Behind the scenes - 340

Suske en Wiske fanfiction

Behind the scenes

340: Mama Wati

De avond was gevallen en Sidonia liep haar achtertuin in. In haar woonkamer zat een gedeelte van haar collega's en haar vrienden. Het kantoor had gehoord dat ze jarig was en nu waren een paar collega's langsgekomen om het te vieren.

Nou ja, Christina hoorde dat Sidonia jarig was en ze had op het laatste moment de rest ingelicht. Margaritha, Erik, Rosanne, Evanthe, Samantha en Riccardo waren op Christina's uitnodiging ingegaan en nu zaten ze samen met Suske, Wiske en Lambik in de woonkamer. 

Maar nu was Sidonia wel toe aan wat rust. Hoe gezellig ze het ook vond, soms was het ook te gezellig. Zeker nu Christina, Erik en Lambik aardig wat op hadden. Lambik's verhalen werden sterker met iedere bier die hij dronk.

"Penny for your thoughts?" klonk er ineens en Sidonia draaide zich om naar het stemgeluid van Margaritha, die op dat moment de tuin in liep met twee glazen wijn. "Je ziet er uit alsof je totaal ergens anders bent."

Sidonia glimlachte even. "Misschien was ik dat ook. Het was een lange dag geweest, of enkele dagen eerder. Ik ben gewoon blij dat alles weer normaal is en Suske weer in orde is."

Margaritha keek haar met een glimlach aan en gaf haar een glas wijn. Suske en Wiske hadden alles graag verteld. Over het avontuur in Afrika en de watergodin. Hoe Suske onder de vloek van de luipaardman was en hoe Wiske degene was geweest die hem wist te redden. "Nu kan je in ieder geval rustig je verjaardag vieren."

"Ik..." Verder kwam Sidonia niet. Er kwam geluid uit de woonkamer wat bijna klonk als harde muziek. "Rustig is niet het woord wat ik nu zou gebruiken."

"In alle gemoedsrust dan. Suske is weer veilig en iedereen is weer heel thuis. Dat is toch het belangrijkst?"

Margaritha ging zitten in de tuinstoel en Sidonia ging naast haar zitten. "Daar heb je zeker gelijk in. Ik voel me altijd zo machteloos als er iets met een van de kinderen gebeurt. Altijd probeer ik ze te behoeden voor het onheil, maar toch weten ze het te vinden."

"Daar zijn ze kinderen voor. Altijd op zoek naar avontuur en nieuwe dingen om te ontdekken. En het zal niet altijd aan de kinderen liggen dat ze in allerlei avonturen terecht komen." Margaritha nam een slok van haar wijn. "En je hebt Lambik altijd nog."

De blik van Sidonia zei genoeg. "Lambik is vaak nog de oorzaak dat de kinderen op avontuur gaan. En heb je al gehoord wat Lambik binnen aan het vertellen is aan de rest? Ik geloof dat het geldbedrag voor het masker met de fles bier hoger wordt."

Er klonk gelach uit de woonkamer en Margaritha draaide zich om. "Ik denk dat je gelijk hebt." zei ze lachend. "Zullen we anders maar weer naar binnen gaan? Om de schade nog binnen de perken te houden."

Sidonia knikte en beide vrouwen liepen weer terug naar de woonkamer. Daar was de gezelligheid nog flink aan de gang. En zoals Sidonia het al verwachtte, was Lambik nog steeds bezig met hetzelfde verhaal. Nadat ze de muziek iets zachter had gezet, was ze naast Erik en Christina op de bank gaan zitten.

Erik gaf haar een kleine glimlach. "Je woont hier prima, Sidonia. Je hebt een leuk huisje zo."

"Dank je, Erik. Het zou fijn zijn als ik het nog een tijdje kan behouden. Het was vrij recent geweest dat er wat met het huis was en nu zou het leuk zijn als het voorlopig gewoon blijft staan." zuchtte Sidonia.

"Wie wil er nog iets te drinken?" vroeg Lambik. Samantha, Christina en Erik reageerde bevestigend en Lambik probeerde op te staan.

Sidonia stond op van de bank. "Ik geloof dat jij genoeg op hebt, Lambik." En ze plaatste haar hand op zijn schouder zodat Lambik in zijn stoel zou blijven zitten. "Je krijgt van mij een glas water en ik moet nu toch gaan aangeven dat dit het laatste rondje wordt."

Lambik mompelde wat, maar Sidonia besloot het te negeren. Lambik was vaker zo als hij iets te veel op had en nu was dus geen uitzondering. Nadat ze voor haar vrienden nog wat te drinken had gehaald, plofte ze weer terug op de bank.

"Ik zou toch zweren dat je nog steeds iets voor hem voelt." fluisterde Christina iets te hard naar Sidonia.

Sidonia reageerde met een tik tegen Christina's arm. Sinds het hele gebeuren met Cindy had Sidonia het opzij gezet. Ze had even geen behoefte aan Lambik en nu was ze er nog niet klaar voor. "Dat denk je maar, Chris. Ik red met prima zo met de kinderen."

Voorlopig had ze geen man nodig. Een beetje rust was alles wat ze vroeg op dit moment.