Behind the scenes - 309

Dus, een weekje later dan gepland, maar hier is de 'Behind the scenes' van nummer 309: Watersater.

Liefs,
Eszie

Suske en Wiske Fanfiction

Behind the scenes
309: Watersater

Het was een prachtige middag en Sidonia liep de tuin in. Hoewel het nog een frisse dag was, was het in het zonnetje heerlijk. Er stond geen wind en er was geen wolkje in de lucht. Dus Sidonia besloot om nog even te gaan genieten van deze fijne dag voordat alle hectiek weer eens zou beginnen. 

Sidonia ging zitten in de tuinstoel, zette haar glas wijn op het tafeltje ernaast en legde haar mobieltje naast de glas wijn. Ze verwachtte geen telefoontjes die dag, maar je wist het maar nooit. Zeker als het om de kinderen ging, was ze blij dat ze een mobiel had. 

Ze nam een slok van haar wijn. Sidonia had die dag een vrije dag gekregen van Martin. Het was al de hele week rustig en Sidonia had al bijna drie dagen vooruit gewerkt zo ver het mogelijk was. Dus Martin had besloten dat Sidonia wel een vrije dag had verdiend en nu zat ze te genieten in de tuin. 

Het fijne was dat de kinderen op school waren, Lambik en Jerom geen plannen hadden gemaakt om haar kant uit te komen en Barabas had al enkele dagen niets van zich laten horen omdat hij bezig was met een uitvinding. Sidonia maakte zich daarom geen zorgen dat ze binnenkort op avontuur zou gaan. 

Ze nam net een tweede slok van haar wijn wanneer ze de telefoon in de woonkamer over hoorde gaan. Sidonia zuchtte diep; misschien had ze toch te vroeg gejuicht. 

Even wist ze niet wat ze ging doen. Aan de ene kant wilde ze heel graag genieten van haar vrije dag en wilde ze heel graag de telefoon laten gaan. Aan de andere kant kon het ook nog zijn dat er iets mis was met Suske of Wiske. En als dat het geval was, dan zou Sidonia zichzelf niet kunnen vergeven. 

Sidonia wilde net op staan wanneer de telefoon stopte. "Als het echt belangrijk is, dan bellen ze wel opnieuw." zei ze tegen zichzelf en ze maakte het zichzelf weer gemakkelijk. 

Maar die rust was haar niet gegund, want ze werd opnieuw gebeld. Dit keer alleen op haar mobiel in plaats van de vaste lijn. Dus wie haar ook probeerde te bereiken, het was een bekende van haar. 

Sidonia pakte haar mobiel en terwijl ze de moderne technologie verfoeide, zag ze dat professor Barabas haar probeerde te bereiken. 

"Goedemiddag, Barabas. Wat fijn dat je belt." Sidonia deed haar best om niet al te sarcastisch te klinken, maar het was haar niet helemaal gelukt. Ze wilde immers genieten van haar vrije dag. 

"Sidonia! Wat ben ik blij dat ik je te pakken heb gekregen. Ik vrees dat ik hulp nodig heb en ik krijg Lambik of Jerom niet te pakken. Zou je..." 

Sidonia zuchtte en ze stond op. "Ik kom er aan." 

Niet veel later stond Sidonia bij Barabas op de stoep. Ze liet zichzelf binnen met haar reservesleutel en niet veel later stond ze in het lab van de professor. Hoewel Barabas een aardig man was, was hij ook zeer verstrooid. En Sidonia liet zichzelf liever binnen dan dat ze moest wachten totdat Barabas het door had dat er iemand voor de deur stond. 

Sidonia liep naar Barabas toe wanneer Barabas zich omdraaide. "Sidonia, wat ben ik blij dat je er bent."

Sidonia keek om zich heen. Ze had haar best moeten doen om niet te struikelen over de machines en andere voorwerpen die door het huis heen slingerde, dus ze had al een idee welke kant dit gesprek op zou gaan. "Dat snap ik. Is het niet handiger om een werkster in te huren in plaats van mij iedere keer te vragen?"

Barabas keek ook om zich heen. Blijkbaar had hij niet door dat zijn lab een rotzooi was geworden sinds hij was begonnen met de opdracht. "Dat was eigenlijk niet de reden waarom ik je nodig had, maar ik zie wel dat je gelijk hebt."

Sidonia keek Barabas verbaasd aan. Vaak als Barabas haar nodig had, dan was het voor het schoonmaken van zijn huis als hij weg was. Zelden vroeg hij haar hulp voor experimenten en opdrachten. "Heb je hulp nodig met je experiment?"

"Alleen voor vandaag. Ik weet dat je een baan hebt, maar mijn assistent komt morgen pas en ik heb op dit moment hulp nodig met wat dingen." Barabas zag Sidonia's verbaasde blik en glimlachte. "Je hebt me vaak genoeg geholpen en ik weet dat je goed bent in scheikunde."

Sidonia zuchtte en pakte de labjas die aan de kapstok hing. "Goed," zei ze uiteindelijk, "vertel maar wat ik moet doen..."