Zo, de laatste koffer was weer ingepakt. De dag ervoor waren Lambik en Jerom terug gegaan naar hun buurt om te kijken hoe het met de waterschade stond. Hoewel er genoeg dingen nat waren geworden, leek het er op dat ze in ieder geval terug naar huis konden en weer in hun eigen bed slapen.
Sidonia keek om haar heen. Eigenlijk vanaf het begin was ze altijd al een beetje jaloers geweest op Anne-Marie. Ze woonde samen met haar vader in een fantastisch kasteel. Toegegeven, het was niet makkelijk om met een vader als van Zwollem te moeten leven. En Sidonia had een prima huisje, maar toch voelde het iedere keer weer alsof ze op vakantie was als ze bij Anne-Marie waren.
Goed, het kon niet makkelijk zijn om een kasteel als die van Anne-Marie goed te kunnen onderhouden. Maar daar hadden Sidonia en haar vrienden de afgelopen dagen ook bij geholpen. Daar was je immers ook een vriend voor en daarnaast hadden ze stiekem toch weer een vakantie zo gehad. Even in een andere omgeving en niet de dagelijkse sleur van thuis. Ook al moest Sidonia nog steeds iedere werkdag langs het kantoor om te werken.
Om nog even te kunnen genieten van het vakantiegevoel, besloot Sidonia een wandeling rondom het kasteel te maken. De avond was gevallen en het was een fantastische avond om even een rondje te maken.
Net op het moment dat Sidonia naar buiten wilde stappen, hoorde ze haar naam. Ze draaide zich om en Anne-Marie kwam naar haar toe lopen. "Ga je naar buiten?" vroeg Anne-Marie wanneer ze naast Sidonia stond.
Sidonia knikte en glimlachte. "Zin om mee te wandelen? Het is fijn om weer even bij te praten na al die avonturen."
Anne-Marie knikte en samen liepen de vrouwen de kasteeltuin in. Hoewel ze eens in de zoveel tijd elkaar belden, was het een tijd geleden dat ze elkaar weer gezien hadden. Zeker de laatste weken kwam het er niet van om contact met elkaar op te nemen.
"Hoe bevalt je werk eigenlijk?" vroeg Anne-Marie. "Je werkt er nu al een flinke tijd, misschien zelfs langer dan een van je vorige banen."
Sidonia knikte. Dit was inderdaad een baan die ze nu al ondertussen een flinke tijd had. En het beviel haar wel. "Als je benieuwd bent of ik op zoek ben naar een andere baan, dat dacht ik niet. Ik werk met fantastische mensen en iedere werkdag is weer anders en heeft zijn eigen uitdaging." Ze keek naar Anne-Marie. "En bevalt het jou nog steeds om met psychische patiënten te werken? Ik kan me voorstellen dat het soms ook lastig is."
Anne-Marie knikte. "Er is nu al zo veel gebeurd in dit kasteel. Ik heb er kinderen opgevangen, ouderen konden hier rusten en nu inderdaad de mensen die met zichzelf in de knoop zitten. Hoe lastig dit werk dan ook kan zijn, het geeft mij voldoening om te weten dat ik ze verder kan helpen. En dat zij het idee hebben dat ze er niet alleen voor staan. Sommigen hebben het gevoel dat niemand ze kan of wilt helpen. En als ik ze dan van het tegenovergestelde kan overtuigen, is dat al een hele stap vooruit."
"Het is dan ook een fantastische plek om tot rust te komen." stelde Sidonia vast. Zeker op het tijdstip dat de dames in de tuin waren, was er stilte. Je hoorde alleen de natuur.
... En twee mannen die het niet eens waren over iets...
Sidonia zuchtte. Sinds Lambik Jerom weer eens had uitgedaagd, was de sfeer er niet altijd beter op geworden. "Het spijt me van die twee. Misschien had ik ze even in hun eigen sop moeten laten gaarkoken in plaats van dat ze mee zouden gaan."
Anne-Marie schoot in de lach. "Ik ken Lambik en Jerom langer dan vandaag. Ik weet dat ze het niet altijd zo bedoelen en soms is het fijn om bepaalde psychologische technieken op de twee heren uit te proberen. Ik heb vanmiddag nog even met beiden gepraat. Jerom gaf aan dat hij het wel makkelijk vond nu Lambik perse alles wilde doen en Lambik had het er over dat het niet altijd even makkelijk was om de sterkste te zijn. Ik geef het nog een week voordat alles weer normaal wordt bij die twee."
"Of in ieder geval zo normaal als dat het mogelijk met die twee is." zuchtte Sidonia. "Het is de laatste tijd vaker dat Lambik ruzie zoekt met Jerom. Ik snap nog steeds niet waarom, voorheen ging het een stuk beter."
"Het is goed voor Lambik's inzicht om te zien dat hij niet alles kan hebben. Het komt wel goed."
Ze stonden weer voor de grote deuren van het kasteel en Sidonia keek op haar horloge. "Het is tijd dat ik mijn bed in duik. Morgen staat er nog genoeg te doen in ons huis. Slaap lekker, Anne-Marie."
"Welterusten, Sidonia. Ik zie je morgenochtend weer."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten