Morgen dus de andere versie.
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
316: Krimsonia
Sidonia liep een restaurant binnen. Ze had die avond met Margaritha afgesproken. Na dit vreemde avontuur was Sidonia toe aan een vriendin waaraan ze haar verhaal kwijt kon.
Over de tijd heen was Margaritha een goede vriendin geworden en wisten de vrouwen veel van elkaar. Zo had Sidonia haar een keer verteld dat ze Lambik wel zag zitten en Margaritha had haar verteld dat ze Eric wel leuk vond.
Al snel zag Sidonia Margaritha zitten en ging tegenover haar aan tafel zitten.
Margaritha gaf haar een grote glimlach. "Nou, vertel. Wat is er de laatste tijd allemaal gebeurd? We hebben je flink gemist op kantoor."
Het was Henry dit als eerste met het verhaal kwam dat Sidonia gezocht werd door de politie in verband met wat kleine misdrijven. Al snel kwam Henry met het volgende verhaal dat Sidonia aan het hoofd stond van Krimson's organisatie.
Margaritha had het eerst afgeschreven als een slechte 1-april grap. Sidonia, een slechterik? Dat kon gewoon niet.
Maar Sidonia zat nu tegenover haar en vertelde wat er allemaal gebeurd was. Margaritha kon het eigenlijk nog steeds niet geloven.
Sidonia was net klaar met haar verhaal wanneer de serveerster hun eten kwam brengen.
"Dus, hoe voelde het om een keer de slechterik te zijn?" vroeg Margaritha met een grote glimlach. Hoewel Sidonia het verhaal had verteld, had ze nooit gezegd hoe het was om slecht te zijn.
Sidonia glimlachte even. "Soms kan ik het nauwelijks geloven dat ik een slechterik ben geweest. Het voelt zo raar om eens aan de andere kant van het verhaal te staan."
Margaritha prikte in haar salade en grinnikte even. "Kom op, Sidonia. Geef toe. Het moet wel een kick hebben gegeven om de leider te zijn van Krimson's organisatie. Je was Krimsonia!"
Sidonia schudde lachend haar hoofd. "Ik was inderdaad Krimsonia en ik was inderdaad even het hoofd van Krimson's organisatie. Hoewel ik moet toegeven dat het spannend was om Krimsonia te zijn, heb ik er niet helemaal van kunnen genieten."
Margaritha nam een hap van haar salade. Sidonia was nu al jaren de held van het verhaal, natuurlijk was het dan raar om de slechterik te zijn. Ze wist wel dat Sidonia niet de persoon zou zijn die hiervan zou genieten, maar stiekem hoopte Margaritha dat Sidonia het wel gaf had gevonden.
"Er is iets wat ik je nog niet heb verteld." zei Sidonia ineens en Margaritha keek verbaasd op van haar salade.
"Wat heb je dan nog niet verteld?" vroeg ze wanneer de stilte voor haar gevoel te lang duurde. Dit was een prima manier om Margaritha nieuwsgierig te krijgen.
Sidonia dacht even na hoe ze het moest vertellen aan Margaritha. Dit was namelijk iets wat ze echt aan iemand anders kwijt moest. "Het is iets wat Lambik vanmiddag heeft gezegd."
Dit wekte de interesse van Margaritha helemaal. Want naast het feit dat ze wist wat Sidonia voor Lambik voelde, wist ze ook dat Lambik niet hetzelfde voelde voor Sidonia. "Wat heeft hij gezegd?"
Sidonia zuchtte diep. "Hij zei dat ik zijn hart had gestolen."
Margaritha glimlachte. Dit was de bevestiging waar Sidonia op wachtte. Voor Margaritha was het duidelijk dat Lambik van Sidonia hield. "Dat meen je niet. En...?"
Sidonia keek haar verbaasd aan. "Verder niets. Dat was het."
Margaritha schudde haar hoofd. "Dat bedoelde ik ook niet. Hoe voelde het voor jou?"
"Ik weet het even niet meer. Ik heb het gevoel dat hij het meende, maar hij zal niet een relatie met mij willen. Wat moet ik hier nu mee, Mar?"
Margaritha glimlachte. "Ik zou het moment koesteren. Wees blij dat hij het gezegd heeft en wie weet... Misschien zal hij meer toegeven dan wat hij nu al doet."
Sidonia glimlachte even. "Wie weet." zuchtte ze. Ach, ze kon in ieder geval hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten