Sorry, felt a little bit cheeky today...
Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
De avond was gevallen. Met z'n allen zaten ze rondom het kampvuur wat door John gemaakt was. Lambik had geprobeerd om een vuur te maken, maar was zoals gewoonlijk hierin mislukt. Met als resultaat dat er nu een brandgat in zijn broek zat.
Snowbell stond op om dekens te halen. Hoewel het vuur goed brandde, was de nacht nog steeds koud. John was naast Sidonia gaan zitten, zodat ze even konden bij praten. Het was te lang geleden dat ze met elkaar gepraat hadden.
Ze kon het niet helpen, maar Sidonia was jaloers op hetgeen wat Rosse John en Big Snowbell hadden. Die avond alleen al was duidelijk dat die twee een relatie voor het leven hadden. Snowbell had immers wel geleerd van hun vorig avontuur en dit avontuur liet ook zien dat hun relatie sterk was.
"Ik weet zeker dat jij ook wel een man zult vinden, Sid."
Sidonia keek haar neef aan. 'Sid' was altijd zijn bijnaam voor haar geweest, al sinds ze jong waren. "Wie weet, John. Het boek heeft zelfs geprobeerd om mij zo te verleiden om hem te helpen. Maar het heeft hem niet geholpen. Ik had de hoop dat ik het boek ongedaan kon maken, helaas had het andere plannen met mij."
John glimlachte even. "Dus niet meer op zoek naar een man. Een vrouw misschien?"
Sidonia rolde met haar ogen. "Ga je dit nu serieus voorstellen, John? Ik dacht dat je was veranderd." Rosse John had al eerder dit soort dingen aan Sidonia geopperd. Wanneer er weer een man was geweest die haar hart had gebroken of wanneer ze een lange tijd geen relatie had gehad, wilde hij nog wel eens het vrouwelijk schoon aan haar voorstellen.
John schoot in de lach. "Ik maak maar een grapje, Sidonia. Ik weet dat je een man als levenspartner wilt. Alleen zijn jouw keuzes in mannen altijd een beetje...fout."
Een stilte viel. Sidonia wist dat John gelijk had. Maar toch, er aan herinnerd worden was nou ook niet bepaald fijn. "Ik weet het. Ik dacht dat het altijd wel goed zou komen, maar iedere man leek wel iets van mij te willen."
"Maar dan laat je toch niet uit het veld slaan? Ik en Snowbell hadden nu ook niet de beste start en dat is nu ook goed gekomen." John keek naar Big Snowbell die met dekens naar buiten kwam. "Nu kan er niets meer tussen ons komen. Jij en Lambik kunnen ook zo'n toekomst hebben."
Sidonia keek Rosse John verbaasd aan. Ze had hem nooit verteld dat ze iets voor Lambik voelde. Maar nog voor ze op John's opmerking kon reageren, kwam er met Big Snowbell nog iets anders de hut uit.
Het was een volwassen wolf die Sidonia's kant op rende. Lambik sprong verschrikt op en ook Suske en Wiske stonden klaar om hun tante te helpen. Maar Sidonia herkende de wolf en gebaarde haar vrienden dat ze weer rustig konden gaan zitten.
"Kahzan!" zei ze verbaasd terwijl de wolf op haar schoot sprong. Kahzan was het wolvenjong wat Sidonia had gered tijdens haar avontuur met de lachende wolf. Na haar avontuur was het bij John en Snowbell gebleven. En nu was het gegroeid tot een volwassen wolf.
"Hij is onze trouwste waakhond. Nou ja, waak-wolf. Hoewel ik soms wel het idee krijg dat hij jou soms miste." John keek naar Sidonia. "Er ligt nog steeds een oude shirt van jou uit die tijd en we mogen het onder geen enkel beding wassen."
Sidonia grinnikte. Het was fijn om te weten dat ze nog zo gemist zou worden. Het was immers ook een lang avontuur. "Ik heb nog wel een oud shirtje in de Gyronef liggen. Die kan ik wel voor hem achter laten."
Terwijl ze Kahzan aaide, dacht Sidonia even na. Hoewel ze toen graag naar Alaska wilde verhuizen, zou ze nu haar thuis niet willen verlaten. Ze had haar vrienden daar, haar kinderen konden zeker niet zonder haar en dan was er natuurlijk nog Lambik.
Haar leven in België was dan niet perfect, maar ze zou het niet willen missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten