Nog even een epiloog, ik kon het niet laten. Voorlopig geen vervolg, maar ik wil wel een vervolg schrijven. Het idee staat, en het vervolg zal anders zijn dan het eerste verhaal.
Maar goed, eerst dit:
A mother’s child
Epiloog
Posts tonen met het label Suske en Wiske. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Suske en Wiske. Alle posts tonen
woensdag 6 maart 2024
woensdag 21 februari 2024
dinsdag 13 februari 2024
woensdag 7 februari 2024
A mother's child - Hoofdstuk 8
A mother’s child
Hoofdstuk 8
Op het moment dat Sidonia de voordeur achter zich dicht had gedaan, was Jacqueline uit bed gekomen. Ze was wakker geworden van de telefoon en nog voor ze maar een been uit bed kon zetten, was Sidonia de deur al uit gegaan.
Het duurde niet lang voor ze aangekleed was en naar de woonkamer liep.
De dag ervoor was een bijzondere dag geweest. Terwijl Sidonia bezig was met de boodschappen, had Jacqueline gezien dat Sidonia eigenlijk naar haar vader zou gaan die dag. Sinds het moment dat ze wel naar haar dochter moest voor hulp, stond ze in tweestrijd. Aan de ene kant wilde ze haar ex-echtgenoot weer zien, aan de andere kant was ze ook bang hoe hij zou reageren. Ze waren immers beiden de jongsten niet meer en zijn hart zou het misschien kunnen begeven.
Maar ze wilde ook haar excuses aanbieden voor het te laat zou zijn. Dit was allemaal niet gebeurd als ze voor haar gezin had gekozen.
Jacqueline pakte een kom, ontbijtgranen en wat fruit. Ze was nooit iemand geweest die in de ochtend een stevig ontbijt kon nuttigen. Ze ging aan de eettafel zitten en sloeg de krant open. Niet dat het nieuws haar nu zo kon opbeuren, het leek wel alsof het nieuws alleen maar slechter werd de afgelopen jaren.
Maar al snel gingen haar gedachten naar de dag ervoor. Ze had Jacques’ adres gevonden en ze had besloten om hem op te zoeken. Ze snapte de verbazing op het moment dat hij de deur open deed; hij verwachtte immers hun dochter die dag.
Nog voor Jacqueline iets kon zeggen, had hij de deur open gedaan en binnen gelaten. Het was altijd een goede man geweest en ze had hem als vuil behandeld.
Dus het eerste wat ze deed was haar excuses aanbieden. Hij had haar gedrag al die jaren eerder niet verdiend en ze verdiende eigenlijk ook niet zijn vergiffenis.
Ze hadden die middag gepraat. Over hun dochters, over de avonturen die ze beiden hadden beleefd en wat nu de toekomst inhield. Jacqueline had al aangegeven dat ze geen verwachtingen had en dat ze zo snel mogelijk weer uit hun levens zou verdwijnen. Jacques had haar tegengehouden. Ook al was het soms moeilijk, hij kon haar niet vergeten. En hij wilde het contact weer opbouwen.
Jacqueline zuchtte. Al die jaren eerder dacht ze dat ze er goed aan deed om haar gezin vaarwel te zeggen. Ze had altijd het gevoel gehad dat ze niet kon groeien door haar gezin. Maar als ze weer eens aan de andere kant van de wereld zat, in haar eentje in een hotelkamer, was er eigenlijk niemand die ze even kon bellen. Jaren had ze gespeeld met de gedachte om weer terug te gaan naar haar gezin, maar de gedachte van een dichte deur zorgde er altijd voor dat Jacqueline nooit de stap zette.
Tot ze die grote fout maakte. Het was een fout die een nieuweling zou maken, niet een doorgewinterde zakenvrouw als zij. Ze had het geld van haar cliënten geïnvesteerd in de verkeerde zaken; in de bedrijven waar ze haar cliënten juist voor gewaarschuwd had.
Een klop op de voordeur deed haar opschrikken. Sidonia had tot dan toe nooit de voordeur op slot gedaan, dus wie er nu voor de deur stond, kon geen bekende zijn van Sidonia.
Jacqueline stond op van tafel, maar nog voor haar brein kon registreren wat er precies gebeurde, werd er een doek voor haar mond en neus gehouden. Maar dit ging niet zomaar, Jacqueline zou zich niet mee laten nemen zonder een gevecht te leveren.
Ze trapte hard met haar hielen op zijn voeten, net voorbij de middenvoetsbeentjes zoals haar zelfverdedigings instructeur had geleerd. De man schreeuwde het uit en liet haar weer los.
“Wat in hemelsnaam…”
Jacqueline draaide zich om. Ze herkende deze stem, het was een van haar cliënten en de enige die zoiets ook maar kon uitvoeren.
Maar hoe was degene nu erachter gekomen waar ze zat? Ze was zo voorzichtig geweest om geen sporen achter te laten.
De chloroform begon te werken en ze voelde zich steeds duizeliger worden. Er moest een manier zijn om Sidonie een hint te geven wie achter haar ontvoering zat.
Jacqueline probeerde na te denken, maar ze voelde zich steeds verder wegzakken. Ze zakte door haar benen en wist nog op het laatste moment zich vast te grijpen aan een knoop van het jasje van haar belager.
“De duivelse vrouw heeft mijn jasje geruineerd! Dan kan ze dat ook maar meteen terugbetalen. Zet het ook maar op de rekening!”
Dat was het laatste wat Jacqueline meekreeg voor ze wegzakte in het donker. Het spijt me, Sidonie. Ik heb dit nooit zo gewild.
zondag 4 februari 2024
zaterdag 3 februari 2024
Behind the scenes - 372
Ok, ik wil het toch even gezegd hebben... Ik had bijna een soort hartaanval toen ik de naam Cerise voorbij zag komen. Mijn gedachte ging echt uit naar het feit dat de initialen van Lambiks moeder het woord M.A. zou maken... Helaas, maar dit was een soort van ook de reden waarom ik Cerise had gekozen voor mijn Cerise. Ik wilde een personage met een ander lichaam dan al dat afgetrainde wat ik blijkbaar op kantoor al had laten lopen. En dat in combinatie met rood haar kom je op de naam Cerise.
Ik geef Peter geen ongelijk.
Ik geef Peter geen ongelijk.
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
372: Bolhoed Bik
dinsdag 30 januari 2024
zaterdag 27 januari 2024
vrijdag 26 januari 2024
donderdag 25 januari 2024
woensdag 24 januari 2024
dinsdag 23 januari 2024
A mother's child
Ik heb het gewoon besloten dat ik het gaat posten. Jaren geleden - ik denk bijna zo tien jaar - ben ik met dit idee gekomen. Pas een jaar of twee geleden heb ik besloten om het uit te werken. Dit verhaal draait meer om Sidonia's moeder, maar die van Lambik komt er ook in voor. (spoilers, nu al, ik weet het.)
En ik weet ook wat ik heb geschreven. Ik heb besloten om Sidonia's moeder niet meer in leven te laten zijn in mijn serie 'Behind the scenes', maar zie het als een ander universum waar Sidonia's moeder wel nog leeft en die van Lambik dan ook (nog meer spoilers, ik ben lekker bezig.)
Aan de ene kant ben ik blij dat ik dat heb gedaan, aan de andere kant had ik dit veel eerder willen doen.
Op dit moment - 23/01 - is er eigenlijk bijna niets bekend over het verhaal Bolhoed Bik. Alleen dat Lambiks moeder er in voor gaat komen en we meer over Lambiks jeugd gaan horen.
Daarom heb ik besloten om nu de eerste delen van het verhaal alvast te delen. Nog niet alles is af, maar het is een begin.
EDIT - 31/01
Ik heb besloten om de namen niet te gaan veranderen. Marylène en Cerise lijken elkaars tegenpolen te zijn. Je zult in het verhaal zien dat Marylène heel anders is dan Cerise. En dit wil ik eigenlijk ook wel zo houden. Ik denk dat er delen van mijn verhaal dan echt op zijn kop moeten worden gezet. Ik kan in de toekomst altijd wel kijken of ik de hoofdstukken van Marylène toch ga veranderen naar hoe Cerise zou zijn, maar ik ben bang dat in mijn hoofd Cerise zodanig anders zou reageren op bepaalde scenes en gevoelens, dat mijn verhaal niet meer wordt zoals ik het voor ogen had.
xxx'jes
Eszie
==
A mother's Child
Hoofdstuk 1
zaterdag 13 januari 2024
zaterdag 18 november 2023
Eszie vs Nessa 11 - Krijtkampioen
We hebben besloten om nog één verhaal te maken. Aangezien dit het laatste verhaal is van Luc Morjaeu, wilden we allebei een soort eerbetoon aan hem schrijven.
Dus, Luc, nogmaals bedankt voor alle mooie tekeningen en zeker ook voor dit mooie album! Hij overtreft alle verwachtingen!
Eszie vs Nessa
11 - Krijtkampioen
Eszie
dinsdag 10 oktober 2023
Eszie vs Nessa 10 - De maffe markies
Het leuke is dus dat ik tijdens deze challenge ook echt contact had met Nessa. En we wilden allebei meer weten over wat er tijdens die dans was gebeurd. Wist Lambik het ook daadwerkelijk al, zoals Nessa omschrijft of wist hij het echt niet dat het Sidonia was? Echt, soms zou ik gewoon van de studio dit soort dingen willen weten. Peter was zo lief om mijn brief over Heldenmaker te beantwoorden, maar ik denk dat ze dan echt gek zouden worden als ze over dit soort dingen ook zouden moeten denken. Dus doen wij het maar voor ze.❤
Eszie vs Nessa
10 - Maffe Markies
Eszie
dinsdag 3 oktober 2023
Eszie vs Nessa 9 - Team Krimson
Hoewel ik tot nu toe eigenlijk alleen over de relatie van Sidonia en Lambik had geschreven, leek het me dit keer eigenlijk wel leuk om over de Snor te schrijven en hoe hij Abigail is tegengekomen. In haar eerste ontmoeting met Sidonia geeft ze immers al aan dat hij veel over zijn dochter sprak.
Ik weet dat Abigail half Vlaams, half Engels spreekt in zinnen, maar daar werd ik zelf gek van. So I took the liberty om de zin zo nu en dan helemaal te verengelsen.
Eszie vs Nessa
9 - Team Krimson
Eszie
dinsdag 26 september 2023
Eszie vs Nessa 8 - BRBS 2.0
Sidonia ontwaakte uit zichzelf uit haar slaap, maar Lambik werd als het ware gedwongen gewekt uit zijn slaap. Dus welke fantasie had hij voordat hij zo ruw er weer uit werd gehaald?
Eszie vs Nessa
8 - BRBS 2.0
Eszie
zaterdag 23 september 2023
Behind the scenes - 370
Dit is echt één van mijn favoriete albums. Meteen toen ik het oppakte, voelde het weer als vanouds. Een album afscheidswaardig, nu maar hopen dat mijn fanfic net zo waardig is.
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
370: De Krijtkampioen
dinsdag 19 september 2023
Eszie vs Nessa 7 - Planeetvreter
Geen enkel gram spijt hier. Trouwens, Lambik is best liefdevol in dit album. Sidonia was zijn eerste keuze om mee te nemen en hij wilt haar heldhaftig redden, wat natuurlijk weer totaal de verkeerde kant op slaat, zoals gewoonlijk dus.
Eszie vs Nessa
7 - Planeetvreter
Eszie
dinsdag 12 september 2023
Eszie vs Nessa 6 - Krimsonia
Ok, misschien ben ik een beetje ver gegaan dit keer. Maar Krimsonia is ook echt een van mijn favorieten. Ik ben ook benieuwd hoe het gesprek die avond dan is gegaan nadat Lambik Sidonia had verteld dat zij zijn hart had gestolen. Zou ze meer willen weten of zou er misschien zelfs meer gebeuren? Mag daar misschien alsjeblieft een album van komen?
Eszie vs Nessa
6 - Krimsonia
Eszie
Het was negen uur in de avond wanneer Lambik met een glas wijn en een glas bier zijn woonkamer weer binnen kwam. Suske en Wiske waren vroeg naar bed gegaan en Jerom was altijd een man geweest die vroeg naar bed ging.
Dus nu waren Sidonia en Lambik de enige twee personen in de woonkamer. Na alle spanning en sensatie van de afgelopen dagen waren ze toe aan een avondje samen, zonder avontuur en gekke dingen.
Dus hadden ze besloten om samen een film te kijken. Niet zomaar een film, maar één van hun favorieten.
Sidonia had zichzelf al makkelijk gemaakt op de bank en kreeg van Lambik haar wijnglas. “Dank je, Bikske.” zei ze met een glimlach terwijl Lambik naast haar ging zitten.
“Geen probleem. Ik heb nog genoeg goed te maken, denk ik zo.” zei Lambik terwijl hij naar haar keek. “Het spijt me dat ik je niet geloofde, ik had achter je moeten staan als een echte vriend.”
Sidonia nam een slok van haar wijn en plaatste haar hand op zijn arm. “Het is al goed, Lambik. Ik weet dat het je spijt en ik heb het je ook vergeven.”
Lambik knikte en keek naar zijn televisie. Sidonia was degene die een film had voorgesteld en hij had aan haar overgelaten om er een te kiezen. “Goldfinger, mijn favoriet.” zei hij met een glimlach en hij liet die film afspelen.
Tijdens de film plaatste Lambik een arm om Sidonia. Ze waren allebei dol op de films van James Bond en als ze dan samen waren om een film te kijken, gingen ze er ook echt voor. Ze kenden de films dan ook bijna zin voor zin uit hun hoofd.
“What do you know about gold, Moneypenny?” klonk Sean Connery’s stem ineens door de woonkamer. Dit was Sidonia’s favoriete scène. Om eerlijk te zijn waren alle scènes met Miss Moneypenny wel haar favorieten. Zeker de chemie tussen James Bond en Moneypenny was fantastisch om naar te kijken.
Sidonia was Moneypenny net even voor. “The only gold I know about is the kind you wear. You know, on the third finger on your left hand.” klonk er dubbel door de woonkamer.
Lambik schoot in de lach. “Misschien hebben we de film te vaak gezien.” Hij trok Sidonia dichter naar haar toe en keek naar haar. Het leek alsof ze met haar gedachten ver weg zat. “Waar denk je aan, Sidonie?”
“Het is niets, Lambikske.” was het antwoord van Sidonia en ze plaatste haar hoofd op zijn schouder.
Maar Lambik vertrouwde het niet, dit was niet het gezicht van Sidonia waar niets aan de hand was. Ze dacht ergens aan. “Kom op, laat me meegenieten van jouw binnenpretjes. Alsjeblieft?”
“Het moet dan wel heel erg zijn als je ‘alsjeblieft’ zegt.” Heel even wierp Sidonia een blik naar de televisie. “Ik moest aan ons denken, als je het echt wilt weten.”
Een stilte viel tussen Sidonia en Lambik, de televisie was nu het enige geluid wat er te horen was. Hij volgde haar blik en begreep waar ze het over had. “Jij ziet ons als Moneypenny en James Bond?”
“Hun relatie lijkt immers veel op die van ons, Lambikske.” zuchtte Sidonia en ze plaatste haar voeten naast haar op de bank, zodat ze op de bank lag, met haar hoofd nog op zijn schouder.
Dit kon Lambik ook onmogelijk ontkennen; hun relatie leek ook echt op die van James Bond en Moneypenny. Er hing altijd wel een bepaalde sfeer in de lucht als ze samen waren. Maar deze keer voelde het anders. Hoe vaak Lambik het ook had verknald, uiteindelijk werd hij altijd door Sidonia met open armen ontvangen.
Maar hij was wel benieuwd naar iets. “Dus ik ben dan jouw James Bond?” vroeg Lambik met een glimlach terwijl hij naar haar keek.
Haar ogen ontmoetten de zijne en hij zag de ondeugende glinstering in haar ogen. “Dat ligt eraan, ben ik dan jouw Moneypenny?”
“Ja, Sidonie. Jij bent mijn Moneypenny.” fluisterde Lambik en heel even leek het alsof de wereld stil stond. In dit kleine zinnetje zat zoveel meer betekenis dan dat ze ooit hadden verwacht.
De stilte kwam weer terug en ze keken verder naar de film. Maar beiden konden hun aandacht niet meer bij de film houden. De afgelopen dagen waren verwarrend en deze avond maakte het ook niet minder op.
