Behind the scenes - 337

Goed, de feestdagen komen er bijna aan en ik ben bijna klaar met de belangrijkste verhalen. Volgende week post ik nog nummer 338, maar dan vrees ik dat het heel even gaat duren voor de nieuwste verhalen. Komende tijd heb ik het vrij druk, maar ik ga mijn best doen. 

Nog even dit. In het eerste weekend van januari kom ik ook met een kleinigheidje. Een soort extra behind the scenes van Heldenmaker. Maar dan zoals ik het als fangirl gewoon mag doen. (nu houd ik me nog aan de regels)

Liefs, 

Eszie

Suske en Wiske Fanfiction

Behind the scenes

337: Game of Drones

Sidonia strekte zich uit. Ze had vrijwel de hele ochtend aan de telefoon gezeten om op zoek te gaan naar spullen voor de uitvindingen die Barabas wilde maken. Maar nu werd het toch wel een keer tijd voor de lunch.

Ze stond op het punt om weg te lopen, wanneer de computer begon te biepen. Sidonia keek naar haar scherm en glimlachte even. Martin had haar net een mail gestuurd met de afspraken van de komende dagen en de mensen waar Sidonia nog contact mee moest opnemen.

Barabas had haar wel een aantal taken gegeven, maar haar andere werk kon ze makkelijk even tussen door doen. Sidonia stuurde Martin een mail terug. Ze zou alles in orde maken op het moment dat ze terug zou komen van haar lunch.

Sidonia stond op van haar plek en liep naar de vergaderruimte. Rond dat tijdstip werd het voornamelijk gebruikt om de lunch te nuttigen.

Sidonia liep langs Lambik's werkplek. Sinds het ongeluk met de mini-terranef gedroeg Lambik zich anders. Was het n verbetering? Sidonia vond van wel. Lambik gedroeg zich als een heer sinds het ongeluk. Hij had geen enkele grap over haar uiterlijk gemaakt n scheen ineens dingen daadwerkelijk te weten.

Ineens ging Sidonia's mobiel over. Benieuwd wie het kon zijn, pakte ze het mobieltje uit haar broekzoek. Het was Margaritha die haar belde.

"Hallo Margaritha, kan ik je ergens mee helpen?" vroeg Sidonia zodra ze het telefoontje beantwoordde.

"Hallo, Sidonia. Zou jij mijn artikel kunnen nakijken? Het zou goed moeten zijn, maar ik vind het altijd fijn als je het nakijkt. Als je tijd hebt, tenminste."

"Voor jou altijd, Margaritha. Ik zal over een uur weer een bericht sturen."

Sidonia zei gedag tegen Margaritha en stopte haar mobiel weer weg.

"Je andere werk?" klonk er ineens en Sidonia keek verschrikt op. Lambik was al in de vergaderruimte en Sidonia had hem niet opgemerkt.

"Inderdaad." zei Sidonia wanneer ze haar zenuwen weer onder controle had. "De professor mag me dan wel voor dit hebben gevraagd, maar mijn eigen werk moet ook gebeuren."

"Daar heb je zeker gelijk in. En daar moet zeker ook ruimte zijn tussen de werkzaamheden hier door."

Sidonia liep naar de tafel en ging tegenover Lambik zitten. Er was eigenlijk zoveel wat ze van Lambik wilde weten, nu hij slimmer leek te zijn.

"Hoe zit het met jouw werkzaamheden, Bikske?"

Zolang de professor de consoles aan het nakijken is, kan ik momenteel nog niets doen... Waarom kijk je zo?"

Sidonia keek even verbaasd op. Blijkbaar had ze Lambik aangestaard terwijl hij aan het praten was.

"Sorry, ik zat met mijn gedachten even ergens anders."

"Bij je werk, neem ik aan."

Sidonia knikte maar. Ze kon Lambik moeilijk vertellen dat ze aan hem dacht. Ze wilde wel weten wat Lambik van haar dacht, maar ze wilde ook niet aan Lambik kwijt dat ze hem nog steeds leuk vond.

"Zeg, Lambik, wat vind je van..."

Sidonia wist even niet wat ze moest verzinnen. Ze wilde heel graag weten wat deze Lambik van haar vond, maar wilde het ook niet te direct vragen.

"Waarvan?"

Sidonia schudde haar hoofd. "Laat maar, het was niet zo belangrijk."

Ze wist ook even niet wat haar bezielde. Ze had het kunnen raden; slim of niet, Lambik zou toch nooit hetzelfde voor haar voelen dan wat zij voor hem voelde.

"Sidonie, je weet dat je alles kunt bespreken met mij?" vroeg Lambik verbaasd. "We kennen elkaar lang genoeg om elkaars geheimen te weten."

Sidonia beet op haar lip. Zou dit dan ook betekenen dat Lambik daadwerkelijk wist dat ze een oogje op hem had?

"Het is geen geheim... Het is meer..." Sidonia zuchtte diep. "Wat vind je van het feit dat ik dit werk doe? Dat ik nu minder vaak thuis ben voor Suske en Wiske?"

Goed, ze kon het niet. Ze kon het niet over haar lippen krijgen. Sidonia kon niet aan Lambik vragen wat hij echt voor haar voelde.

"Je levert er toch prima werk, Sidonia? En volgens mij heb jij het er wel naar je zin daar. Dat is het belangrijkste. Suske en Wiske kunnen het wel alleen af die paar uur dat jij niet thuis bent. Het grootste gedeelte van de dag zitten ze toch op school."

Sidonia voelde haar wangen rood worden. Lambik had vaak genoeg commentaar over haar opvoedmethodes, maar daar was nu niets van te merken.

Maar nog voor ze iets anders kon zeggen, kwam Barabas naar binnen. "Lambik, zou jij de loodgieters wegwijs kunnen maken? Dan kunnen ze meteen dat gat weer goed dichtmaken.

Lambik knikte en liep samen met Barabas weer de ruimte uit.

Sidonia zuchtte. Had ze eindelijk de mogelijkheid om Lambik te vragen wat hij voor haar voelde, wist ze het nog niet. Ach, Lambik zou toch weer met een reden komen waarom ze niet samen konden zijn...