Zoals beloofd, een intro. Nummer 300 komt vanavond weer online. Daarna zal ik proberen om iedere week weer een nummer te posten. Zij het niet een nummer die logisch hoort te volgens dan een eventuele random nummer. Ligt aan de mogelijkheid om tussendoor iets te kunnen schrijven of niet.
Veel plezier.
Suske en Wiske fanfiction
Behind the scene's
Intro
Na hun avontuur met het betoverende bad had ze even behoefte aan een grote schoonmaak. Aan de andere kant was ze eigenlijk nog steeds op zoek naar een nieuwe baan. Maar als alle mannen zo oppervlakkig waren, dan had ze alleen geluk bij een kantoor wat een vrouwelijke baas had.
Dat kwam later wel weer. Eerst maar het huis weer poetsen.
Net wanneer Sidonia wilde beginnen met het schoonmaken van haar meubels, wilde Lambik binnen komen. Hij kwam echter niet verder dan de voordeur, Sidonia had echter al een waarschuwing voor hem klaar: "Als je het waagt om één stap in huis te zetten met die vieze schoenen, laat ik je de vloer opnieuw doen!"
Lambik keek even verbaasd en besloot deze waarschuwing maar even niet in de wind te slaan. Na zijn schoenen te hebben uitgetrokken, liep hij de woonkamer binnen. Daar zag hij Sidonia bezig zijn met het schoonmaken van haar koffietafel. Heel even in een flits zag hij de Sidonia die door het bad was veranderd. Had hij er spijt van dat ze weer de oude Sidonie was? Niet echt. Hij maakte graag grapjes over haar lichaam, maar hij zou ook naar het einde van de wereld voor haar gaan, hoe ze er ook uit zag.
"Is er iets, Lambik?"
Lambik schudde zijn hoofd. Voor hem stond de Sidonia die hij altijd al had gezien. "Ik kwam om wat aan je te vragen."
Sidonia keek hem even verbaasd aan. Was haar telefoon dan niet afgegaan dat hij naar haar moest komen om iets te vragen? Dan moest het wel heel belangrijk zijn als hij nog even langskwam. "Wat wilde je vragen?"
"Vanavond heb ik een feestje van het bedrijf waar ik voor werk. En ik zoek nog iemand die met me mee kan."
"Heb jij een baan?"
"Sinds kort. Bij een krant."
Sidonia kon haar oren niet geloven. Lambik had een baan, bij een krant nog wel. "Als wat?"
Lambik glimlachte. "Columnist. Ik vertel over de reizen die we maken. Niet over onze avonturen, maar meer de landen waar we zijn geweest. Maar daar heb ik het later nog wel over. Wat zeg je er van om met mij mee te gaan vanavond?"
Sidonia dacht even na. Ze had nog veel schoonmaakwerk liggen waar ze snel van af wilde, maar aan de andere kant leek het haar wel leuk om met Lambik mee te gaan. Het was namelijk niet zo vaak dat Lambik haar mee vroeg. Ach, waarom ook niet? Schoonmaak kon wel wachten.
"Goed, ik ga met je mee."
"Ik haal je om 8 uur op. Het wordt gezellig."
En met die woorden liep hij weer weg. Sidonia keek hem na en besloot de laatste dingen schoon te maken voor ze zich zou klaarmaken voor de avond.
Het was even voor acht uur en Lambik liep Sidonia's huis binnen. Hij zorgde er wel voor dat hij geen moddersporen zou achterlaten. Het laatste wat hij nu wilde was ruzie met Sidonia en al helemaal geen ruzie over een paar moddersporen op de vloer.
Hij liep de woonkamer in en keek naar Suske en Wiske die op de bank zaten. Wiske zat tv te kijken en Suske was bezig met een videospel.
"Hebben jullie Sidonia gezien?"
"Volgens mij was tante nog bezig met haar make-up." antwoordde Wiske. "Ze zal zo klaar zijn." Wiske was nog niet uitgesproken of ze hoorden gestommel van boven. "Ik denk dat ze klaar is."
Lambik besloot maar bij de trap op Sidonia te wachten en liep naar de hal. Sidonia kwam naar beneden en ze zag er betoverend uit. Ze droeg een donkere jurk die net voorbij haar knieën kwam. Haar haar was opgestoken en ze had haar zwarte hakken aan.
"Je ziet er uit als een plaatje, Sidonie." zei Lambik en hij bood haar een arm aan.
Lambik schudde zijn hoofd. Voor hem stond de Sidonia die hij altijd al had gezien. "Ik kwam om wat aan je te vragen."
Sidonia keek hem even verbaasd aan. Was haar telefoon dan niet afgegaan dat hij naar haar moest komen om iets te vragen? Dan moest het wel heel belangrijk zijn als hij nog even langskwam. "Wat wilde je vragen?"
"Vanavond heb ik een feestje van het bedrijf waar ik voor werk. En ik zoek nog iemand die met me mee kan."
"Heb jij een baan?"
"Sinds kort. Bij een krant."
Sidonia kon haar oren niet geloven. Lambik had een baan, bij een krant nog wel. "Als wat?"
Lambik glimlachte. "Columnist. Ik vertel over de reizen die we maken. Niet over onze avonturen, maar meer de landen waar we zijn geweest. Maar daar heb ik het later nog wel over. Wat zeg je er van om met mij mee te gaan vanavond?"
Sidonia dacht even na. Ze had nog veel schoonmaakwerk liggen waar ze snel van af wilde, maar aan de andere kant leek het haar wel leuk om met Lambik mee te gaan. Het was namelijk niet zo vaak dat Lambik haar mee vroeg. Ach, waarom ook niet? Schoonmaak kon wel wachten.
"Goed, ik ga met je mee."
"Ik haal je om 8 uur op. Het wordt gezellig."
En met die woorden liep hij weer weg. Sidonia keek hem na en besloot de laatste dingen schoon te maken voor ze zich zou klaarmaken voor de avond.
----
Het was even voor acht uur en Lambik liep Sidonia's huis binnen. Hij zorgde er wel voor dat hij geen moddersporen zou achterlaten. Het laatste wat hij nu wilde was ruzie met Sidonia en al helemaal geen ruzie over een paar moddersporen op de vloer.
Hij liep de woonkamer in en keek naar Suske en Wiske die op de bank zaten. Wiske zat tv te kijken en Suske was bezig met een videospel.
"Hebben jullie Sidonia gezien?"
"Volgens mij was tante nog bezig met haar make-up." antwoordde Wiske. "Ze zal zo klaar zijn." Wiske was nog niet uitgesproken of ze hoorden gestommel van boven. "Ik denk dat ze klaar is."
Lambik besloot maar bij de trap op Sidonia te wachten en liep naar de hal. Sidonia kwam naar beneden en ze zag er betoverend uit. Ze droeg een donkere jurk die net voorbij haar knieën kwam. Haar haar was opgestoken en ze had haar zwarte hakken aan.
"Je ziet er uit als een plaatje, Sidonie." zei Lambik en hij bood haar een arm aan.
Sidonia pakte zijn arm vast en bekeek Lambik. Hij zag er ook niet slecht uit. Hij had zijn trouwe overhemd en pantalon aan, alleen zijn strikje had hij vandaag thuis gelaten.
"Waar is je vlinderstrik?"
"Waar is je vlinderstrik?"
"In de was, maar het is geen black-tie feest. Dus dat maakt niet uit vandaag. Maar kom, laten we nu gaan."
Het duurde niet lang voordat Sidonia en Lambik bij de feestzaal aankwamen. Het zag er uit alsof er al aardig wat mensen op het feest aanwezig waren. Lambik had Sidonia verteld dat het om de vijftigste verjaardag van de hoofdredacteur Martin ging. Het was een groot feestje voor bijna honderd man. Alle medewerkers waren uitgenodigd en ze waren bijna allemaal gekomen.
Sidonia en Lambik liepen naar binnen en ze werden hartelijk ontvangen door een ouder koppel.
"Ha, Lambik, wat fijn dat je er bent. En leuk dat je iemand hebt meegenomen." zei de man en hij schudde Lambik's hand. Hij had grijs haar en heldere blauwe ogen. En hij zag er uit alsof hij nog dagelijks een rondje rende. Daarnaast had hij ook best een autoritaire houding. Iemand waar je respect voor toonde. De vrouw die naast hem stond zag er uit als een Spaanse schone. Lang zwart haar en een goed figuurtje.
Lambik knikte. "Dit is mijn beste vriendin, Sidonia. Sidonia, dit is mijn baas Martin en zijn vrouw Marina."
Ze zeiden gedag en ze liepen de zaal binnen. Muziek klonk en mensen waren gezellig met elkaar aan het praten en aan het dansen. Lambik haalde wat te drinken voor zichzelf en Sidonia en terwijl Sidonia op Lambik aan het wachten was, kwamen een paar collega's haar kant op.
"Zag ik nu dat je hier met Lambik was?"
Sidonia draaide zich om naar de stem die haar aansprak. Het was een jonge vrouw met blond haar op de schouders. Haar lichtgroene ogen leken licht te geven. "Ja, hoezo?"
De vrouw glimlachte. "Lambik had het er over dat hij zijn vriendin zou meenemen. Dus ik ga er even van uit dat jij Lambik's vriendin bent."
Sidonia keek de vrouw verbaasd aan. "Dat ligt eraan wat jij onder vriendin verstaat."
Nog voor de vrouw kon antwoorden, was Lambik alweer terug. "Ah, ik zie dat je Margaritha al hebt ontmoet. Zij zit op de economische afdeling en is een goede vriendin van mij." Lambik keek Margaritha aan. "Dit is Sidonia, zij is mijn beste vriendin."
Margaritha's ogen werden groot. Ze had inderdaad het idee dat Lambik Sidonia toch even anders zag dan 'beste vriendin', maar blijkbaar zat ze er toch naast. Even wist ze ook niet wat ze moest zeggen.
"Aangenaam kennis te maken." zei Sidonia ineens met een glimlach. Het zou iedereen alleen maar in verlegenheid brengen als Sidonia Lambik vertelde wat er net allemaal was gezegd.
Al snel kwamen ook andere collega's langs en kreeg Sidonia verschillende verhalen te horen over wat er allemaal gebeurde op de werkvloer.
Na een tijdje excuseerde Sidonia zich van de groep en ze liep richting de toiletten. Ze had het idee dat haar make-up niet meer goed zat en wilde het even bijwerken.
Eenmaal in de toiletten te zijn aangekomen bekeek ze zichzelf in de spiegel. Het viel nog mee. Enkele strengen van haar haar waren naar beneden gevallen en haar lippenstift was zo goed als weg.
Terwijl ze de kleur van haar lippen aan het bijwerken was, kwam de vrouw van de eindredacteur de toiletten in. Via de spiegel keek Marina naar Sidonia. "Hoe vind je het feest tot nu toe?"
Sidonia keek naar Marina en gaf haar een glimlach. "Het is heel erg gezellig. Iedereen is aardig en de verhalen zijn zeker interessant. Ik snap waarom Lambik het niet vervelend vindt om voor deze krant te werken.
Marina glimlachte. "Misschien heb ik dan iets voor je. Martin is namelijk op zoek naar een secretaresse die hem kan helpen van tijd tot tijd en Lambik vertelde net dat jij geen vaste baan hebt. Als je interesse hebt, dan denk ik dat Martin wel geïnteresseerd is om jou in te huren."
Sidonia glimlachte. Dit was precies wat ze nodig had. Er was echter wel een probleem. "Er komen wel vaak avonturen op mijn pad. Dus ik weet niet..."
Marina schudde haar hoofd. "Maak je geen zorgen. Als het klopt wat Lambik over jou verteld heeft, dan weet ik zeker dat Martin jou niet zo makkelijk laat gaan. Daarnaast heb jij ook gewoon recht op vakantiedagen en ik denk wel dat er iets te regelen valt."
Sidonia bedankte Marina en Marina nam nog snel Sidonia's telefoonnummer over. Met een fijn gevoel liep Sidonia de toiletten uit. Soms ging het er inderdaad om wie je kende en wat je liet zien wat je zou kunnen en niet zo zeer hoe je er uit zag. Ze had een goed gevoel over hoe deze avond zou aflopen.
----
Het duurde niet lang voordat Sidonia en Lambik bij de feestzaal aankwamen. Het zag er uit alsof er al aardig wat mensen op het feest aanwezig waren. Lambik had Sidonia verteld dat het om de vijftigste verjaardag van de hoofdredacteur Martin ging. Het was een groot feestje voor bijna honderd man. Alle medewerkers waren uitgenodigd en ze waren bijna allemaal gekomen.
Sidonia en Lambik liepen naar binnen en ze werden hartelijk ontvangen door een ouder koppel.
"Ha, Lambik, wat fijn dat je er bent. En leuk dat je iemand hebt meegenomen." zei de man en hij schudde Lambik's hand. Hij had grijs haar en heldere blauwe ogen. En hij zag er uit alsof hij nog dagelijks een rondje rende. Daarnaast had hij ook best een autoritaire houding. Iemand waar je respect voor toonde. De vrouw die naast hem stond zag er uit als een Spaanse schone. Lang zwart haar en een goed figuurtje.
Lambik knikte. "Dit is mijn beste vriendin, Sidonia. Sidonia, dit is mijn baas Martin en zijn vrouw Marina."
Ze zeiden gedag en ze liepen de zaal binnen. Muziek klonk en mensen waren gezellig met elkaar aan het praten en aan het dansen. Lambik haalde wat te drinken voor zichzelf en Sidonia en terwijl Sidonia op Lambik aan het wachten was, kwamen een paar collega's haar kant op.
"Zag ik nu dat je hier met Lambik was?"
Sidonia draaide zich om naar de stem die haar aansprak. Het was een jonge vrouw met blond haar op de schouders. Haar lichtgroene ogen leken licht te geven. "Ja, hoezo?"
De vrouw glimlachte. "Lambik had het er over dat hij zijn vriendin zou meenemen. Dus ik ga er even van uit dat jij Lambik's vriendin bent."
Sidonia keek de vrouw verbaasd aan. "Dat ligt eraan wat jij onder vriendin verstaat."
Nog voor de vrouw kon antwoorden, was Lambik alweer terug. "Ah, ik zie dat je Margaritha al hebt ontmoet. Zij zit op de economische afdeling en is een goede vriendin van mij." Lambik keek Margaritha aan. "Dit is Sidonia, zij is mijn beste vriendin."
Margaritha's ogen werden groot. Ze had inderdaad het idee dat Lambik Sidonia toch even anders zag dan 'beste vriendin', maar blijkbaar zat ze er toch naast. Even wist ze ook niet wat ze moest zeggen.
"Aangenaam kennis te maken." zei Sidonia ineens met een glimlach. Het zou iedereen alleen maar in verlegenheid brengen als Sidonia Lambik vertelde wat er net allemaal was gezegd.
Al snel kwamen ook andere collega's langs en kreeg Sidonia verschillende verhalen te horen over wat er allemaal gebeurde op de werkvloer.
Na een tijdje excuseerde Sidonia zich van de groep en ze liep richting de toiletten. Ze had het idee dat haar make-up niet meer goed zat en wilde het even bijwerken.
Eenmaal in de toiletten te zijn aangekomen bekeek ze zichzelf in de spiegel. Het viel nog mee. Enkele strengen van haar haar waren naar beneden gevallen en haar lippenstift was zo goed als weg.
Terwijl ze de kleur van haar lippen aan het bijwerken was, kwam de vrouw van de eindredacteur de toiletten in. Via de spiegel keek Marina naar Sidonia. "Hoe vind je het feest tot nu toe?"
Sidonia keek naar Marina en gaf haar een glimlach. "Het is heel erg gezellig. Iedereen is aardig en de verhalen zijn zeker interessant. Ik snap waarom Lambik het niet vervelend vindt om voor deze krant te werken.
Marina glimlachte. "Misschien heb ik dan iets voor je. Martin is namelijk op zoek naar een secretaresse die hem kan helpen van tijd tot tijd en Lambik vertelde net dat jij geen vaste baan hebt. Als je interesse hebt, dan denk ik dat Martin wel geïnteresseerd is om jou in te huren."
Sidonia glimlachte. Dit was precies wat ze nodig had. Er was echter wel een probleem. "Er komen wel vaak avonturen op mijn pad. Dus ik weet niet..."
Marina schudde haar hoofd. "Maak je geen zorgen. Als het klopt wat Lambik over jou verteld heeft, dan weet ik zeker dat Martin jou niet zo makkelijk laat gaan. Daarnaast heb jij ook gewoon recht op vakantiedagen en ik denk wel dat er iets te regelen valt."
Sidonia bedankte Marina en Marina nam nog snel Sidonia's telefoonnummer over. Met een fijn gevoel liep Sidonia de toiletten uit. Soms ging het er inderdaad om wie je kende en wat je liet zien wat je zou kunnen en niet zo zeer hoe je er uit zag. Ze had een goed gevoel over hoe deze avond zou aflopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten