Behind the alternative scenes

  

Enkele weken geleden had ik een idee voor een nieuwe reeks. Een reeks die lijkt op 'Behind the scenes', maar dan een stap verder gaat dan dat ik zou mogen gaan van mijzelf. 

'Behind the scenes' wil ik eigenlijk zo dicht mogelijk bij de reeks houden. Tuurlijk, ik ben een aantal keren al voorbij een grens gegaan die ik niet over zou mogen, maar ik bleef bij hetgeen wat zou mogen. 

'Behind the Alternative scenes' gaat een grens over die officieel nooit overgegaan zou mogen worden. Sidonia raakt per ongeluk zwanger na een date met Lambik, na album 363: De Maffe Markies. (Dit kwam toevallig zo uit eigenlijk) 

Ze komt hier achter na album 367: De Harteloze Hein. 

Ik gebruik eigenlijk dezelfde personages als in 'Behind the scenes' en het plan is dat het redelijk gelijk gaat lopen. Wel met wat regels. Zo kan Sidonia niet mee met gevaarlijke avonturen (ik houd mijn hart al vast voor nummer 371) en ga ik voor vervanging zorgen. (moet dan toch iets) of blijkt het een droom te zijn geweest (zeker zal dat nodig zijn als de tijdspanne in een album langer is dan 2 weken) 

Ik plaats op Blogger alleen de proloog. De rest van het verhaal kan je lezen op dA of op fanfiction.net. (aanrader is fanfiction, daar staat alles netjes achter elkaar)

De proloog is trouwens een introductie van al mijn personages. Dus misschien wil je dat wel lezen, gewoon omdat het kan. Hier staan wel al wat meer informatie over mijn personages die je misschien niet eerder wist. 

De proloog is misschien iets groffer dan je van mij bent gewend. Ik heb op fanfiction mijn verhaal de rating T (Tieners/young adults - Ouder dan 13/14 jaar) gegeven omdat de taal iets meer is dan je van mij gewend bent. (denk ik)

Proloog

Sidonia sloot haar laptop voor de avond. Ze werkte meer dan tweeënhalf jaar voor de krant als assistent van de hoofdredacteur. Naast het feit dat zij de agenda van Martin - haar directe baas - in de gaten hield, zorgde ze er ook voor dat de vergaderingen vlekkeloos verliepen, las ze wanneer het nodig was artikelen die in de krant zouden komen en zorgde ze er ook voor dat iedereen op tijd hun stukken hadden ingeleverd, zodat de avonddienst ermee aan de slag kon.

"Er staan nog wat snacks voor vanavond, Sidonia."

Sidonia keek op en zag Cerise naar haar bureau lopen. Cerise kon je niet missen. Een volslanke dame die haar naam eer deed. Haar knalrode haar, wat meestal gestyled was in de begin jaren van de twintigste eeuw, en haar opvallende kleding zorgde ervoor dat je moest opkijken als zij voorbij liep. Ze werkte net een jaar bij de krant als de culinaire redacteur en was goed in wat ze deed. Naast de recepten die iedere dag in de krant verschenen, deed ze wekelijks een verslag over nieuwe restaurants en ander belangrijk culinair nieuws en interviews.

"Dank je, Cerise, maar ik heb vandaag een date." zei Sidonia met een glimlach terwijl ze van haar stoel op stond.

Een grote glimlach verscheen op het gezicht van Cerise. "Ach, ja, Ricardo vertelde me dat al. Dus, wat is de planning?"

Alsof de duivel zelf werd opgeroepen, kwam Ricardo naar Sidonia's bureau. Ricardo zag er zoals altijd uit als een Spaanse Casanova; gebruind lichaam, zwarte haren, afgetraind lichaam en een blik waar de meeste vrouwen - en ook sommige mannen - voor vielen. Daarnaast was het een van de roddeltantes van het kantoor. Was ook niet moeilijk aangezien Ricardo de redacteur voor entertainment was. "Omdat het Lambik zijn verjaardag is, gaan ze samen dineren."

Sidonia zuchtte. "Ik snap niet dat Lambik dit jou heeft verteld." Hoewel het voor haar collega's geen geheim was dat ze voor Lambik iets voelde dat meer was dan alleen vriendschap, hield ze liever haar afspraken met Lambik geheim. Want hoezeer Sidonia wel meer wilde dan alleen vriendschap, waren er een aantal collega's die hier ook wel wat van vonden. Voornamelijk dat Lambik niet moeilijk moest doen en haar ten huwelijk moest vragen. En Ricardo maakte niet het uit wat hij kon roddelen, als hij maar kon roddelen. "En ik vind ook niet dat je meer informatie nodig hebt."

Ricardo rolde met zijn ogen en gaf haar een kleine glimlach. "Als ik het echt zou willen, zou ik in de auto kunnen wachten totdat Lambik je komt ophalen, maar ik heb betere dingen te doen." grinnikte hij. "Daarnaast heb ik dit niet van Lambik gehoord."

Sidonia keek hem verbaasd aan. Want naar haar weten waren er maar twee mensen die dit wisten. Zij en Lambik. "Van wie heb je dit dan gehoord?"

"Van degene die het cadeau heeft gegeven en Ricardo nu wel kan vermoorden." klonk er vanaf de andere kant van de gang en Sidonia keek naar de ingang van de afdeling. Daar kwam een zakelijk geklede jonge vrouw die net haar lange blonde haren uit een knot haalde. Christina was de redacteur van het buitenlands nieuws en moest op de meeste momenten gekleed gaan alsof ze naar een belangrijke presentatie ging. 

Datzelfde gold voor haar collega redacteur van het binnenlands nieuws, Evanthe, die achter haar liep. Evanthe was klein van stuk, maar kon haar vrouwtje zeker staan. Haar gebruinde huid, lichtbruine haren en fel groene ogen spraken vaak genoeg boekdelen. Hoewel zij zelf oorspronkelijk uit Griekenland kwam, had zij de Nederlandse taal zich al snel eigen gemaakt en was ze nu al een flinke tijd redacteur van het binnenlandse nieuws. Zowel Christina als Evanthe kwamen bij een vergadering vandaan met het Belgische Parlement en enkele afgevaardigden van midden-Amerika om over de problematiek van smokkelwaar te praten.

"Veel plezier, Sidonia. Ik ga snel aan de gang met mijn stuk, zodat ik vanavond ook op tijd weg kan." zei Evanthe voor ze naar haar bureau vertrok.

Christina bleef echter bij Sidonia's bureau staan. "Maar je krijgt van mij ook niet te horen waar jullie vanavond naar toe gaan, dat was namelijk een verrassing van mij. Hoewel Lambik natuurlijk wel weet naar welk restaurant jullie gaan." Christina keek Ricardo aan. "En ik heb je dit in vertrouwen verteld. Mijn eigen schuld, ik had beter moeten weten dan de roddel-redacteur in vertrouwen te nemen."

"Maar goed," zuchtte Ricardo voor Christina verder ging, "doe geen dingen die ik zou doen. Of doe ze juist, misschien gaat jullie relatie dan eindelijk een stap verder."

Sidonia kneep haar ogen en keek hem vuil aan. "Insinueer jij nu dat ik geen nette, opgevoede dame ben?"

"Nee, natuurlijk niet, maar ik… Als de date goed gaat…" Ricardo bleef hangen in zijn zinnen en keek naar Cerise en Christina.

"Oh nee, jij hebt jezelf in deze rotzooi gepraat. Zoek het maar uit." Cerise keek naar Sidonia en gaf haar een grote glimlach. "Veel plezier met Lambik en doe dingen die ik nooit doe." Cerise hield niet van daten, relaties en alles wat er daar bij hoorde. Ze verdronk zichzelf liever in het werk of haar hobby's en vond het heerlijk.

Christina deed een stap naar achteren. "En van mij krijg je ook geen tips. Ik zou het leuk vinden voor Sidonia als haar liefde wordt beantwoord, maar ik heb Lambik niet gedwongen om Sidonia mee uit te nemen vandaag. Ik heb hem alleen de tip gegeven dat hij naar dit restaurant een keer zou moeten en misschien heb ik de hint laten vallen dat hij dan Sidonia mee moest nemen, maar ik heb verder niets gedaan." Christina keek Sidonia aan. "Veel plezier vanavond. Wie weet geeft hij vanavond wel iets toe."

Sidonia bedankte Christina en keek daarna naar Ricardo. "Misschien moet jij eens leren dat je je niet altijd met mijn liefdesleven moet bemoeien. Ik weet wat je bedoelde, Ricardo, maar ik zie Lambik nog niet toegeven dat hij van mij houdt. Daar heb ik mij bij neergelegd en het zou fijn zijn als mijn collega's dat ook doen."

"Ik kan niets beloven, maar ik doe mijn best." zuchtte Ricardo en gaf haar een oprechte glimlach. "We gunnen je alleen de relatie die je verdient. Veel plezier, Sidonia."

Ze zeiden elkaar gedag en Sidonia besloot haar laptop op te ruimen. Het weekend kwam er aan en dat betekende dat zij haar laptop pas die maandag weer nodig zou hebben.

Op het moment dat ze haar laptop in de kast had geplaatst, ging het kantoor van Martin open. Een jonge, lichtblonde vrouw kwam het kantoor uit. Sidonia liep naar haar toe en gaf haar een kleine glimlach. "Hoe ging het gesprek, Mar?"

Margaritha - ook wel Mar genoemd door sommige collega's - keek haar aan met haar lichtgroene ogen. De redacteur economische zaken voelde zich de afgelopen tijd niet al te fantastisch en dat was Martin ook opgevallen. "We willen allebei nog niet zo ver gaan om te zeggen dat het een burn-out is, maar ik moet het wel rustiger aan doen van Martin. De komende tijd ga ik nog wel vijf dagen werken, maar ga ik zes uur in de week werken in plaats van acht. Ik denk dat die tien uur wel gaan schelen."

"Je moet je wel aan de regel dan houden." zei Sidonia streng. "Weet dat ik iedereen ga inlichten en dat ik ook streng toezicht ga houden op jouw agenda."

"En dat wordt ook gewaardeerd, Sidonie." zei Margaritha met een glimlach. Ze ging op de rand van Sidonia's bureau zitten voor ze weer Sidonia aankeek. "Wat was die commotie van net?"

Sidonia ging weer op haar stoel zitten en zuchtte. "Ik ga vanavond uit eten met Lambik en daar weet blijkbaar ook het hele team van, dankzij Christina en Ricardo."

Margaritha schoot in de lach. "Weten ze ook van de date van enkele weken geleden? Of ben ik nog steeds de enige die daar iets vanaf weet?" vroeg ze fluisterend, alsof ze een complot aan het bespreken waren.

Sidonia voelde de warmte vanuit haar nek naar haar oren en wangen kruipen. "Jij bent nog steeds de enige die daar iets van weet." fluisterde ze terug. Op dat moment was ze blij dat een gedeelte van het team al weg was en het zicht voor de rest door Margaritha geblokkeerd werd.

"Ik kan het nog steeds niet geloven dat jij en Lambik…" Margaritha leek op zoek te zijn naar woorden. "In hetzelfde bed zijn beland? Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden." grinnikte ze.

"En op dit moment is het ook niet meer dan dat." siste Sidonia. "We hebben allebei geen herinnering aan wat er die avond verder gebeurd is. Alleen dat we de volgende ochtend naast elkaar wakker werden. Dus waarschijnlijk is er verder niets gebeurd die avond."

Margaritha was de enige collega die vrijwel alles van Sidonia wist. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar hadden ontmoet, was er een sterke band tussen de twee vrouwen. Dus ze vertelden elkaar alles. En Sidonia had haar dus ook toevertrouwd wat er enkele weken eerder was gebeurd.

Lambik had haar meegenomen op date. Het waren niet zijn woorden, maar daar kwam het eigenlijk op neer. Ze waren net terug uit het verleden waarbij ze Anne-Marie het gekostumeerd bal van haar leven wilden geven en Lambik had Sidonia mee uit gevraagd. Hij heeft nooit een definitieve reden gegeven, maar iets zei haar dat het was omdat ze zo'n fijne tijd hadden gehad in het verleden samen. Daarnaast pakte Sidonia ieder moment die ze samen met Lambik kon zijn met twee handen vast.

Dus ook dat moment. En het was ook een fantastische date geweest. Ze zou het nooit durven om het een date te noemen waar Lambik bij was, maar zo voelde het die avond wel. De alcoholinname was ook meer dan normaal. Normaal was Sidonia na een glas wijn wel gestopt, maar die avond werden het er in ieder geval meer dan drie. Lambik had een taxi voor ze besteld en die avond had ze bij Lambik zeker ook nog een glas wijn op.

Wat Margaritha niet wist, was dat ze nog enkele vage herinneringen aan de avond bij Lambik had. Ze wist in ieder geval nog zeker dat ze een zoen hadden gedeeld, eentje die verder ging dan Lambik ooit was gegaan. De sfeer voelde uiterst romantisch, het kon ook bijna niet anders dan dat er daadwerkelijk iets gebeurd was die avond. Haar gevoel vertelde haar dat er meer was gebeurd dan alleen slapen in dat bed, maar zolang ze de herinneringen niet had, wilde ze deze gevoelens dan ook niet hardop uitspreken.

Ineens liet Margaritha zich zakken van het bureau. "Ik ga naar huis toe, Eric zit op mij te wachten als het goed is."

Eric was de redacteur van het sportgedeelte van de krant en zag er altijd goed en sportief uit. Niet Sidonia's type, maar het was een lieve man. Margaritha had al jaren een oogje op Eric en had dit vrij snel na haar ontmoeting met Sidonia met haar gedeeld. Nu woonden Margaritha en Eric al meer dan een half jaar samen en het zag ernaar uit dat ze het goed met elkaar uit wisten te houden.

"Ik zie je maandag, rust goed uit Mar."

De twee vrouwen zeiden elkaar gedag en Sidonia stond weer op van haar stoel.

"Dus, de date van vanavond is een vervolg op de vorige keer." klonk er ineens achter haar.

Verschrikt draaide Sidonia zich om. Achter haar stond haar directe baas. Een goed geklede, grijze man met heldere blauwe ogen die pret en ondeugendheid uitstralen. Martin was tijdens de kantooruren een zeer serieuze man, maar had zo zijn momenten zodra het tijd was om het werk neer te leggen.

"Hoe weet je van de vorige keer?" vroeg Sidonia verbaasd.

"Margaritha heeft me niets verteld, daar hoef je niet bang voor te zijn. Maar ik heb wel Lambik gesproken enkele dagen geleden. Hij heeft toen verteld dat jullie samen op pad waren geweest en dat de avond toch anders was geëindigd dan hij had verwacht. Hij had mij ook verteld dat hij het positief bedoelde, maar heeft er verder niet over gehad wat er dan precies is gebeurd die avond." vertelde Martin en hij liep naar Sidonia toe. "Wat er ook die avond is gebeurd, je hoeft je er niet voor te schamen. Ik zag zelfs vanaf mijn bureau jouw wangen verkleuren toen jij en Margaritha het over Lambik hadden. Het is ook niet mijn zaak om te weten wat er allemaal gebeurt, zolang je maar luistert naar je hart."

"Dank je, Martin. Ik kan je in ieder geval beloven dat Lambik zich netjes heeft gedragen." zei Sidonia met een glimlach. "Meer kan ik je niet vertellen. Maar waarom had Lambik een gesprek met jou?"

Martin dacht even na en gaf haar een glimlach. "Het was die dag dat jij met Henry in gesprek was over een langlopende rechtszaak van dokter Krimson. Henry had jou toen gevraagd of jij kon helpen met wat achtergrondinformatie en Lambik zou jou die dag komen ophalen. Ik was op dat moment eigenlijk benieuwd of hij nog wat had geschreven de afgelopen tijd, aangezien jij eigenlijk altijd degene bent die zijn stukken leest."

Lambik schreef onder de redactie van Christina over hun reizen naar het buitenland. Eens in de maand schreef hij dan een column over een van de landen of steden waar hij recentelijk geweest was. Het was eigenlijk dankzij Lambik dat Sidonia deze baan had. Lambik had haar meegenomen naar het feest van Martin en Martin was op dat moment op zoek naar een assistente die hem zou kunnen helpen met de gang van zaken op het kantoor. Van het een kwam het ander en sindsdien werkte ze met veel plezier voor Martin.

"Ach ja, dat was zo." zuchtte Sidonia. "Henry bleef inderdaad maar gaan, hoewel ik hem toch enkele keren had aangegeven dat ik toch echt weg moest en Lambik op mij stond te wachten."

Henry was een oud-inspecteur van de politie. Na dertig jaar dienst had hij een gouden handdruk gekregen en was uit het politiekorps gebonjourd. Henry had nooit het idee gehad dat hij op dat moment met pensioen moest en ging op zoek naar ander werk. Dankzij zijn zoon was hij begonnen met journalistiek in de rechten en had zich snel op weten te werken naar redacteur misdaad en recht. Henry was een schat van een man, maar wist soms niet wanneer hij moest stoppen met praten. Dus de meeste redacteuren vermeden Henry, voordat ze weer te lang bij Henry bleven hangen.

"Henry bedoelt het goed en je weet dat hij vrij eenzaam is nu zijn zoon in Oostenrijk woont. Maar goed, ik moet toegeven dat ik even benieuwd was hoe het tussen jou en Lambik zat en heb dat hem ook gevraagd. Toen heeft Lambik schoorvoetend toegegeven dat jullie samen uit waren geweest."

Sidonia kon bijna voelen dat Lambik Martin meer had verteld dan dat haar baas nu aangaf. Maar ze was bang voor het antwoord. Ze zeiden elkaar gedag en Sidonia pakte haar jas. Hoewel het lente begon te worden, was daar nog weinig van te merken.

"Sidonia, had jij mijn stuk nog gezien over de opening van de nieuwe expositie van het gemeentemuseum?"

Sidonia draaide zich om en zag moeder en dochter naar haar toe lopen. De oudere dame met geverfde kastanjebruine haren was Violet, de redacteur van cultuur. Zij deed over het algemeen musea, deed interviews met verschillende artiesten en werkte - tot haar spijt - redelijk veel samen met Ricardo. De dochter was Rosanne, wiens haren op dat moment knalrood waren. Rosanne had de sociale media onder haar hoede. Zij zorgde ervoor dat de artikelen op de sociale kanalen kwamen, lette op het commentaar bij de artikelen en sprak veel met klantenservice en Sidonia om tips en andere belangrijke berichten te overleggen.

"Ik heb het doorgenomen en doorgezet naar de avondploeg. Zij gaan nog even kijken waar ze het precies willen plaatsen in de krant, maar ik heb wel aangegeven dat het artikel morgen wel in de krant moet staan." antwoordde Sidonia en trok haar jas aan. "En als het goed is, heb je van Roos vernomen dat het artikel morgenochtend voor de openingsuren van het museum online staat. Hopelijk trekt dit nog meer bezoekers voor het museum dan als we het meteen vanavond plaatsen."

Violet gaf haar een glimlach en knikte. "Ik hoop het, het museum heeft al jaren last van terugloop als het gaat om bezoekersaantallen. Veel plezier vanavond en ik spreek je maandag."

Sidonia knikte en zei de twee vrouwen gedag. Even dacht ze na, de enige persoon die ze nog niet was tegengekomen die dag was Samantha. Ook wel beter bekend als Sam, was Samantha de redacteur van het wetenschappelijke gedeelte van de krant. Daarnaast controleerde Sam ook de kwaliteit van de foto's die binnenkwamen van de freelance fotografen. Ze was dol op fotografie en ging zo nu en dan ook mee op pad met een mede-redacteur om belangrijke foto's te maken. Daarnaast was Sam ook een zeer aantrekkelijke vrouw. Zowel het mannelijk als het vrouwelijk geslacht draaiden toch wel de hoofden als ze langsliep.

Evenals Sidonia op dat moment. Sam had haar gepasseerd en Sidonia was zodanig in haar gedachten geweest dat ze haar niet had gezien. "Sam! Ga je nu nog naar kantoor?"

Samantha draaide zich om en glimlachte. "Sorry, Sidonia, ik had je helemaal niet gezien. Ik was zo bezig met mijn foto's. Ik zet nog even wat foto's over op de drive, zodat mijn avond-partner er naar kan kijken. Ik had graag wat foto's willen uitzoeken, maar het was een lange dag vandaag. Dus ik doe dit nog even snel en dan ga ik naar huis. Veel plezier met Lambik vanavond, ik kwam hem net op het parkeerterrein tegen."

Met dat liep Samantha weer weg en Sidonia schudde haar hoofd. Dit ging een lange maandag worden als iedereen wist dat zij een date had met Lambik.

Ze stapte het parkeerterrein op en zag al snel de auto van Lambik staan. Ze voelde haar hart een slag overslaan. Na al die jaren was ze nog steeds stapel op hem, hoewel ze zeker wist dat hij die liefde nooit zou beantwoorden. Ze bleef de hoop toch houden.

Ze wist in ieder geval dat haar avond niet meer stuk kon…