Posts tonen met het label Eszie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Eszie. Alle posts tonen

zaterdag 21 maart 2020

Behind the scenes - 349

Goed, het is alweer een tijdje geweest dat ik iets heb geschreven. Het is lekker druk geweest met werk en nu met deze Pandemie is het eindelijk weer mogelijk om mijn hoofd leeg te maken en even te schrijven. 

De volgende twee nummers verwacht ik binnenkort af te kunnen schrijven. Ik heb ook een tijdje met een writers-block gezeten, soms werkt het om even om te denken. 

Vanwege de mogelijkheid om vaker te kunnen schrijven, zal ik de andere twee nummers op een random dag uploaden in plaats van de standaard zaterdag/zondag. 

Stay Safe! 

xxx'jes
Eszie

Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
349: Het Lekkere Lab


zondag 6 oktober 2019

Behind the scenes - 348 . 2

Nee, ik kon het niet laten. Eventjes ietsjes meer dan normaal. Eventjes los van mijn regels en plezier met hetgeen wat eigenlijk niet mag. 
Hetzelfde verhaal, maar dan door de ogen van Lambik. Misschien dat ik er nog eentje verder ga later. De geliefdenvervloeking sprak me wel heel erg aan.

woensdag 2 oktober 2019

Nieuwe dingen

Ik ben sinds 2016 bezig met deze blog. Ik zou bijna willen zeggen dat dit het langste is wat ik heb gedaan, maar dat is zeker niet waar. Mijn 'werkzaamheden' op DeviantArt duurden vele jaren langer.

Maar, in de 3 jaar dat ik hier bezig ben, heb ik zeker niet stil gezeten. Zo veranderen er vele dingen, in smaak onder andere.

zaterdag 13 april 2019

Een tijd geleden

Ik weet het.

Het is bijna een jaar geleden dat ik iets heb gepost. Geen verhaal, geen dingen over mijzelf. Even helemaal niets.

Mijn excuses. Het laatste jaar is een beetje hectisch geweest.

Het afgelopen jaar heb ik een full-time baan aangeboden gekregen. Het was voor een jaar en het zal ook zo blijven. Per 1 september moet ik weer een andere baan hebben. Maar goed, het is weer een mooie werkgelegenheid geweest.
Een fulltime baan betekende wel dat ik mijzelf grotendeels heb moeten wegcijferen als het gaat om het schrijven van verhalen. Vaak ook omdat mijn hoofd te vol zat met de dingen die op die dag gebeurd waren en wat er de rest van de week mij nog stond te wachten.

Daarnaast ben ik niet alleen, maar is er iemand met wie ik ook van tijd tot tijd samen wil zijn. Of door wie ik soms ook gewoon wordt meegenomen om even het huis uit te zijn.

Dat gecombineerd met een fulltime iets zorgde ervoor dat ik vaak te weinig energie had om te schrijven. Zelfs niet op vakanties terwijl ik toch dan graag schrijf.

Langzaamaan komt het allemaal weer een beetje terug. De energie, mijn gedachten staan weer op een rij. Hoewel ik wel binnenkort zal moeten gaan beginnen met solliciteren, zal dit wel een fijne uitlaatklep zijn tussen de stressende periodes door.

Ik ben langzaam aan weer begonnen met schrijven. Het zal weer een tour zijn om alles op de rit te krijgen, maar zoals altijd komt het weer goed. Ik kan alleen maar leren van het verleden.

xxx'jes
Eszie

zaterdag 26 mei 2018

Operatie Siggy, more info

Even een korte blog tussendoor.

Dus, vandaag kwam er nieuwe informatie online via de facebook van Luc Morjaeu.

Iets meer details ditmaal en een nieuwe schets.

maandag 9 april 2018

Fanclubdag 2018

Zoals meeste fans en leden van de fanclub, ben ik ook naar de fanclubdag geweest in Nieuwegein.

Even wat boeken laten signeren, snuffelen bij de standjes en verder vrij weinig doen.

Nu moet er voor dit verhaal even een dingetje vooraf. In een soort opwelling heb ik een brief gestuurd naar de Studio. Ik moest en zou weten hoe de Heldenmaker in elkaar stak. Mijn vragen waren praktisch ook de vragen die ik eerder hier op blogger had gepost.

Nog een ander dingetje vooraf; via de Versus kwam ik er achter dat je een tekening kon laten plaatsen door Luc, Peter of Christiaan Verhaeghe. Je kon reageren tot 31 maart. Op 30 maart bedacht ik me dat ik dit nog even wilde doen en ja hoor, ik werd uitgekozen om een tekening van Peter te krijgen.

's Ochtends in de rij gestaan - met hubby - om SOS Snowbell en Planeetvreter te laten signeren. Op het moment dat ik bij Luc voor zijn neus stond, noemde hij mijn naam... En gaf hij aan dat hij mijn brief had gelezen. (Ik had het dinsdag verstuurd, had niet eens de hoop dat het voor vrijdag zou aankomen) En ook Luc wilde wel de antwoorden weten op mijn vragen.

Bijzonder dat hij mijn naam kon noemen, want ik heb nooit een foto meegestuurd. Ik heb een vrij bijzondere achternaam - ligt er alleen aan waar je bent, in mijn geboortedorp is het een vrij normale naam - dus er zijn 2 mogelijkheden.
1. Hij heeft me gegoogled/ op Facebook gezocht (ben ook 'vrienden' met hem op Facebook, dit is dus een vrij grote mogelijkheid)
2. Ik heb deze blog ook in mijn brief gezet... En die foto van mij is vrij recent... Ook een goede mogelijkheid.

Oh ja, en mijn hubby wist niets van die brief af, dus moest ik dit ook nog even verklaren hoe het zat. (Nee, zo ver ik het weet, weet hij ook niets van deze blog af. My little dark secret to him)

Even rondgesnuffeld op de markt en kwam ik nog 2 luisterverhalen op cassettes tegen die ik nog niet had. (en voor een klein prijsje ook)

's Middags dus een tekening van Peter gekregen. Krimsonia, because she's real bad-ass en het blijft gaaf om het album te lezen.

Ik heb welgeteld 2 vragen gesteld - durf nooit met de tekenaars te praten als ze aan het werk zijn, bang om ze af te leiden - en die kan ik hier dus ook geven.

1. Waarom die wasbakken. Antwoord kwam van Luc; Lambik was een loodgieter (is misschien nog steeds) Logisch... ergens toch wel logisch...
2. Waarom die ijsberen? Waarom in pak en niet gewoon alleen een ijsbeer? Daar kreeg ik helaas geen antwoord op die dag. Had het album ook niet bij me en Peter kon het zich niet meer herinneren... Dat antwoord komt hopelijk nog.



Na de tekening maar even gebleven voor de loting. Waren er toch nog.

Mijn familie en schoonfamilie weet dat ik van tijd tot tijd dingen win. Facebook voornamelijk, heel soms online andere dingen. En dus ook met lotingen bij een fandag. (zal ook hier vertellen dat dit soort geluk niet werkt met geld. Ooit geprobeerd, lukt niet)

Twee puzzels gewonnen van Puzzelman. Efteling Elfjes en Circusbaron...



Al om al een super leuke dag. Volgend jaar zeker weer!

xxx'jes
Eszie

zondag 7 januari 2018

Hoe nu verder? Deel 2 - De Heldenmaker

Tadaa, ziehier, deel 2. (btw, nog een fijne 2018 gewenst. Voor ik het echt vergeet)

Mocht je op zoek zijn naar Deel 1, klik de link :)

xxx'jes
Eszie




Hoe nu verder? 
Deel 2

De middag kwam langzaam tot zijn einde. Het werd wat frisser en de lucht kleurde rood van de ondergaande zon.

Maar Sidonia had even geen oog voor de schoonheid van de natuur. Ze zat in de tuin om even alleen te kunnen zijn en na te denken over wat er nu allemaal gebeurd was. Het was een rare dag geweest en haar gesprek met Lambik was er niet veel beter op geworden.

In haar ooghoeken zag ze iemand de tuin in komen en Sidonia keek op. Tot haar verbazing kwam Lambik naar haar toegelopen en ging in de tuinstoel naast haar zitten.

Allebei bleven ze stil. Sidonia had namelijk geen idee wat Lambik bij haar kwam doen en Lambik zocht naar een goede zin om een gesprek mee te beginnen.  Hij besloot te beginnen met hetgeen wat hem dwarszat.

“Sidonie…” begon Lambik en Sidonia keek hem aan, “waarom was je zo blij dat we niet samen in huwelijk zouden treden?”

Sidonia dacht even na waar Lambik het over had. Ze kon zich niet herinneren dat ze blij was dat ze niet met Lambik zou trouwen. Maar ineens begreep ze waar Lambik het over had en begon te glimlachen. “Toen ik jou de meest waardevolle persoon op aarde noemde, was dat niet omdat we niet zouden trouwen. Ik had op dat moment niet eens beseft wat je precies bedoelde. Ik was blij dat je jouw opdracht had laten varen om mij van een ongelukkig leven te redden. Ik had het niet door dat je bedoelde dat je een slechte partner voor me zou zijn.”

Lambik kon zich niet opgeluchter voelen. Het ging haar niet om het feit dat ze niet meer samen zouden zijn, maar dat hij haar had gered. Er was ergens dus nog hoop, maar wilde hij die hoop wel?

Sidonia bekeek Lambik. Hij zag er opgelucht uit en Sidonia snapte er even niets meer van. Ze had altijd gedacht dat Lambik nooit met haar wilde trouwen en nu kreeg ze allerlei tegenstrijdige signalen van Lambik. Want enkele seconden voordat ze flauwviel, zei de ijsbeer iets over dat hij het haar niet kon aandoen. Alsof Lambik nooit de beste partner voor haar zou kunnen zijn.

Ze moest nu weten of Lambik inderdaad van haar hield of hij toch weer een toneelstuk had opgevoerd. “Lambikske, meende je alles wat je zei tegen mij? Tijdens mijn opdracht en wat je in het kasteel vertelde?”

Lambik slikte. Hij wist dat die vraag zou komen, maar hij wilde er eigenlijk geen antwoord op geven. Al jaren had hij deze situatie weten te vermijden, maar nu was het te laat. Hij had te veel gezegd. Niet alleen die middag, maar ook de afgelopen jaren. Ze moest de waarheid weten. “Ik ben geen man die een goede echtgenoot zou kunnen zijn. En al helemaal niet voor jou, Sidonia.”

Diep in zijn hart had Lambik het gevoel dat hij haar niet gelukkig kon maken. Hij was bang dat hij haar niet trouw kon zijn. Bang dat de vriendschap die ze nu hadden nooit meer hetzelfde zou zijn. Bang dat hij haar hart zou breken. Als dat zou gebeuren, dan zou hij dat zichzelf nooit meer kunnen vergeven.

Sidonia kon haar oren niet geloven. Lambik geloofde dus echt dat hij haar niet gelukkig kon maken. Ze snapte niet waar het vandaan kwam.

Ze stond op en ging op haar hurken voor Lambik zitten. Ze besloot de woorden te herhalen die de ijsbeer ook tegen haar had gezegd: "Is het omdat je een betweter bent? Egoïstisch? Gierig? Trots? Of zelfs een leugenaar?"

Sidonia keek naar Lambik terwijl ze de slechte eigenschappen herhaalde. Natuurlijk, Lambik was niet de perfecte man, maar die zocht ze ook niet. Ze wilde weten hoe hij op deze opsomming zou reageren.

Lambik sloot zijn ogen. Ze wist zijn slechte eigenschappen. Hij zou het niet raar vinden als ze nu minder van hem zou houden.

Sidonia pakte Lambik's handen. "Lambik, wat je ook hebt gedaan of zult doen, ik zal nooit minder van je kunnen houden."

Lambik's ogen schoten open en hij keek recht in de ogen van Sidonia. "Sidonie..."

"Het is mijn beurt om te praten. Want hoe jij over jezelf denkt klopt niet helemaal. Niet als je denkt dat je dan geen goede echtgenoot kunt zijn. Voor mij of iemand anders. Je bent een fantastische vriend, dat ten eerste. En misschien ben je wel een betweter, egoïstisch, gierig en trots. Maar deze eigenschappen verdwijnen in het niets als ik naar je goede eigenschappen kijk. Je hebt niet alleen slechte eigenschappen, vergeet dat niet.”

Lambik schudde zijn hoofd. “Sidonia, ik ben niet de juiste man voor je.”

Sidonia glimlachte even. “Je kan het blijven zeggen, maar dat gaat er niet voor zorgen dat ik stop met praten. Je bent zorgzaam, Lambik. Je kunt lief zijn en je zult anderen altijd helpen. En je hebt tegen mij vaak genoeg je excuses aangeboden als het nodig was. Je zult een goede partner zijn, Lambik. Dan niet voor mij, dan wel voor een andere vrouw.”

Lambik wist even niet wat hij moest zeggen. Sidonia had echter nog één eigenschap niet genoemd. “Maar de leugens zullen misschien nooit verdwijnen, Sidonie. Ik heb er altijd wel voor gezorgd dat de waarheid naar mijn hand stond. Je verdient een man die eerlijk is en je trouw kan zijn.”

Lambik stond op, maar omdat Sidonia nog steeds zijn handen vast hield werd ze mee omhoog getrokken. En zo stonden ze even later, oog in oog, enkele centimeters bij elkaar vandaan.

Sidonia keek Lambik diep in de ogen. “Wat ik verdien, mijnheer Lambik, is iemand die mij lief heeft. Iemand die aan mijn zijde wilt staan, de rest van mijn leven. Iemand die mij na al die jaren nog steeds kan verrassen, die altijd weer bij mij terug komt. Wat ik verdien is iemand die van mij houdt, wat er ook gebeurt.”

“Maar ik heb je hart zo vaak gebroken door iedere keer een andere vrouw te zien. Ik kan je niet trouw zijn.”

“Je mag dan een relatie hebben gehad met andere vrouwen, maar je kwam ook altijd weer terug bij mij. Geen enkele vrouw leek jou bij mij weg te kunnen houden.”

Het bleef stil en Sidonia besloot een stap naar achteren te doen. Zo kon ze Lambik beter zien en ze zag dat hij aan het nadenken was. 

Ze hoopte dat ze Lambik op andere gedachten had weten te brengen. Ze snapte nog steeds niet waar Lambik de gedachte vandaan haalde dat hij geen goede partner zou zijn. Heel even leek het weer alsof hij uitvluchten zocht om haar te kunnen ontwijken, maar hij scheen het ook allemaal te menen.

Sidonia besloot om het anders aan te pakken. Ze besloot de eerste vraag te herhalen die ze ook aan de ijsbeer had gesteld. “Lambikske, hou je ook van mij?”

Lambik glimlachte even. Hij kneep zachtjes in Sidonia’s handen die hij nog vast had. “Natuurlijk, Sidonie, als geen ander.”

Sidonia wist dat Lambik de waarheid sprak. Het was de manier waarop hij sprak. Het was liefdevol en misschien zelfs een klein beetje hoopvol. Ze deed weer een stapje dichterbij en bleef in zijn ogen kijken. “Zie je mij graag, Lambik?” fluisterde ze.

“Ik zie je heel graag, Sidonie.” Fluisterde Lambik terug.

Er viel een moment van stilte. Hoewel Sidonia al een tijdje zeker was dat Lambik van haar hield en eigenlijk altijd al van haar had gehouden, was dit het moment dat Lambik het zeker wist. Er was iets tussen hen en wat het ook was, het was sterker dan hemzelf.

Zachtjes trok Lambik Sidonia dichterbij en liet haar handen los. “Jij bent mijn wederhelft.” fluisterde hij terwijl ze neus aan neus stonden.

Nog voor Sidonia kon reageren, boog Lambik nog dichterbij en gaf haar een kus. Het was alleen niet zomaar een kus. Het was een kus waarbij alle passie en gevoelens voor elkaar die al die jaren waren opgekropt ineens naar buiten kwam. Een kus die een eeuwigheid duurde.

“Blijf aan mijn zijde, Lambikske.”

“Voor altijd, Sidonie…”

zaterdag 6 januari 2018

De Heldenmaker - Hoe nu verder? Deel 1


Dit verhaal staat al een tijdje op een andere site van mij; DeviantArt. Ik spreek vrij weinig over deze site, omdat het voornamelijk vol staat met Engelse fanfics. Maar als je weer eens wat anders wilt zien, dan is het misschien wel leuk om te bekijken.

