook niet ons hele avontuur opschrijven, dat werkt inderdaad niet. En ik was niet van plan om mijn camera mee te nemen. Ik wilde gewoon weten wat voor een man het was."

Jan van Eyck was een beroemde schilder, maar waarom zou Suske dan een paar dagen met hem willen optrekken? De man had mooie schilderijen gemaakt, maar er moest iets meer aan de hand zijn dan dat.

Even was ze in tweestrijd. Suske zou - in tegenstelling tot Wiske - niet zo snel een vraag als deze stellen. Ze wist dat er meer achter moest zitten. Aan de andere kant was het wel even fijn om er weer tussenuit te gaan. De komende tijd zou het rustig worden op de redactie en dan kon ze makkelijk even een paar dagen tussenuit gaan.

Sidonia zuchtte. "Vooruit, jij je zin. Zie het dan als een cadeau van mij voor je verjaardag. Maar, dan gaan we wel met de hele groep." waarschuwde ze. Mocht Suske inderdaad echt iets in zijn hoofd hebben gehaald, dan was het fijn om Jerom of Lambik in de buurt te hebben.

Suske sprong van blijdschap op van de bank en omhelsde Sidonia. "Bedankt, tante. Je bent de beste tante in de hele wereld!"

"Als je het maar weet." glimlachte ze en Suske vertrok weer naar zijn kamer. Sidonia pakte haar mobiel en tikte Lambik's nummer in.

"Sidonie?" klonk er verbaasd aan de andere kant van de lijn en Sidonia keek naar de klok. Schijnbaar had Lambik niet gedacht dat Sidonia na acht uur nog zou bellen. "Is er iets aan de hand?"

"Nog niet, gelukkig. Luister, Lambik, Suske wil voor zijn verjaardag naar het verleden gaan. Naar de tijd van Jan Van Eyck. Nu was ik benieuwd..."

"Of ik tijd had om mijn leiderschap te tonen. Natuurlijk, zeker als we naar de grote Van Eyck gaan. Alleen de kinderen of komen jij en Jerom dan ook mee?"

"Als Jerom kan, dan mag hij zeker mee komen. Ik weet zeker dat Suske het leuk vindt als hij mee gaat. Ik ga zeker mee, ik ben wel toe aan een paar dagen uit de moderne tijd te zijn waar mijn mobiel ten alle tijden af kan gaan."

"Ik zal het aan Jerom vragen of hij mee kan komen en dan zorgen we er voor dat we morgen bijtijds voor je deur staan. Slaap wel, Sidonie."

En met die woorden sloot Lambik het gesprek af. Sidonia kreeg niet eens de kans om nog iets te kunnen zeggen. Ze had kunnen verwachten dat Lambik graag mee ging naar het verleden als het ging om de schilders.

Sidonia haalde haar schouders op en besloot Martin nog een bericht te sturen met het feit dat ze de komende dagen niet op het kantoor aanwezig was en haar telefoon uit zou staan. Het was tijd om even te genieten van de tijd waarin er weinig haast bestond en waar ze even tot rust kon komen.