Verborgen Huwelijk - hfd 3

 Hoofdstuk 3

Nerveus keek ze naar het herenhuis waar zij en haar verloofde nu voor stonden. Het was een prachtig oud gebouw en het zag er statig uit. Alsof het al jaren in de familie zat en dat daar ook geld speelde in die familie. 

Sidonia en Fé waren in een van de rijkere buurten van Brussel en Sidonia voelde zich bloednerveus. Naast het feit dat ze samen een weekend op weg gingen, wilde Fé haar ook nog voorstellen aan een aantal mensen die belangrijk voor hem waren. Dat was alles wat hij haar had verteld en wilde vertellen. De rest van het verhaal zou pas komen als Sidonia de mensen had ontmoet. 

Dus nu stonden ze voor een imposant gebouw, met een grote koffer tussen hen in. Voor de buitenwereld moest het eruit zien alsof ze op een romantisch weekend weg gingen. Hoewel dat weekend weg wel klopte, was dat romantische momenteel ver te zoeken.

Fé haalde een sleutel tevoorschijn en tot Sidonia’s verbazing openende hij de voordeur. Dit waren niet zomaar mensen die belangrijk voor hem waren, dit was meer dan dat. Dit moest bijna wel familie zijn. Maar Fé had aangegeven dat hij ieder contact met zijn familie had gebroken en wilde er liever verder niets meer over vertellen. 

Terwijl Fé met de koffer naar binnen liep, bleef Sidonia verbijsterd buiten staan. Fé draaide zich om en gaf haar een glimlach. “Kom je mee? Ik beloof dat ze niet bijten.”

Sidonia liep naar Fé toe. “Je hebt nooit gezegd dat ze rijk waren. Of dat jij een sleutel van hun huis had. Wie zijn deze mensen?”

Fé stak zijn hand naar haar uit. “Ik beloof ook dat ik zo alles zal uitleggen en wat deze mensen nu voor mij betekenen. Maar ik denk wel dat je snapt dat deze mensen veel voor mij betekenen.”

Met een zucht pakte Sidonia Fé’s hand en liet zich meenemen naar een prachtige keuken met een grote keukeneiland. Aan dat keukeneiland zat een jongeman die ongeveer dezelfde leeftijd had als Fé. Hij had een donkere huidskleur en pikzwart, gestyled haar. Hij zag er verzorgd uit, alsof hij op ieder moment naar een vergadering toe kon gaan. Op dat moment leek het alsof hij een medisch boek aan het bestuderen was. 

Bij het aanrecht was een oudere vrouw in de weer met kopjes koffie. Een volslanke, donkere, knappe en stijlvolle vrouw met zeer donker haar in een knot. 

“Fé Holksong, precies op tijd!” zei de vrouw uitgelaten. Ze zetten de kopjes koffie op het aanrecht en omhelsde Fé. “En dit moet dan jouw verloofde zijn.” De vrouw liep naar Sidonia en omhelsde haar. “Mijn naam is Mina Savoir.”

"Sidonia van Stiefrijke, aangenaam.”

Fé zette de koffer neer, liep naar de jongeman en schudde zijn hand. “Fijn je weer te zien, Oscar. Hoe ver ben je nu met je studie?”

“Het zijn nu voornamelijk de co-schappen. En dan kijken wat ik verder wil.” Oscar keek naar Sidonia. “Het is goed om je een keer te zien. Mijn naam is Oscar Savoir.”

Verbaasd keek Sidonia naar Fé. Blijkbaar had hij deze familie alles verteld. En dat terwijl hij helemaal niets over deze familie aan haar had verteld. 

“Kom, we gaan naar de woonkamer.” zei Mina, terwijl ze de koffiepot en de kopjes op een dienblad zette. 

Sidonia volgde de groep naar de woonkamer. Hoewel de buitenkant er imposant uit zag, zag het huis van binnen er ‘gewoon’ uit. Het zag er niet uit alsof er een rijke familie woonde. Het was er netjes en alle meubels zagen er prachtig uit, maar als er geld in deze familie zat, pronkten ze er niet mee in het huis. 

In de woonkamer, op de driezitsbank, zat een zeer jonge vrouw met haar neus in een boek. Net als Mina en Oscar had ze een donkere huidskleur, maar een bijna donker rode haarskleur. Het was duidelijk te zien dat dit een jongedame met pit was. Simpele kleding, maar met sprankelende ogen.

“Athena, leg dat boek nu weg. Fé is weer op bezoek.” zei Mina met een zucht terwijl ze het dienblad op de koffietafel zette. 

De jongedame keek op van haar boek en sprong nog net niet van de bank. “Fé! Wat leuk je weer te zien! Wanneer was de laatste keer dat je in de buurt was?”

Fé gaf haar een schaapachtige glimlach. “Ik denk dat het bijna een half jaar was. Het was…”

Athena wuifde de rest van zijn zin weg en keek naar Sidonia. “En jij bent dan Sidonia! Fé heeft wel het een en ander verteld, maar nog niet alles.” Athena legde haar boek weg, ging weer op de bank zitten en klopte op de plek naast haar. “Ik ben benieuwd naar de vrouw die Fé’s hart heeft weten te veroveren.”

Verbaasd ging Sidonia naast Athena zitten. Het klonk bijna alsof Athena haar zinnen had gezet op Fé. 

Het was alsof Athena haar gedachten kon lezen. “Oh, maak je geen zorgen. Ik weet dat ik Fé’s type niet ben.Dat had hij al vrij snel duidelijk gemaakt.”

Verbaasd keek Sidonia naar Fé. Ze had geen idee hoe ze hierop moest reageren. Fé schudde zuchtend zijn hoofd. “Sidonia kent het verhaal, Athena.”

Athena gaf Sidonia een verontschuldigende glimlach. “Toch heb ik wel gelijk. Hij valt voornamelijk op blondines.”

Mina schudde haar hoofd en gaf Sidonia een kop koffie. “Als je dan toch het verhaal kent, dan ben ik wel benieuwd waarom je alsnog met Fé gaat trouwen.”

Sidonia gaf Mina een kleine glimlach. “Omdat het goed voelt om het te doen. En Fé was tot nu toe de enige man die oprechte interesse in mij toonde.” Sidonia keek naar Mina. “Maar, hoe zit het met jullie? Wat is jullie relatie tot Fé?”

Mina keek naar Fé, die aan de andere kant van Sidonia op de bank was gaan zitten. “Vertel jij het verhaal maar.”

Een kleine stilte viel, alsof Fé moest nadenken waar hij zijn verhaal zou beginnen. “Mijn familie bezit een boerenbedrijf, eentje die via vader naar zoon al generaties in de familie is. Als oudste zoon was het de bedoeling dat ik de boerderij over zou nemen. Iets wat ik niet wilde. Mijn jongere zus had meer interesse in het bedrijf dan ik, maar daar wilden mijn ouders niets van weten. Ik wilde liever de wijde wereld in, mijzelf ook ontdekken. Ik had al sinds mijn jeugd het idee dat ik anders was dan de rest. Ik heb mij ingeschreven voor het Conservatorium hier in Brussel en daar de toelatingsexamen gedaan. Ik werd aangenomen en heb op een avond mijn spullen gepakt. Een goede vriendin van mij had haar ouders zo ver gekregen dat ze mij in de avond naar het treinstation konden brengen en mijn ouders heb ik een brief geschreven dat ik weg was en niet meer terug wilde komen.”

Sidonia keek verbaasd naar Fé. Hij had nog weinig verteld over zijn familie. Als hij inderdaad zonder een goed afscheid weg is gegaan, dan zat er waarschijnlijk meer achter de breuk met zijn familie dan alleen een overname van een familiebedrijf. “Maar hoe heb je deze mensen dan leren kennen?”

Fé keek even om zich heen voor hij weer naar Sidonia keek. “Ik kwam in Brussel aan en raakte bij het Conservatorium aan de praat met Oscar. Hij was daar met een goede vriendin die daar al studeerde.”

Oscar glimlachte. “Ik was op dat moment al bezig met mijn studie in Gent en ik wist dat mijn ouders plannen hadden om een kamer te verhuren aan een student. Ik vond Fé wel een goede persoon. Hij was netjes, welbespraakt en wist van aanpakken. Dus ik heb hem mee naar huis genomen om hem voor te stellen aan iedereen.”

“En het klikte meteen.” zei Fé en hij keek naar Mina. “Op dat moment wilde ik ook eerlijk zijn en vertelde aan Mina en Murdoch dat ik niet zeker wist of ik nu op mannen of op vrouwen viel. Ze gaven aan dat ze daar geen problemen mee hadden, zolang ze maar niet iedere week een nieuwe scharrel op mijn kamer tegenkwamen.”

Nog voor Sidonia kon vragen wie Murdoch was, kwam er een oudere, zeer blanke man met rossig haar de woonkamer binnen. “Ferdinand Savoir, wat goed om je te zien.” zei de man en hij liep naar Fé toe om hem een hand te schudden. De man keek vervolgens naar Sidonia en glimlachte. “En jij bent dan de befaamde Sidonia. Fé heeft al meerdere keren vol lof over je gesproken. Mijn naam is Murdoch Savoir, de pater familias, zo te spreken.”

Sidonia stond op van de bank, schudde de hand van de man en gaf hem een kleine glimlach. “Het is een genoegen om u te ontmoeten.” Ze bekeek hem van top tot teen. Hij was gekleed in een officiers outfit van de politie. Dit was iemand die aanzien had. “U bent zo te zien hoofdinspecteur.”

Murdoch keek even om zich heen en glimlachte. “Dat zag je aan mijn strepen?” vroeg hij verbaasd en Sidonia knikte. Ze had vaak genoeg met de politie te maken gehad om het verschil in strepen te kunnen zien. “Indrukwekkend. De meesten zien mij als een gewone agent.”

Sidonia grinnikte even, ze kon zich niet voorstellen dat er mensen waren die Murdoch in deze outfit zouden zien als een agent. 

Ineens stond Fé op van de bank en keek Sidonia aan. “Wat ik nog niet had verteld, was dat we vanavond hier blijven logeren. Ik denk dat jij nog wat vragen hebt en dat iedereen elkaar beter wilt leren kennen. Morgen checken we in bij het hotel. Wil je me helpen de koffer naar de logeerkamer te brengen?”