Dit verhaal is geschreven vrijwel direct na publicatie van het album. Ik heb hier eigenlijk niets meer aan veranderd, dit is precies hetzelfde verhaal als op de andere site(s) (misschien dat ik dit ook nog ergens anders ga plaatsen) 

Veel plezier. Vandaag deel 1, morgen deel 2.

xxx'jes
Eszie

zondag 17 december 2017

Behind the scenes - 338

Voor even de laatste. Het is me net even te druk met werk op dit moment - en de feestdagen helpen natuurlijk ook niet mee - Hopelijk kan ik snel verder met het schrijven van de behind the scenes. In het eerste weekend van januari plaats ik nog een andere fanfic over De Heldenmaker. Al een tijdje geleden geschreven, maar nu komt het ook hier te staan.

Veel plezier met het laatste verhaal van 2017.
xxx'jes
Eszie

woensdag 6 december 2017

Mijn huwelijk

Ondertussen alweer 2 maanden getrouwd, maar eigenlijk nauwelijks de tijd gehad om hier wat te vertellen over mijn huwelijk, of mijn man over het algemeen.

Zoals jullie weten ben ik ondertussen al meer dan 4.5 jaar samen met mijn -nu- hubby. (Eerder al bijna 5 jaar, mijlpaal!)

Dus hoe hebben we elkaar ontmoet?





Mark en ik hebben elkaar leren kennen via een datingsite. Ongelooflijk, maar waar.

Onze eerste date was vrij bijzonder. Mijn ideale man. had namelijk een baard, droeg een bril en als bonus graag een pijp roken. (Waarschijnlijk heb ik een fetish voor intelligentie. Tja, ben een blondie)

De baard had ik dus gezien en tijdens onze date kwam ik erachter dat hij dingen ook kende waarvan ik dacht dat het onmogelijk zou zijn dat iemand anders zou kennen. (Zo was hij ook dol op Horrible Histories en War of the Worlds van Jeff Wayne)

Alles ging dus enorm goed. Hij bleek later ook een bril te dragen en van tijd tot tijd een pijp te roken. (tegenwoordig voornamelijk sigaren, maar dat vind ik ook niet erg) Daarnaast een Metal-fan (door hem heb ik Metallica leren waarderen en ook de 80s Rock als Meatloaf, AC/DC en Guns & Roses)

In 2015, in december, vroeg hij mij ten huwelijk. In het Doctor Who Experience.

Op dat moment zeker besloten dat we in thema gingen trouwen. Specifiek: Doctor Who - Steampunk. Zelf nooit in Steampunk kleding gelopen, maar wilde altijd wel. Ik keek altijd jaloers naar alle mensen die het al wel deden en ik wilde het eigenlijk ook wel. En nu kan het.

6-10-17 was de datum. Makkelijk te onthouden (hopelijk) en viel toevallig op een vrijdag. Mooi zo, konden we een groot feest geven.

En wat een feest was het. Zowel mijn ouders als zijn ouders als broers en zussen en aanhang en getuigen gingen maar al te graag in Steampunk stijl. En dat was het belangrijkst. Tegen de rest van de familie hadden we gezegd; Het moet niet, maar wij zouden het wel leuk vinden.

Het grootste gros kwam ook verkleed. Vrienden van Strips die kwamen, wilden zeker wel al te graag en zelfs familieleden waarvan we dachten dat ze helemaal niet verkleed zouden komen, kwamen verkleed.

Het was een fantastische dag. Prachtige foto's, fantastische rock band en heerlijk gegeten en gedronken. Een feest om nooit te vergeten. (Hoewel ik mijn schoonvader en mijn hubby er van verdenk dat ze in ieder geval de laatste uren van het feest niet meer weten ;P)

En nog wat foto's van mij voornamelijk (mijn hubby moeten jullie er maar bij bedenken ;) )

De bruid (oftewel Ikke) Een van mijn favoriete foto's


Nu nog alleen verlovingsring


Mijn liefste collega's van Strips! (Tammy, mijn museum-mama en Mich)

Still love this cake! En hij was lekker!!!

Ik denk wel dat je gelooft dat het geen echte bloemen zijn. Door mijn schoonmama gemaakt.