Eszie vs Nessa 10 - De maffe markies

 Het leuke is dus dat ik tijdens deze challenge ook echt contact had met Nessa. En we wilden allebei meer weten over wat er tijdens die dans was gebeurd. Wist Lambik het ook daadwerkelijk al, zoals Nessa omschrijft of wist hij het echt niet dat het Sidonia was? Echt, soms zou ik gewoon van de studio dit soort dingen willen weten. Peter was zo lief om mijn brief over Heldenmaker te beantwoorden, maar ik denk dat ze dan echt gek zouden worden als ze over dit soort dingen ook zouden moeten denken. Dus doen wij het maar voor ze.❤

Eszie vs Nessa
10 - Maffe Markies
Eszie

Het was haar gelukt. Ze wist zich bij haar vrienden te voegen. Door de persona van Madame de Maroilles aan te nemen, konden haar vrienden niet weten dat ze er was. Zou er iets in de toekomst gebeuren, mocht het niet duidelijk zijn dat zij bij de groep hoorde. 

Sidonia was blij dat ze met de veerman terug de tijd in kon gaan. De nevelen der tijd hadden ervoor gezorgd dat zij een ander kostuum kreeg en zo ook ervoor kon zorgen dat ze haar vrienden uit de penarie kan helpen. 

 

Daarnaast was het wel fijn om haar vrienden van een afstand te observeren. Haar missie was duidelijk. Ze moest zorgen dat haar vrienden en haar kinderen niets overkwam.

Momenteel stond Sidonia langs de kant om even op adem te komen. Ze had net een dans gedanst met van Zwollem en ze was uitgeput. Van Zwollem had meer dan genoeg energie en dat voor een man van zijn leeftijd. 

Ze had Lambik al met Anne-Marie zien dansen en ze had Anne-Marie’s blik ook al zien gaan naar een jongeman. Wat Sidonia van de andere gasten begreep was dat zijn naam Lou was en hij zou een één of andere markies zijn. Maar niemand scheen te weten waar hij nu precies vandaan kwam en wat hij hier in deze regio kwam doen. Nu was het ook een beetje haar taak om ervoor te zorgen dat Anne-Marie's hart niet zou breken. 

Dat Anne-Marie iets in Lou zag, snapte Sidonia wel. Hij zag er uit als een vlotte jongeman en had tenminste manieren. In tegenstelling tot die Von Scharfemax. Hij had ook even met Sidonia gepraat en ze kreeg de rillingen van die man. Hij probeerde een charmeur te zijn, maar ze voelde de onderliggende bedoelingen. 

Lambik's stem haalde haar uit haar gedachten: “En dan nu een wals!”

Dat was altijd hun dans geweest. Ze mochten dan niet altijd samen dansen, maar als ze samen dansten, dan was het altijd wel een wals. 

Ze glimlachte even. De eerste keer dat ze samen de wals hadden gedanst, was ronduit gênant geweest. Maar aan het einde van het nummer waren ze in lachen uitgebarsten en hadden ze elkaar beloofd dat ze bij de volgende wals beter zouden worden. Wat uiteindelijk ook gebeurde. Lambik was vaak degene geweest die dan het initiatief nam. Op het moment wanneer hij dan de eerste klanken van een wals hoorde, vroeg hij Sidonia altijd wel ten dans. 

Net als dat moment…

Lambik stond ineens voor haar neus en stak zijn linkerhand naar haar uit. “Madame de Maroilles, het genoegen is geheel aan mijn kant.” 

Sidonia glimlachte even en accepteerde de dans. Hij plaatste zijn rechterhand op haar rug en Sidonia plaatste haar linkerhand op zijn arm. Zodra de eerste klanken van de wals klonken, begonnen ze te dansen.

Ze was benieuwd of hij het zou merken. Dat er een reden was waarom zij zo goed op elkaar waren ingespeeld. Want ze leken te zweven over de dansvloer. Ze genoot van iedere stap die ze samen zetten. 

Totdat van Zwollem de wals zat bleek te zijn. “Stop! Genoeg van die ouderwetse brol!”

Sidonia zuchtte. Ze was eigenlijk nog verbaasd dat het zo lang goed ging. Ze was allang blij dat ze even met Lambik had kunnen dansen. Nu was ze wel benieuwd of hij wist wie ze daadwerkelijk was. 

Lambik gaf haar een verontschuldigende glimlach. “Sorry, de markies kan zo nu en dan een beetje wispelturig zijn.” Hij maakte een kleine buiging voor haar en glimlachte. “Bedankt voor deze bijzondere dans. Het was mij een ware genoegen om met u te mogen dansen.”

Sidonia begon te blozen. “Het genoegen is wederzijds.” zei ze met een glimlach. Het kon bijna niet dat hij doorhad dat hij net met zijn jarenlange vriendin had gedanst. Dan zou hij toch wel iets gezegd hebben, toch?

Er klonk weer muziek, maar dit was geen muziek die in deze tijdgeest hoorde. Hier had Sidonia even geen behoefte aan, ze vond het juist zo fijn als ze in een andere tijd was, dat ze dan kon genieten van de prachtige muziek. 

Ze vond het jammer voor Anne-Marie dat haar vader nu iets anders had bedacht, maar ze had eigenlijk Anne-Marie niet meer gezien sinds het begin van de wals.

Evenals haar kinderen. Nu had ze zelf ook vaak genoeg meegemaakt dat de kinderen vaak zelf op pad gingen, maar dat deden ze vaak niet zonder reden. Ze zou de tijd maar in de gaten houden voor als het te lang zou duren voor Suske en Wiske weer terug kwamen. Ze kon altijd nog naar ze op zoek. 

Maar er was ook een voorgevoel wat haar vertelde dat het ook niet lang zou duren voor ze haar kinderen weer zou zien. En ze wist ook dat er dan dingen in een sneltreinvaart zouden gebeuren.