“Sidonia,” begon Lambik ineens en Sidonia haalde haar hoofd van zijn schouder, “nog over wat ik zei…”
“Ik heb het je toch al verteld, Lambik, ik heb het je vergeven. Kunnen we…”
“Ik meende het, Sidonia.”
Dit verbaasde haar, ze had geen idee waar hij het nu over had. “Wat meende je? Waar heb je het over?”
Hij draaide zich naar haar toe en keek haar in de ogen. “Dat jij mijn hart hebt gestolen, Sidonie. Al jaren geleden, maar ik heb het nooit durven toegeven. En nu, nu weet je het.”
“Lambikske, het is lief…”
Ze kwam niet verder. Ineens bewoog Lambik dichter naar haar toe en kuste haar, vol op de lippen. Dit was geen zoen tussen vrienden, maar een zoen tussen geliefden. Het voelde voor beiden alsof de vonken er vanaf spatten.
“Jij maakt mij compleet, Sidonia. Ik denk ook niet dat ik meer zonder jou kan.”
Dit kon bijna niet waar zijn. Na al die jaren gaf hij het eindelijk toe. Ze kon haar oren niet geloven.
“Sidonia, vertel me wat ik wil horen.”
Wat kon hij in hemelsnaam willen horen? “Wat is het, Lambik?” vroeg ze verbaasd terwijl ze rechtop ging zitten.
Lambik pakte haar handen en keek haar recht in de ogen. “Dat jij nog steeds van mij houdt, ook al heb ik zoveel fouten gemaakt.”
Ze gaf hem een grote glimlach. “Natuurlijk hou ik nog steeds van je, jij bent immers mijn James Bond.”
Hij boog naar haar toe en gaf haar een korte kus op haar lippen. Heel even keken ze elkaar aan en Lambik stond ineens op van de bank. “Kom met mij mee naar mijn slaapkamer.” begon hij terwijl hij zijn hand naar haar uitstak. “Ik ben het zat om steeds maar alleen te gaan slapen en alleen wakker te worden. Ik wil de vrouw van mijn leven naast mij hebben, ook al moeten we dat voorlopig nog even geheim houden.”
Sidonia twijfelde. Ze wilde al zo lang deze woorden horen, maar wilde ze nu ook echt met hem mee naar zijn slaapkamer?
“Ik beloof je dat het bij slapen zal blijven.” zei Lambik met een glimlach en Sidonia pakte zijn hand.
Ze keken elkaar aan en Lambik boog naar haar toe. “I love you.” fluisterde hij met een glimlach.
“I love you too.”
===
“Sidonie…”
Sidonia knipperde met haar ogen. Ze lag naast Lambik op de bank, met haar hoofd op zijn schouder. De film was ondertussen afgelopen en ze was blijkbaar ergens halverwege in slaap gevallen.
“Het spijt me, Lambikske. Wanneer ben ik in slaap gevallen?”
Lambik grinnikte terwijl Sidonia voorzichtig rechtop ging zitten. “Nadat James Bond zijn opdracht van M kreeg, dus vrij vlot eigenlijk.”
Dat moest dus betekenen dat ze zijn liefdesverklaring gedroomd had. Ze schudde haar hoofd. Natuurlijk had ze alles gedroomd. Lambik zou nooit, maar dan ook nooit toegeven dat hij verliefd op haar was. Hoe lief hij ook was om te zeggen dat zij zijn hart had gestolen, verder dan dit zou hij nooit gaan.
“Het wordt tijd dat ik dan maar naar bed ga.” zei Sidonia met een kleine glimlach en ze stond op. “Goedenacht, Lambik.”
Ze wilde weg gaan, maar Lambik hield haar tegen door haar pols zachtjes te pakken. Hij stond op en keek haar aan. “Slaap lekker, Sidonie.” zei hij zachtjes met een glimlach en hij boog naar haar toe. “Het is fijn om je weer als vriendin te hebben.”
Hij gaf haar een kus op haar wang en liet haar pols weer los. “Ik hoop dat je weer goed kunt slapen.”
Als de droom van net gewoon door zou gaan waar het was gebleven, moet dat geen probleem zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)