Behind the scenes, het kantoor

Omdat het tweede kerstdag is en ik eindelijk de intro af heb, een tweede post in één week. Heeft even geduurd, maar nu kan ik jullie voorstellen aan de rest van het kantoor. Deze personen zijn mijn vangnet voor het geval ik helemaal niets aan kan met een van de albums. (kans is heel erg groot, maar ik ben eerder gestopt op een nummer waar ik gewoon niet verder kwam en geen inspiratie voor had) 

Een fijne dag nog vandaag! 

xxx'jes
Eszie




De lift ging open en Sidonia keek om zich heen,. Dit was haar eerste officiële dag op het kantoor als secretaresse van Martin. Haar sollicitatiegesprek had ze al gehad en er bleek een goede klik te zijn tussen haar en Martin. En vandaag zou ze dan voor het eerst worden ingewerkt en zou ze kennis maken met iedereen die op deze afdeling werkte.

Ze liep langs wat bureaus waar enkele mensen aan het werk waren. Sommigen zaten aan de telefoon, anderen waren druk bezig met het schrijven van hun stuk en er waren een paar die bij de koffiezetapparaat waren blijven hangen. Sidonia liep door tot ze bij een glazen kantoor kwam. Ze klopte op de deur en wachtte tot ze naar binnen werd gewenkt door Martin.

Martin was op het moment dat ze naar binnen liep aan de telefoon. Hij gebaarde dat ze kon zitten en rondde zijn gesprek af. Met een glimlach keek hij naar Sidonia toen hij zijn telefoon weglegde. "Zo, Sidonia, zin in een nieuwe baan?"

Sidonia knikte. "Het is fijn om weer eens aan het werk te zijn. Een baan met collega's en waar ik voorlopig kan blijven. Tenminste, dat hoop ik toch."

Martin knikte. Zijn vrouw had al voor het feest aangegeven dat ze van Lambik had gehoord dat zijn vriendin op zoek was naar een baan. En Lambik had haar flink aangeprezen. Blind typen in zes talen, verantwoordelijk en georganiseerd werkend. Er was alleen één maar; Sidonia zou van tijd tot tijd ook op avontuur zijn. In het gesprek bleek dat Sidonia eigenlijk niet zo vaak als Lambik op reis zou zijn en dat ze het prima vond om het eerst een maand te proberen om te kijken of ze inderdaad wel in het bedrijf paste. Hoewel Martin wel het idee had dat Sidonia goed op het kantoor zou passen.

Sidonia en Martin begonnen over de werkzaamheden van Sidonia en enkele belangrijke dingen die ze moest weten om haar werk goed te kunnen doen. Ze waren bezig met het afronden van hun gesprek wanneer er een wat oudere vrouw met paars haar het kantoor binnen kwam.

"Ah, Violet. Perfecte timing. Dit is Sidonia, zij is mijn nieuwe secretaresse."

Violet glimlachte en liep naar Sidonia, die ondertussen was opgestaan. "Aangenaam. Ik ben Violet, ik doe voornamelijk het culturele gedeelte van de krant."

Martin stond ook op van zijn stoel en keek naar de twee vrouwen. "Ik stel voor dat je Sidonia even aan iedereen voorstelt en haar een beetje de weg wijs maakt hier. Mocht er iets zijn, dan hoor ik het graag, maar ik moet nu naar een vergadering."

Violet nam Sidonia mee het kantoor uit en liep lang een bureau naast het kantoor. "Dit wordt dan jouw plekje. Je zult alle inloggegevens van Martin nog wel krijgen als je hier echt begint. En je kunt hier al je spullen kwijt. De kasten kunnen eventueel op slot mocht je daar behoefte aan hebben."

Sidonia knikte en bekeek Violet nog eens goed terwijl ze verder de werkvloer opliepen. Violet zag er niet uit als een vrouw die een paars kapsel zou hebben. Ze zag er uit als een moeder, alleen dan met paars haar. Uiteindelijk besloot ze het er maar op te wagen. "Mag ik vra-..."

Violet schoot in de lach. "Mijn haar, huh. Maak je geen zorgen, dat was een foutje tussen mij en mijn dochter, Rosanne."

Een jonge vrouw in haar twintig zuchtte diep. "Echt, mam, moet iedereen weten dat we per ongeluk elkaars haarverf hebben gebruikt?"

Sidonia grinnikte. Ze zag een moeder-dochter verband tussen de twee vrouwen. De jonge vrouw zag er inderdaad wel uit als iemand die een andere kleur haar zou proberen. "Ik neem aan dat jij dan Rosanne bent."

Rosanne knikte en haar bruine haren bewogen mee. "Je kunt me gewoon Roos noemen, dat doet iedereen hier. Ik zorg ervoor dat iedereen koffie heeft en dat onze social media pagina up-to-date blijft."

Sidonia keek haar even verbaasd aan en haar moeder besloot het iets duidelijker uit te leggen: "Rosanne studeert journalistiek met de bijvakken social media. Ze loopt hier stage en in de tussentijd verzorgd ze de social media van de krant. We hebben ook wel jongere mensen nodig die dit kunnen."

"Ik ben Sidonia trouwens. De nieuwe secretaresse van Martin." zei Sidonia en ze gaf Rosanne een hand.

Sidonia en Violet liepen door naar de volgende set bureaus. Daar waren twee blonde vrouwen in een discussie verwikkeld. Een van de twee had Sidonia herkend als Margaritha, de vrouw die in eerste instantie dacht dat Sidonia Lambík's vriendin was. De ander had nog langer haar en grijze ogen.

Sidonia kon zo snel niet begrijpen waar het over ging, maar het scheen over acteurs en knappe mannen te gaan.

"Ik blijf er bij dat Sean Connery de knapste James Bond is." zei Violet ineens en de twee vrouwen keken haar aan.

"Heb je hem tegenwoordig wel gezien, Violet? Hij is veel te oud voor jou. Daarbij niet eens zo heel knap meer." zei de blondine en ineens zag ze Sidonia staan. Ze stond op en liep naar Sidonia toe. "Jij bent volgens mij de nieuwe secretaresse. Ik ben Christina, ik doe voornamelijk de buitenlandse berichten. Nou ja, Europese berichten eigenlijk. Martin laat me niet verder gaan dan Europa."

Sidonia glimlachte en schudde Christina's hand. "Ik ben Sidonia."

Christina draaide zich om richting Margaritha. "Moet jij je niet voorstellen?"

Margaritha glimlachte. "Ik heb Sidonia al op het feest ontmoet. Samen met wat anderen. Dat jij nou niet naar het feest kon komen, kan ik niets aan doen, Chris." Margaritha stond op en gaf Sidonia een hand. "Wat fijn dat je de baan hebt gekregen, Sidonia. Ik denk dat je een goede versterking bent van het team."

"Dank je, ik ben blij dat ik weer lekker aan het werk kan. En al helemaal als baantje waar ik gewoon bezig kan zijn."

Margaritha knikte begrijpend en in haar ooghoeken zag ze een grijze man de afdeling oplopen. "Houd Henry in de gaten, als je niet oppast, dan krijg je alle details van zijn meest spraakmakende zaken te horen." waarschuwde ze Sidonia.

Sidonia draaide zich om en zag een wat oudere man naar hun kant op komen. "Hoezo? Wat bedoel je?" vroeg ze verbaasd.

Zowel Christina als Margaritha liepen weer terug naar hun bureau en maakten aanstalten om weer verder te gaan met hun werk. "Geloof me maar, Sidonia, je wilt niet te lang met Henry blijven praten."

Sidonia wilde nog iets vragen, maar een zware stem die haar naam noemde was haar voor. Ze keek nog even snel naar de twee vrouwen achter het bureau, maar die deden alsof ze hard aan het werk waren. Dus draaide Sidonia zich maar om naar de stem die haar naam riep. Voor haar neus stond een oudere man. "Dat ben ik inderdaad."

De man stak zijn hand uit. "Mijn naam is Henry." begon hij terwijl Sidonia zijn hand schudde. "Ik doe verslag van de misdaad hier in de omgeving en de wat grotere zaken die ons land bezig houden. Ik ben ooit korpschef geweest van het politiekorps, maar moest uiteindelijk met gedwongen pensioen. Ik had eigenlijk te veel vrije tijd en wilde nog iets kunnen doen. Dus toen ik hoorde dat ze hier mensen zochten, heb ik me maar meteen aangemeld. Ik zit voornamelijk in de..."

Nog voor dat Henry zijn verhaal kon afmaken, besloot Violet maar om even in te grijpen. Ze had het idee dat ze hier de volgende dag nog steeds zouden staan. "Sorry, Henry, maar we moeten toch echt weer verder." zei ze en nam Sidonia weer mee.

"Aangenaam kennis te maken!" zei Sidonia nog voordat ze met Violet mee liep. "Ik neem aan dat Henry nooit echt weet wanneer hij moet stoppen met praten?"

Violet schudde haar hoofd. "Henry praat graag over zijn verleden met de meest bizarre zaken die hij heeft meegemaakt. En wanneer hij een nieuwe zaak aan het volgen is, dan is het beter voor je werk dat je hem even uit de weg gaat. Vaak heeft hij geen idee dat hij honderduit praat." De twee vrouwen liepen ondertussen richting de koffiemachine. "Meestal halen voordat we beginnen een kop koffie bij het apparaat, de volgende is meestal als we geen inspiratie hebben voor ons artikel. Maar er zijn een paar collega's die graag hier blijven hangen."

Op het moment dat Sidonia en Violet naar de koffiemachine liepen, stonden er vier mensen te praten. Een donkere man, een gespierde blonde man, een donkere vrouw en een knappe vrouw met korte witte haren. Ze waren met elkaar in gesprek, totdat de donkere man Sidonia in het vizier kreeg.

"Jij moet Sidonia zijn, de nieuwe secretaresse van Martin!" zei hij met een grote glimlach en Sidonia knikte. "Dacht ik het niet! Lambik heeft al veel over je gesproken en het lijkt me gezellig om met je samen te werken."

Violet zuchtte diep en schudde haar hoofd. "Sidonia, dit is Ricardo. Hij weet een roddel nog voordat het lijdend voorwerp het zelf weet."

Nog voor dat Ricardo kon protesteren, was de witharige vrouw hem voor. "Daarom heet hij ook de Roddelaar. Mijn naam is Samantha, maar ik luister ook naar Sammy. Ik werk hier als fotografe voor een paar collega's. Wie mij als eerste weet te bereiken, daar ga ik meestal mee op onderzoek. Hoewel het negen van de tien keer met Ricardo is."

"Ik heb je anders nooit horen klagen." zei Ricardo terug.

"Hou er over op, jongens. Ik ga zo maar weer aan het werk, ik verwacht een belletje van de minister president. Fijn je te ontmoeten, Sidonia."

Sidonia keek haar even verbaasd na en keek toen naar de rest. "Politiek neem ik dan aan?"

Violet schudde haar hoofd. "Binnenlands nieuws, met een vleugje politiek. Dat is Evanthe. Haar ouders kwamen uit Griekenland, maar die zijn ooit hier naar toe verhuisd. Ondertussen wonen haar ouders weer in Griekenland, evenals haar tweelingbroer. Ze is een schat van een vrouw en werkt hard.  

 De sportieve man liep uiteindelijk naar voren. "Mijn naam is Eric, ik doe voornamelijk de sportverslagen en ander belangrijk sport nieuws."

Sidonia knikte. "Het is fijn om jullie ontmoet te hebben." Ze keek even om zich heen. De afdeling was niet geheel groot, maar op het feest waren er toch wel meer mensen. "Is dit iedereen die hier voor de krant werkt of heb ik een groot gedeelte gemist?"

Ricardo schudde zijn hoofd. "Wij zijn de redacteuren. Wij schrijven niet alleen berichten, maar bekijken ook de berichten van de freelancers. Voor iedere afdeling is er minstens één redacteur die alles nakijkt voordat het naar Martin of naar jou wordt gestuurd. Daarnaast schrijven we ook wel, maar dat is toch wel minder dan het aantal berichten wat we normaal krijgen."

"Daarnaast is er ook een nachtteam die er voor zorgt dat het late nieuws eventueel nog een plekje krijgt in de krant. Martin houdt overdag de site in de gaten en begint met de lay-out van de krant van morgen. Richard van het nachtteam zorgt ervoor dat de artikelen een definitieve plek krijgen in de krant en stuurt het naar hiernaast; de drukker." 

Samantha knikte. "En ik ben de vaste fotografe van de krant. Ik leid ook vaak stagiair fotografen op en neem ze mee naar waar we moeten zijn. Maar vaak beoordeel ik de foto's die binnenkomen op kwaliteit en of het bij een van de artikelen past."

Sidonia keek naar de mensen die ze haar collega's voorlopig kan noemen. Eindelijk weer eens op de werkvloer met mensen om zich heen die ze niet al jaren kende. Nieuwe verhalen en nieuwe gebeurtenissen. "Ik ben heel blij dat ik hier kan komen werken." zei ze uiteindelijk. Dit was een baantje die ze voorlopig moest zien vast te houden...