Het was weer een dag als geen ander op kantoor. Redacteuren waren bezig met de laatste aanpassingen van artikelen en Sidonia was druk bezig met de laatste voorbereidingen van een belangrijke bijeenkomst voor eindredacteuren en hoge piefen van de kranten de volgende dag.
Met een zucht plaatste ze de hoorn van haar telefoon weer terug op zijn plekje. Het enige wat ze nu nog kon doen was wachten tot ze antwoord had van de zusterkranten. Hoewel het organiseren van deze bijeenkomst ditmaal niet bij haar lag, voelde het wel alsof ze alles had geregeld. Ze had in ieder geval de sprekers geregeld en het laatste wat nog geregeld moest worden was de afsluitende act van die avond. Iets wat tegelijkertijd met het diner kon plaatsvinden.
“Lambik zei al dat ik je hier kon vinden.”
Die zoete stem had ze al een tijdje niet meer gehoord. Niet dat het zo heel lang geleden was dat ze hem voor het laatst had gesproken, maar door alle drukte van de afgelopen maand had ze hem tussendoor niet meer gesproken.
Sidonia keek op van haar laptop en glimlachte naar haar bezoeker. Zijn weelderige, wilde bruine haren waren nu iets grijzer dan voorheen en op dat moment droeg hij een bril. Door de jaren heen was hij voornamelijk ouder geworden, maar nog steeds had hij de eeuwige skinny jeans en hippe shirts aan.
“Fé Holksong, wat fijn om je weer te zien.” Sidonia stond op van haar plek en omhelsde Fé.
“Het is ook weer goed om jou weer te zien, echtgenote.” zei Fé na de omhelzing. “Je ziet er goed uit.”
“Waarom ben je hier? En hoe wist je…”
Naar haar weten had Fé geen telefoonnummer van Lambik, dus hij wist niet waar ze was door te bellen. Maar hoe kon Lambik…
Natuurlijk, Lambik was bezig in haar huis met het repareren van de lekkende kraan in de douche. Dus zo hebben ze elkaar gezien.
Fé grinnikte. “Mag ik mijn echtgenote niet opzoeken op haar werk? Lambik vertelde me waar je werkte, dus heb ik mijzelf binnen gelaten.”
Met een diepe zucht schudde Sidonia haar hoofd. Fé kreeg het met zijn charme nog regelmatig voor elkaar om op plekken te komen waar hij eigenlijk niet hoorde te komen.
“Dus ik vroeg me af of je zin had om samen wat te drinken en bij te kletsen. Jou kennende heb je al hard gewerkt vandaag.” ging Fé verder en hij pakte haar hand. “Ik heb je even bezig gezien en je hebt nog steeds de passie die ik van je gewend ben.”
“Dat is lief, Fé.” Sidonia draaide zich om richting het kantoor van Martin, “Martin…”
“Je hebt de pauze dik verdiend, Sidonia.” klonk er vanuit het kantoor. Martin verscheen in de deuropening en hij bekeek Fé van top tot teen. “Ik wist dat Sidonia nog goede contacten had met de grote Fé Holksong, maar ik had hem nooit hier verwacht op mijn vloer.”
“Fé, dit is Martin. Hij is mijn directe leidinggevende en zijn vrouw is ook fan van jouw muziek.”
Fé schudde Martins hand. “Nu snap ik waarom Sidonia vaker dan eens om een gesigneerde cd van mij vraagt.”
Dit was zeker waar. Sidonia had ooit aan Marina verteld dat ze Fé goed kende en Marina had daarop haar verteld dat ze nog steeds graag naar zijn muziek luisterde. Dus iedere keer als Fé een nieuw album had uitgebracht, vroeg ze aan Fé om een gesigneerd album, naast degene die ze al van hem zou krijgen.
Martin keek weer naar Sidonia en gaf haar een kleine glimlach. “En neem ook je tijd, Sidonia. Je hebt hard genoeg gewerkt deze middag.”
Sidonia bedankte Martin en ze nam Fé mee naar de pauzeruimte voor de werknemers. Het was een open ruimte naast Cerise’s keuken met een enorme tafel. Aan één kant van de ruimte, tegen de muur, stond een koffiezetapparaat, een waterkoker en ook een koelkast. De plek werd veelal gebruikt tijdens de lunch, maar ook vaak om aan het einde van de middag informeel de dag te bespreken met degene die nog aanwezig waren op kantoor.
Hoewel het die ochtend een drukte van jewelste was, was het die middag een stuk rustiger geworden. Er waren nog maar een paar redacteuren op kantoor en die middag stond er verder ook niets meer gepland.
Sidonia ging op een stoel aan de tafel zitten en Fé ging voor haar neus op de tafel zitten. Dit was een van de redenen waarom ze hem zo leuk had gevonden al die jaren geleden. De vrije geest die hij had en zo nu en dan liet spreken.
Ze keek naar hem op en glimlachte even. “Dus waarom ben je nu op het werk van je ex-vrouw?” vroeg ze hem. Hoewel hij wel had aangegeven hoe hij erachter was gekomen waar ze werkte, had hij nog niet echt beantwoord waarom hij er nu was.
Fé gaf haar een glimlach terug. “De laatste keer dat we elkaar hadden gezien, was al meer dan twee maanden geleden. Ik wilde zien hoe het met je ging.”
“Het leven is momenteel niet zo spannend. Werk, kinderen en avontuur.”
Fé knikte alleen en hij stond weer op van de tafel. “Het is fijn om te horen dat het zo goed met je gaat.” Hij liep naar het koffiezetapparaat en keek naar haar voor hij iets deed. “Wil je nog steeds thee rond dit tijdstip?”
Sidonia knikte en Fé bracht een kop koffie en een kop thee terug naar haar. “Hoe was je tournee?” vroeg Sidonia terwijl Fé naast haar ging zitten.
“Het voelde weer als een wereldreis.” zei Fé met een kleine glimlach. “Hoewel ik deze keer niet verder ging dan Polen.”
Nog voor Sidonia iets kon zeggen, kwamen Ricardo en Violet naar de tafel toe. Beiden keken even verbaasd toen ze Fé zagen zitten en bleven stomverbaasd naar Sidonia kijken.
Fé grinnikte en stond op van zijn stoel. “Mijn naam is Fé Holksong, ik…”
“Ik weet wie je bent, maar waarom ben je hier met Sidonia?” vroeg Ricardo verbaasd nog voor Fé zichzelf goed kon voorstellen.
Violet schudde haar hoofd en stak haar hand uit naar Fé. “Violet Lavendel.” stelde ze zichzelf voor. “Redacteur van cultuur. Mijn collega hier is Ricardo, de redacteur van entertainment, dus zijn manier van spreken is iets minder bekwaam.”
Ricardo zuchtte en stak zijn hand uit. “Het is meer dat ik verbaasd ben om je bij Sidonia te zien.”
Fé schudde de hand van Ricardo en draaide zich daarna om naar Sidonia. “Heb je jouw collega’s dan nooit verteld dat we ooit getrouwd zijn?”
“Het onderwerp is nooit eerder naar boven gekomen.” grinnikte Sidonia terwijl Ricardo naar het koffiezetapparaat liep. “Dus nee, mijn collega’s weten dit niet.”
Er waren weinig mensen die wisten dat Sidonia daadwerkelijk getrouwd was met Fé en er waren nog minder mensen die het daadwerkelijke verhaal wisten. Hoewel Fé zijn verhaal een aantal keer had verteld, was dit toch niet altijd even bekend.
Sidonia keek naar haar collega’s. “In ons avontuur wordt verteld dat ik ons huwelijk had gedroomd, maar dat was alleen omdat men het toentertijd lastig vond om mij met een echtgenoot te tekenen. in werkelijkheid zijn wij bijna vijf jaar getrouwd geweest voordat de scheiding ingezet werd.”
Daarnaast was Fé nooit ver weg geweest als hij geen tournee had. Na hun scheiding had hij een huis gevonden, enkele straten bij Sidonia vandaan.
“Maar, wat is er dan tussen jullie gebeurd?” vroeg Violet verbaasd.
Sidonia keek even naar Fé voordat ze het daadwerkelijke verhaal besloot te vertellen. “Ik heb Fé jaren geleden leren kennen tijdens een concert van hem. Alleen zijn wij niet in de liefde getrouwd.”
Fé nam het verhaal van haar over. “Ik zat flink onder de juk van mijn manager, een streng christelijke man die het eigenlijk maar niets vond dat ik een eeuwige vrijgezel was. Dus we hadden de afspraak dat ik een goede vrouw zou vinden, anders zou ik met zijn nichtje gaan verloven. En Sidonia kwam ik op het juiste moment tegen.”
Het leek alsof er een puzzelstuk op de juiste plek viel bij Ricardo. “Ik kan me inderdaad herinneren dat je momenteel getrouwd bent met een man. Dus je was alleen maar met Sidonia getrouwd om bij jouw manager te kunnen blijven en een slechte relatie voor te blijven.”
Fé knikte. “En Gérard is een goede echtgenoot, maar dat wil niet zeggen dat Sidonia en ik momenteel geen goede band hebben."
Sidonia besloot het verhaal verder te vertellen. “Fé had me na het aanzoek verteld wat er aan de hand was en ik besloot mee te gaan in het spel. Zolang geen van ons de man van onze dromen zou tegenkomen, zouden we getrouwd blijven.” Ze keek Fé even aan. Hun huwelijksjaren waren geweldig. Hoewel er dan geen liefde in het spel was, was hij altijd wel attent en had hij altijd goed voor haar en de kinderen gezorgd. “Na bijna vijf jaar huwelijk was onze scheiding een feit.”
“Ik was Gérard tegengekomen en had een nieuwe manager ontmoet die mij wel erkende zoals ik daadwerkelijk was.” ging Fé verder. “Maar Sidonia zal altijd mijn enige echtgenote zijn.” voegde hij er met een glimlach aan toe.
Hoewel ze dan al jaren uit elkaar waren, kon Fé het nooit laten om haar echtgenote te noemen. Het was zelfs zo erg dat zelfs de man van Fé haar ‘wifey’ noemde van tijd tot tijd. Na hun scheiding had Sidonia altijd goed contact met zowel Fé als Gérard. Ze zagen elkaar regelmatig en Sidonia paste ook op hun hond als ze beiden van huis waren.
“Een bijzondere vriendschap dus.” zei Violet terwijl ze weer opstond van haar stoel. “Heb je al ooit eens hierover wat laten schrijven, Fé?”
“Ik heb twee boeken vol memoires geschreven en toentertijd heb ik ook een aantal interviews gegeven hierover. Maar misschien is het wel weer eens interessant om te gaan zitten met iemand die verstand van zaken heeft.” zei Fé met zijn charismatische glimlach tegen Violet. “Daarnaast komt volgende maand ook een nieuwe single uit, met eigenlijk het verleden samen met Sidonia in het achterhoofd.”
Sidonia keek hem verbaasd aan. Ze waren nu al zo lang uit elkaar dat ze eigenlijk niet meer had verwacht dat Fé nog een nummer aan haar zou wijden.
Fé gaf haar een kleine glimlach. “Tien jaar geleden zijn we in het huwelijksbootje gestapt. Ik voelde me een beetje nostalgisch toen ik erover dacht en nog voor ik het doorhad, had ik een nummer geschreven over onze geschiedenis.”
Sidonia voelde de tranen komen en stond op van haar plek om Fé te omhelzen. “Je bent altijd een goede man geweest.” Even dacht ze na en glimlachte. “En omdat ik jou als muze heb geholpen met een nieuwe single; ik kan wel een afsluitende act gebruiken morgenavond na een belangrijke bijeenkomst van de kranten en hun eindredacteuren en andere grote bazen.” Niet geschoten was altijd mis en Fé kon haar charme van tijd tot tijd niet weerstaan.
Fé schoot in de lach en stond op. “Dat is prima, als ik dan ook een hapje mee kan eten. Gérard is momenteel op pad en ik kan wel een goede maaltijd gebruiken.”
Sidonia schudde zijn hand en keek naar Violet. “Zorg jij goed voor hem? Ik heb mijn ex morgen nog nodig en ik moet nu direct alles in gang zetten.”
Violet knikte en Sidonia gaf Fé nog een kus op zijn wang. “Je bent een engel.” zei ze voor ze weer terug ging naar haar plek. Als ze dit had geregeld zou ze verder met hem praten, maar dit ging even voor.
Hoewel haar huwelijk met Fé dan misschien bijzonder was geweest, had ze dit niet willen missen. Ze had er een fantastische vriendschap aan overgehouden en ze kon zichzelf alleen maar gelukkig prijzen met een ex-man als Fé.
Nu alleen nog een fantastische echtgenoot vinden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten