Het internet is voor altijd, dus als er dan ineens informatie lekt over een collega, vindt Ricardo dat hij snel moet zijn voor de rest van de wereld het nieuwtje eerst heeft.
Het was een mooie zonnige dag en er waren geen rare dingen die dag op kantoor. Het was zelfs rustig die dag. De vergaderingen waren al geweest, de redacteuren waren voornamelijk die dag op stap en Sidonia had zo goed als alle mails beantwoord.
"Sidonia," klonk er ineens uit Martin's kantoor en Sidonia keek op, "heb jij Ricardo vandaag gezien?" vroeg Martin terwijl hij naar haar bureau liep.
"Vanmorgen bij de vergadering, maar hij is al de hele ochtend op pad en heeft net lunch met een acteur gehad geloof ik. Ik denk niet dat het lang duurt voor hij weer terug op kantoor is. Hoe dat zo?"
"Ik heb een artikel van hem offline moeten halen, hij heeft iets online gezet zonder dit met mij te overleggen." zei Martin geagiteerd. "Dus ik wil hem heel graag spreken zodra hij een voet over de drempel zet."
Sidonia keek verbaasd hoe haar baas naar de koffiemachine beende. Ze had hem nooit zo gezien als het ging om een artikel wat zonder zijn toestemming online was gezet. Nu was Ricardo vaak wel degene die dit deed, maar Martin was er nooit zo woedend over.
Martin was net de hoek om, wanneer Ricardo de afdeling binnen stapte. "Hoi, Sidonia."
"Hallo, Ricardo. Hoe was de lunch?"
Sidonia besloot hem aan de praat te houden, want als Ricardo door zou krijgen dat Martin hem zou zoeken en dat hij boos zou zijn, was Ricardo er meteen weer vandoor.
"Prima, je weet hoe dat soort lunches gaan. Hij vertelt wat over zichzelf. En hij vertelt nog meer over zichzelf en dan komt de lunch een keer." zei Ricardo en hij keek naar Sidonia. "Nog iets spannends gebeurd hier?"
"Niet meer dan normaal." zei Sidonia met een glimlach en ze keek even naar Martin's kantoor. "Dus je was voornamelijk in gesprek met jezelf?"
"Je klinkt als Christina." zuchtte Ricardo. "Ze zegt altijd precies hetzelfde als ze vraagt hoe de lunch ging. Goed, ik heb over een uur een interview met een zangeres die een nieuw album heeft gemaakt en dan heb ik nog een concert om 8 uur. Dus als je het niet erg vindt, dan ga ik nu mijn lunch-gesprek even uittikken en kan ik me voorbereiden op de volgende twee artikelen."
"Dat vind ik wel erg." klonk er en Martin liep naar Sidonia's bureau. "Ik wil eerst met je spreken over het artikel wat je vanmorgen online had gezet." Martin keek naar Sidonia. "En ik wil jou erbij hebben."
Sidonia was verrast. Normaal als Martin iemand een reprimande gaf, dan hoefde Sidonia er niet bij te zitten. Dit moest dan wel heel ernstig zijn als zij er bij moest zitten.
Met z'n drieën liepen ze het kantoor binnen en terwijl Sidonia en Ricardo op de stoelen tegenover Martin's bureaustoel gingen zitten, deed Martin de deur van zijn kantoor dicht. Daarna liep hij naar zijn bureau en draaide het scherm van zijn computer naar Sidonia en Ricardo. "Waarom is dit zonder mijn medeweten online gezet? Ik kan me namelijk ook niet voorstellen dat Sidonia dit artikel heeft goedgekeurd."
Sidonia keek naar het artikel wat het scherm vulde. "De lang-vermiste Siggy gevonden. En het is mijn collega..."
"Dat klopt toch?" zei Ricardo voor Sidonia verder kon gaan.
"Je hebt haar met naam en al in het artikel gezet." zei Martin boos. "Je had net zo goed haar adres en telefoonnummer erbij kunnen zetten. Er is een reden waarom Sidonia niet meer als Siggy door het leven gaat. En als ik dit zo las, heb je haar niet gevraagd of dit mocht."
Ricardo keek naar Sidonia, die nog steeds het artikel aan het lezen was. "Dat klopt. Ik wilde dit zo snel mogelijk online hebben voordat iemand anders het zou publiceren. Dan kan ik het beter nu doen..."
"Het is ongehoord, Ricardo. Dus ik heb het meteen weer offline laten halen zodra ik het zag. Het ergste is dat dit artikel over een collega gaat, wiens baan het is om artikelen te lezen! Dus ze kon dit snel doornemen, eventueel aanpassen en dan had ik het zonder moeite op de website laten zetten." Martin keek naar Sidonia, die ondertussen het artikel had gelezen. "Nu je het hebt gelezen, wat wil je dat er met dit artikel gebeurt?"
Sidonia keek naar Ricardo. "Ik heb je de vorige keer al aangegeven dat je mij ten alle tijden kan vragen of er iets online kan of mag over mij." zei ze met een zucht. "Maar ik heb wel mijn verleden achter mij gelaten. Ik wil met je gaan zitten om een goed interview te doen, maar geen naam, geen foto's. Alleen de foto's van Siggy mogen bij dat artikel verschijnen."
Ricardo knikte. "Dat komt goed, ik zal zo met je een afspraak maken om dat interview te doen."
Hij wilde opstaan van zijn plek en het kantoor uitlopen, maar Martin hield hem tegen. "Dit interview ga je doen bij een lunch of diner, van je eigen geld. Financieel zal op de hoogte zijn dat je dit bonnetje niet bij ze kan inleveren."
Er werd met tegenzin ingestemd en Ricardo liep het kantoor uit.
"Het spijt me, Sidonia. Ik doe mijn best om het tegen te houden, maar je kent Ricardo ondertussen beter dan ik. Wat nog steeds geen excuus is voor Ricardo's gedrag."
"Ik vind het fijn om te zien dat mijn baas dan nog steeds achter mij staat." zei Sidonia terwijl ze opstond. "Al was een interview met diner niet nodig geweest."
"In mijn ogen had Ricardo iets goed te maken met jou. Dus ik vond dat hij je op zijn minst mee moest nemen met een lunch."
"Bedankt." zei Sidonia met een glimlach en ze liep het kantoor uit. Het zou nog even duren voor het verleden weer kon rusten, maar ze had het nu ook een plekje weten te geven. Ze kon ook weer rustig kijken naar de toekomst.
Het was niet helemaal de bedoeling, maar Martin begint per ongeluk op mijn leidinggevende te lijken van mijn tijdelijk project. Ik werd goed in het team ontvangen en hij vecht voor me als een leeuw. (Het helpt natuurlijk dat ik gewoon weet wat ik doe, maar toch, het voelt fijn om zo gewaardeerd te worden door collega's en leidinggevenden)
Hoewel ik er net enkele weken zit, voelt het als een eeuwigheid - en dat op een goede manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten