Merry Christmas - Ed Sheeran & Elton John
Het was weer eens Eerste Kerstdag. De straten waren verlicht met kerstverlichting en de sfeer voelde gemoedelijk. In bijna ieder huis stond wel een kerstboom en ieder huis zag er warm en knus uit.
In ieder geval hadden bijna alle families besloten om de warmte van hun woning op te zoeken, want het weer gaf alles behalve het Kerstgevoel. De mist en lichte regen zorgden meer voor een herfstsfeer dan dat je zou zeggen dat het Kerst was.
Lambik staarde uit het raam. Zoals ieder jaar was hij samen met Jerom, Barabas, de Snor, P.A. en Arthur bij Sidonia en de kinderen met de Eerste Kerstdag. Al had hij wel gehoopt dat er op deze dag meer zou sneeuwen dan dat het zulk grijs weer was. Niet dat het huis van Sidonia niet gezellig was, hij miste alleen de sneeuw op deze fijne feestdag.
Op dat moment was het gemoedelijk in de woonkamer van Sidonia. Zoals ieder jaar had Sidonia weer voortreffelijk gekookt en nu waren ze verhalen aan het vertellen van het afgelopen jaar. Alle leuke momenten, spannende avonturen en bijzondere ontmoetingen kwamen weer voorbij.
Het was weer een jaar geweest om niet te vergeten.
Lambik zag Sidonia verdwijnen naar de keuken en besloot haar te volgen. Op feestdagen als deze had hij altijd een zwak voor haar, meer dan normaal.
Sidonia deed ook altijd haar best om er fantastisch uit te zien met deze dagen. En ook dit jaar zag ze er weer prachtig uit. Ze had een mooie bordeauxrode jurk gevonden en het stond haar fantastisch.
Sidonia was altijd anders geweest dan de vrouwen die hij zo nu en dan tegenkwam. Wat er ook gebeurde, het leek alsof hij toch altijd weer bij haar terugkwam. En bijna altijd werd hij met open armen door Sidonia weer ontvangen.
Op het moment dat Lambik de keuken in liep, was Sidonia bezig met een glas wijn in te schenken, waarschijnlijk voor haarzelf.
Ze draaide zich om en glimlachte toen ze Lambik zag komen. “Wil je ook een glaasje?” vroeg ze terwijl ze de fles rode wijn omhoog hield.
Lambik knikte en liep dichter naar haar toe. “Het was weer een fantastische dag, Sidonie.” zei hij met een glimlach en pakte een glas wijn van het aanrecht. “Het eten was weer fantastisch, ik geloof dat iedereen ook echt heeft genoten van jouw maaltijd.”
Sidonia klonk haar glas tegen die van Lambik. “Dank je, daar drink ik graag op.”
Lambik keek naar haar. Hij had niet alleen een zwak voor haar, ze had zijn hart in haar greep. Ieder jaar werd het steeds lastiger om dit te ontkennen. Hij was iedere keer weer vreselijk jaloers op de mannen die Sidonia uit namen. Eigenlijk, als hij heel eerlijk was, was hij toch echt verliefd op haar.
“Lambikske?”
Hij knipperde met zijn ogen, hij had niet door gehad dat hij was gaan staren. Het was niet eens zijn bedoeling geweest.
“Sorry, ik zat totaal ergens anders met mijn gedachten.” verontschuldigde hij en plaatste zijn glas wijn weer op het aanrecht. “Ik…”
Zijn blik viel op iets. Hij pakte voorzichtig Sidonia’s glas uit haar handen en plaatste het naast zijn glas wijn op de aanrecht. Eindelijk had hij het excuus waar hij al zo lang naar had gezocht.
Misschien was het zelfs een teken. Hij zag namelijk een maretak aan het plafond hangen en hij kon het niet laten. Zachtjes trok hij Sidonia dichter naar hem toe en hij kuste haar, vol op haar lippen.
Als hij had geweten dat een kus met haar zo fantastisch had gevoeld, dan had hij het eerder gedaan. Heel even leek het alsof de wereld stil stond en alsof zij de enige twee personen in het hele universum waren.
“Wat…Lambikske…Ik…”
Het had eigenlijk wel iets schattigs nu Sidonia niet uit haar woorden leek te komen.
Lambik plaatste zijn handen op haar heupen en keek haar aan. “Ik heb mijzelf te lang voor de gek gehouden. Wij zijn beiden verliefd geweest op anderen, maar deze relatie… het ‘iets’ wat wij hebben… Geen enkele andere vrouw gaf mij zo’n fantastisch gevoel als dat jij mij geeft. De hele dag kon ik alleen maar denken over hoe fantastisch en beeldschoon jij er vandaag uitzag. Sidonie, ik hou van jou.”
Lambiks woorden leken in de keuken te blijven hangen en heel even was Lambik bang dat hij te laat was. Dat Sidonia zijn liefde niet meer zou beantwoorden.
“Weet je zeker dat het niet de sfeer en de drank is waardoor je mij dit nu hebt verteld?”
Ze klonk onzeker en Lambik kon haar geen ongelijk geven. Iedere keer als zij hem iets probeerde te vertellen wat leek op verliefdheid of romantiek, ging Lambik het gesprek uit de weg. Hij heeft het nooit eerder willen horen en nu had hij het hardop gezegd tegen haar.
“Ik weet het zeker, Sidonie.” fluisterde Lambik. “Ik loop nu een tijdje rond met deze gedachten en ik kon nu niet anders dan aan deze gevoelens toe te geven.”
“En je weet zeker dat je morgen hetzelfde voor mij zal voelen als de feestdagen zijn afgelopen en alles weer zo goed als normaal is?”
“Dat beloof ik.” zei Lambik en hij keek haar in haar ogen. “We worden er allebei niet jonger op en het wordt tijd dat ik mijn gevoelens voor jou onder ogen kom. Wat zeg je ervan, Sidonie? Zou je mij nog een kans willen geven?”
Heel even viel er een stilte en Sidonia gaf hem een kleine glimlach. “Al was het maar om te weten hoe het zou zijn om nu eindelijk met jou een romantische relatie te hebben.”
Hier was maar één antwoord op mogelijk. Lambik plaatste zijn hand op haar wang en boog dichter naar haar toe. “Fijne feestdagen, Sidonie.” fluisterde hij voordat hij haar weer hartstochtelijk kuste.
Dit was de beste Kerstdag tot nu toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten