Liefs,
Eszie
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
319: Suske de Rat
Corina keek op de klok. Ze zat achter haar bureau en was eigenlijk bezig met haar werk, maar hield de klok nauwlettend in de gaten. Want vandaag zou een schip van de Holland-Amerika lijn in de haven aankomen. Hoewel dat op zichzelf niet bijzonder was, er kwamen immers vaker schepen de haven binnen, was er iemand bijzonder voor Corina op dat schip.
Sjonny kwam terug van zijn eerste reis als muzikant op het schip.
En Corina was heel benieuwd hoe Sjonny zijn reis had ervaren op het schip.
Hoe hard Corina het ook probeerde, ze kon zich niet meer concentreren op haar werk. Hoewel het niet veel was, was het wel belangrijk. Een in de zoveel tijd kwam de staat kijken hoe het ervoor stond op het internaat en Corina had van een goede vriend gehoord dat zeer binnenkort haar internaat werd bezocht.
Er klonk een klop op de deur en Corina keek hoopvol op.
"Ah, Cois, kom binnen."
Cois, die voor haar deur stond, liep de kamer binnen en bleef voor het bureau van Corina stil staan.
Corina gaf de jongen een bemoedigende glimlach. Cois van een van de liefste kinderen die op het internaat zat. Hij werkte hard, kwam alleen in de problemen als hij met Willemien op stap was en was altijd netjes. "Waar kan ik je mee helpen, Cois?"
"Waren er mensen die mij wilden adopteren?"
Corina keek naar de jongen. Enkele weken eerder hadden ze het nieuws gekregen dat Cois' vader was gesneuveld op het slagveld. Sindsdien kwam Cois van tijd tot tijd langs om te vragen of er iemand voor hem was geweest.
Corina schudde haar hoofd. "Sorry, Cois. Maar de herfst is altijd een rustige tijd. Hopelijk heb je een fijn thuis voor de kerst."
Cois knikte bedroefd en liep weer weg uit haar kamer na haar te hebben bedankt.
Corina keek even naar haar werk en stond op. Dit had geen zin. Ze kon haar gedachten er toch niet bij houden.
Corina liep naar het raam en keek naar buiten. Ze gunde Cois een warm thuis, maar met deze wereld en zijn vreselijke oorlog wist je maar nooit wat hem stond te wachten. Daarnaast wilde Corina hem graag adopteren, maar daarvoor moest ze wel getrouwd zijn. En dat was ze niet.
Ze glimlachte even. Het hoefde niet lang te duren. Zij en Sjonny zagen elkaar weer graag en Corina had gemerkt dat ze hem gemist had en dat ze toch nog steeds verliefd op hem was.
Corina was zodanig in haar gedachten verzonken, dat ze niet had gemerkt dat Sjonny haar kamer was binnen gelopen.
Zachtjes liep Sjonny richting Corina, maar bleef op een afstandje staan. Zachtjes zette hij zijn reiszak neer en besloot maar te kuchen om te zien hoe Corina zou reageren.
Zodra Corina het gekuch hoorde, draaide ze zich verschrikt om. Ze had niemand binnen horen komen en had dus ook geen geluid op ongeveer een meter afstand verwacht.
"Sjonny! Wat fijn om je weer te zien." zei ze met een grote glimlach en ze liep dichter naar hem toe. "Hoe was je eerste reis?"
Sjonny glimlachte en plaatste een kus op de rug van Corina's hand. "Het bevalt me wel om als muzikant zo de wereld over te kunnen."
"Dat kan ik me voorstellen. En de reis zelf?"
"Die was mooi, maar ook lang." Sjonny keek Corina aan. "Hoewel ik je hiervoor langer niet meer had gezien, heb ik je zeker gemist. In feite," ging Sjonny verder nog voor dat Corina iets kon zeggen, "is er iets wat ik je wil vragen."
Corina keek Sjonny verbaasd aan. "Wat wil je me vragen?"
Sjonny knielde voor Corina op één knie. "Ik wil eigenlijk niet meer verder zonder jou. Corina, wil je met me trouwen?"
Corina wist even niet meer wat ze moest zeggen. Eigenlijk was er maar één antwoord mogelijk. "Ja, natuurlijk..."
Sjonny stond weer op en gaf Corina een kus. "Mocht je willen nadenken over kinderen, ik ken twee kinderen die ik graag zou willen adopteren."
Corina keek Sjonny verbaasd aan. "Ik wist niet dat je..."
Sjonny glimlachte. "Waarom kinderen krijgen als we weten hoe het is om wees te zijn? Ik vind dat we kinderen kunnen adopteren om ze te behoeden voor een slechter thuis."
Corina knikte. Dat was precies wat zij dacht. Daarnaast kon het ook zo zijn dat ze misschien niet zelf kinderen konden krijgen en dit was veel fijner. "Ik denk dat ik weet welke twee kinderen je wilt adopteren."
"De sinjoor en de kattenkopje."
Corina schoot in de lach en ze gaf hem een zoen. "Ik vind het fantastisch, Sjonny. Je bent een engel."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten