Sinds lange tijd weer een twee-luik. Ditmaal weer een vanuit Sidonia's perspectief en een uit Lambik's perspectief. Vandaag beginnen we met Sidonia.
Veel plezier!
xxx'jes
Eszie
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
344: BRBS 2.0
Margaritha stond voor de deur van Sidonia. Ze hadden afgesproken om een drankje te gaan doen die avond. Margaritha had namelijk het idee dat Sidonia wel een drankje kon gebruiken. Voor haar gevoel had Sidonia de hele dag naar haar scherm gestaard en klonk er weinig getyp bij haar bureau vandaan.
"Om tien uur naar bed en zorg ervoor dat alles netjes blijft. Ik zal niet al te lang wegblijven." Met die tekst opende Sidonia haar voordeur. Ze zag eruit alsof ze klaar was voor de avond. Ze had - evenals Margaritha - een jurkje aan wat tot aan haar knieën viel en ze had zichzelf voor de gelegenheid opgemaakt.
Margaritha grinnikte. "Dus om tien uur moet ik je hier weer terugbrengen?"
Sidonia keek even verbaasd op en schudde glimlachend haar hoofd. "De kinderen zijn oud genoeg om een avond alleen te zijn, maar ik vind het toch fijn om te weten dat ze naar mij luisteren van tijd tot tijd."
Samen liepen ze naar een café in de buurt. Hoewel het vroeger een 'bruine café' was, was het tegenwoordig anders. Er was iedere vrijdag live muziek en het was er gezellig om als vrouw een drankje te doen zonder dat je te vaak werd lastig gevallen.
Terwijl ze er naar toe liepen, spraken ze over een paar kleine dingen. Dingen die gebeurde op het kantoor, na het werk of wat ze graag samen bespraken.
"Sidonia, dat heb je maar ingebeeld." zuchtte Margaritha. Sidonia had haar verteld dat ze haar en Eric de laatste tijd hand in hand zag lopen en het was haar vaak genoeg opgevallen dat één van de twee vaker dan normaal dezelfde kleren als eerst droegen. "Ik en Eric zijn niet samen."
Sidonia gaf haar een glimlach. "Kom op, Mar, ik meen het. Ik beloof je dat verder niemand het komt te weten van mij. Daarnaast is Martin niet tegen relaties op de werkvloer."
Margaritha opende de deur van het café. "Dan alsnog, Sidonia. We zijn enkel uitgegaan als vrienden. Meer niet."
Dat was niet helemaal waar. Eric en Margaritha hadden enkele maanden eerder verteld wat ze voor elkaar voelden en sindsdien waren ze steeds vaker samen te vinden.
Nadat de vrouwen op een rustige plek waren gaan zitten en ze wijn hadden besteld, was Margaritha naar één ding zeer benieuwd: "Wat is er eigenlijk met jou vandaag aan de hand? Het leek of je er de hele dag niet met je hoofd bij je werk was."
Sidonia keek haar even aan, maar bleef stil. Het voelde bijna alsof ze op zoek was naar woorden om het alles te kunnen omschrijven. "Er is gisteren iets gebeurd." begon ze uiteindelijk.
Margaritha keek haar verbaasd aan. "Iets? Heeft Lambik eindelijk bekend dat hij van je hield?" vroeg ze met een glimlach. Er waren maar een paar dingen die ze zeker wist van Sidonia. Ze was dol op Suske en Wiske en ze had al jaren een oogje op Lambik.
Sidonia schudde haar hoofd. "Niet helemaal."
"Niet helemaal? Maar... Hoe wil je dat... Hoe?"
Margaritha snapte er niets van. Of iemand vertelt je dat hij van je houdt of niet. Er was niet echt een middenweg.
Hun wijn werd gebracht en Sidonia nam meteen een slok. "Het heeft met die bollen te maken."
Margaritha dacht even na. Het was het verhaal van de vorige dag. Persoonlijke assistenten in de vorm van een bol die door waren gedraaid. En ze had al het idee dat Barabas er iets mee te maken had en Sidonia dus ook iets had meegemaakt. "Wat precies?"
"Die bollen zorgden voor geluk. En je weet mijn geluk."
Margaritha knikte. "Jij en Lambik samen. Maar hij heeft verder niets gezegd?"
Sidonia schudde haar hoofd. "Die bollen hielden mij in een langdurige slaap. In een fantasiewereld waar ik samen was met de man van mijn dromen. Ik ben enkele keren gered door een stoere ridder, getrouwd met allerlei verschillende soorten mannen en dat soort dingen. Tot ik het uiteindelijk zat was."
"En nu mis je het weer?"
Sidonia grinnikte. "Niet helemaal." zuchtte ze terwijl ze haar wijnglas cirkelde. "Maar ik mis wel een man aan mijn zijde. Ik kan mijzelf wel staande houden, ik heb genoeg meegemaakt nu. Maar ik mis wel iemand die 's avonds bij mij is."
"Ik snap het." Margaritha keek Sidonia aan. "Was er dan één droom die je wel beviel?"
Een glimlach verscheen en Sidonia begon te blozen. "In één droom waren ik en Lambik samen. We waren jong en de wereld lag aan onze voeten. Even geen Suske en Wiske die mijn aandacht zochten, alleen wij twee. Hij vroeg mij ten huwelijk op het strand en we zijn uiteindelijk op een prachtige locatie getrouwd. Het voelde allemaal ongedwongen en zo fijn. Blijkbaar daalde mijn geluksniveau, want ik kreeg weer een nieuwe droom."
"Blijkbaar ben je dus niet zo gelukkig als je met Lambik samen bent."
Sidonia keek Margaritha aan. "Alle mannen in mijn dromen leken op Lambik. Voornamelijk wel met meer haar en meer spieren, maar het was Lambik. Dus blijkbaar is Lambik wel de man die mij gelukkig kan maken."
Sidonia nam nog een flinke slok van haar wijn, zodat haar glas leeg raakte. "Maar nu ben ik dus nog steeds single en op zoek naar een man."
"Ik heb er anders wel één gevonden." klonk er ineens naast hun tafel en Sidonia en Margaritha keken op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten