Behind the scenes - 330

Suske en Wiske Fanfiction

Behind the scenes

330: De Fabuleuze Freak

Het was een tijd geleden wanneer Sidonia was opgenomen in het Sanetorium. Enkele dagen eerder was ze wakker geworden en had ze van de dokter gehoord dat het beter met haar ging en dat ze weer bezoek mocht ontvangen. Het duurde niet lang voor Sidonia door had dat ze al enkele weken in het Sanetorium verbleef en dat ze al die tijd geen bezoek mocht ontvangen. 

Nu was ze ondertussen enkele dagen van de afgesloten afdeling af. Het ging vrijwel meteen een stuk beter met haar, maar ze moest ter observatie nog wel even in het sanetorium blijven. De doktoren hadden haar al beloofd dat ze niet al te lang hoefde te blijven. 

Hoewel ze wel alleen op de kamer lag, was ze niet vaak alleen. Suske en Wiske kwamen haar zo vaak mogelijk opzoeken en probeerden haar vaak op te vrolijken. 

Sidonia slikte even. Iedereen was langs gekomen. Iedereen... Behalve Lambik. 

Ze wist alleen niet of ze nu nog zou willen dat Lambik langs zou komen. Ze wist zelfs niet eens meer of ze nog steeds van hem hield. Wat hij had gedaan, kon hem niet zo makkelijk worden vergeven. 

Hij wist dat hij haar hart had gestolen en zo ging hij om met haar hart. 

Lambik had zelf nog gezegd dat ze zijn hart had gestolen, maar blijkbaar was dat niet genoeg om dan met hem verloofd te zijn. Blijkbaar moest je een schoonmaakster zijn om Lambik zo ver te krijgen. 

Sidonia voelde een steek van woede opkomen. Wat had die Cindy dat zij niet had? Wat gaf die feeks het recht om Lambik van haar te stelen? Al jaren was zij Lambik's vriendin, al jaren had ze voor hem schoongemaakt en andere dingen voor hem gedaan en ineens was dat mens er. 

Maar Sidonia was niet alleen boos op Cindy. Ze was ook boos op Lambik. Hoe kon hij het voor elkaar krijgen dat een vreemde vrouw zich wringt tussen hem en Jerom? Ze waren al jaren goede vrienden en een vrouw zorgde er voor dat die jarenlange vriendschap ineens niets meer waard was. 

Sidonia was zodanig bezig met haar gedachtes dat ze niet had gezien dat Lambik de kamer binnen liep. 

"Hallo, Sidonie..."

Verbaasd keek Sidonia naar de deuropening waar het geluid vandaan kwam. Daar stond Lambik, maar hij zag er zo anders uit. Het kon niet anders dan dat hij spijt had van zijn acties, maar ze wilde het van hem horen. 

Lambik kwam naar haar bed gelopen en ging op de stoel naast het bed zitten. 

Een stilte viel. Ze weigerde te spreken voordat Lambik zijn excuses had aangeboden. En zelfs dan twijfelde ze of ze zo snel dan met hem wilde praten. 

"Het spijt me, Sidonie. Dit had nooit zo ver mogen komen. Ik had haar moeten laten praten, ik had haar nooit mogen vertrouwen. Het spijt me echt, Sidonia."

Ineens plaatste Lambik zijn hand op de hare. Een vertrouwd gevoel overviel Sidonia en hoewel ze haar hand graag wilde weghalen, deed ze het niet. Het voelde zo goed. 

Ze voelde de tranen opkomen. Het laatste wat ze wilde was dat Lambik haar tranen zou zien. Sidonia draaide zich om en probeerde haar tranen weg te slikken. 

Sidonia voelde zich bedrogen. Natuurlijk, Lambik en zij hadden geen relatie en hij had ieder recht om met een andere vrouw te zijn. Maar toch, ze voelde zich nog steeds bedrogen. 

Ze voelde hoe Lambik zijn hand weghaalde. Eigenlijk wilde ze niet dat hij wegging. 

Sidonia hoorde hem dichterbij komen en raakte lichtelijk in paniek. Ze wilde niet dat Lambik haar tranen zag. 

Maar het was al te laat. Het enige wat Lambik echter deed was haar een zakdoek overhandigen. Heel even ontmoette ze elkaars blik, maar Lambik liep al snel weer weg. 

"Ik zie je binnenkort weer, Sidonie."

Sidonia draaide zich even om een keek naar Lambik, die met zijn rug naar haar toe stond. "Ik vergeef het je, Lambik."

Meer wilde en kon ze hem niet zeggen. Ze draaide zich weer om, zodat Lambik haar tranen niet zou zien. 

"Dank je, Sidonie."

Ze hoorde hoe Lambik de kamer uit liep. Het zou nog even duren voor haar hart weer geheeld zou zijn, maar ze vond dat Lambik haar vergiffenis wel verdiend had. Hij zag er daadwerkelijk uit alsof hij spijt had van wat hij haar had aangedaan. 

De eerste stap was in ieder geval gezet.