Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
"Bedankt."
Lambik pakte een gevulde wijnglas en een gevulde bierglas aan en draaide zich om, op weg naar Sidonia die bij een van de vele statafels stond die in het foyer van het theater stonden.
Het was hem wonder boven wonder gelukt; hij was op tijd gekomen. Nou ja, op tijd... Bijna. Hij had maar een paar minuten van het stuk gemist en hoefde niet eens veel mensen te storen om zijn plek naast Sidonia te vinden.
Sidonia had nauwelijks wat tegen hem gezegd. Niet geheel raar als je bij een theaterstuk zit, maar hij had op zijn minst wel iets verwacht.
Lambik zag Sidonia staan. Haar gezicht stond nog op onweer. Natuurlijk snapte Lambik ook wel dat het niet had geholpen dat Sidonia alsnog een taxi had moeten bellen en zelf bijna te laat was gekomen, maar stiekem hoopte hij dat het stuk Sidonia's humeur deed klaren.
"Alsjeblieft, Sidonie. Een glas wijn."
Lambik zette de wijn voor Sidonia neer en keek haar aan. Hij kende haar lang genoeg om te weten dat ze hem voorlopig nog niet zou vergeven voor het feit dat ze te laat waren voor het stuk.
"Dank je."
Er viel een stilte. Lambik had net het avontuur van zijn leven beleefd en hij wilde het graag aan Sidonia vertellen. Maar dan moest ze wel bereid zijn om te luisteren.
Er was maar één ding wat hij kon doen. Iets wat hij liever niet deed, maar voor Sidonia was het anders. Dat was het eigenlijk altijd en dat maakte het volgende toch iets makkelijker.
"Sidonie, het spijt me."
Sidonia was de enige die zijn excuses kreeg te horen. Ooit.
Zijn excuses werden beloond met een glimlach. Hij wist het wel, Sidonia kon nooit lang boos op hem blijven. Wat hij ook probeerde, ze kon het niet.
"Het is al goed, Lambik."
Lambik gaf haar een glimlach terug en keek naar haar. Hij had haar graag de kaartjes voor Alleen op de wereld willen bezorgen, maar het was andersom geweest. Sidonia was voor hem de halve wereld overgevlogen om hem de kaartjes te bezorgen en hoewel Lambik in eerste instantie niet persé naar het stuk hoefde, was hij er wel blij mee. Hij waardeerde het dat Sidonia nog steeds de wereld voor hem zou afreizen voor iets kleins als dit.
Het liet ook zien dat Sidonia nog steeds veel voor hem zou doen.
Lambik besloot om te proberen zijn avontuur aan Sidonia te vertellen. Ze zou toch wel willen luisteren?
"Je kan niet geloven wat mij is overkomen onderweg." begon hij voorzichtig en Sidonia keek hem verbaasd aan.
"Je bent tegen een vrachtwagen opgebotst en hebt alsnog de taxi moeten nemen."
Lambik keek haar even verbaasd aan. Blijkbaar was ze nog een klein beetje kwaad, maar hij wilde zijn verhaal zo graag vertellen.
"Nee, dat niet. Mijn auto staat hier gewoon op de parkeerplaats, zonder deuken of wat. Het is iets totaal anders."
Dus Lambik begon te vertellen over zijn avontuur in Chicago in 1930. Over het feit dat hij een taxichauffeur mocht zijn en heeft geholpen met het oplossen van een vermissingszaak. Over de gangsters die hem op de hielen zaten en de stiefzoon die alles had gepland.
En al die tijd had Sidonia in stilte naar hem geluisterd. Lambik had geen idee wat hij ervan moest vinden. Ergens was hij bang dat Sidonia hem had genegeerd.
"Sidonie..."
"Het klinkt bijna te ongeloofwaardig om waar te zijn." zei Sidonia ineens.
Lambik keek haar verbaasd aan. Dat kon ze toch niet menen? Ze hadden bijzondere avonturen meegemaakt, een paar keer was het ze eerder overkomen dat ze in slaap vielen en in een avontuur wakker werden.
"Gelukkig ken ik je langer dan vandaag, Lambik." ging Sidonia verder. "Ik ben blij dat het allemaal goed is afgelopen. En ik ben blij dat je alsnog naar het theater kon komen."
"Daar ben ik ook blij om."
"Maar ik weet ondertussen wel wat ik je voor jouw verjaardag ga geven binnenkort."
Lambik keek haar even verbaasd aan, maar kreeg geen tijd om te vragen waar ze het over had. De bel gaf weer aan dat de pauze voorbij was en het weer tijd was om de plek op te zoeken.
Hij haalde zijn schouders op. Het belangrijkste was immers dat Sidonia hem geloofde en ze niet meer kwaad op hem was vanwege hun ruzie en zijn eigenwijsheid.
Het enige wat hij nu nog hoefde te doen was genieten van de show.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten