Verborgen Huwelijk - Hfd 1

 Hoofdstuk 1

Sidonia keek naar haar glas champagne. Ze kon het niet geloven. Die avond had ze de man van haar dromen ontmoet, maar ze had het gevoel gehad dat hij te perfect was. En dan waren er nog zoveel vrouwen om hem heen, dat ze zeker wist dat ze geen kans bij hem maakte. 

Maar toch was hij achter haar aan gegaan toen ze weg was gelopen. Haar vrienden hadden hen bij elkaar gebracht en ze hadden net een tijd met elkaar gepraat. 

Wat was Fé lief voor haar geweest. Hij had haar verteld dat hij nooit eerder een vrouw als zij was tegen gekomen. Hij gaf aan dat op het moment dat hij haar zag zitten, hij een klik voelde met haar die hij nooit eerder met een vrouw had gevoeld.  

Ze wilden beiden niet langer wachten en ze hadden besloten om over een jaar te gaan trouwen. Dat terwijl ze elkaar nog maar zo kort kenden. Maar Sidonia had ook het gevoel dat alles goed zou komen. Ze voelde zich vertrouwd bij Fé en het voelde ook bijna alsof ze elkaar jaren al kenden. 

Een uur geleden hadden ze het feit van hun huwelijk bekendgemaakt bij haar vrienden en nu waren ze nog even samen. Suske en Wiske waren naar bed gegaan en Lambik en Jerom waren weer terug naar hun eigen huis. Na een turbulente nacht als die was Sidonia nog niet toe aan nachtrust. 

Sidonia keek naar Fé, die zijn glas naar de keuken had gebracht en weer terug naar de woonkamer kwam lopen. Hij had haar verteld dat zij was opgevallen in dat grote publiek. Zij had iets wat hij nog niet eerder was tegengekomen. 

Ineens kwam er een onbehaaglijk gevoel over haar heen. Er klopte iets niet. 

Ze keek naar Fé, die leek te dralen in haar woonkamer. Er zat hem blijkbaar iets dwars. “Fé, gaat alles goed?” vroeg Sidonia bezorgd.

Een zucht klonk en Fé liep naar haar toe. Hij ging naast haar zitten en keek haar aan. Sidonia zag het verdriet in zijn ogen en begon zich zorgen te maken. Dit was hun avond, waarom was hij dan zo bedroefd?

“Er is iets wat je moet weten, Sidonia.” zei Fé terwijl hij haar handen pakte. Een stilte viel en het leek alsof Fé op zoek was naar woorden. “Er is geen woord gelogen,” zei hij uiteindelijk, “jij hebt iets wat ik bij een vrouw nooit eerder heb gevoeld. Maar het zijn geen romantische gevoelens. Het is het gevoel dat ik bij jou mezelf kan zijn.”

Ze raakte in de war. Als hij geen romantische gevoelens had, waarom had hij dan toch voor haar gekozen? “Fé, waarom heb je mij ten huwelijk gevraagd?” vroeg ze argwanend. 

“Ik zit met een probleem.” zei Fé na een korte stilte. “Geen financiële of mentale problemen,” voegde hij er snel aan toe, “meer een probleem met mijn manager en mijn gevoelens. Ik…”

Sidonia schudde haar hoofd. Natuurlijk, dat moest haar weer overkomen. Zij moest weer eens verliefd worden op een man die niet van vrouwen kon houden. “Je hebt een voorkeur voor mannen.” zei ze uiteindelijk en ze keek Fé aan. “Maar wat heeft jouw manager daar mee te maken?”

“Hij is het soort mens wat denkt dat homoseksualiteit niet bestaat en dat de man met een vrouw moet zijn. Hij is bang dat als ik de eeuwige vrijgezel uit ga hangen, de vrouwen weggaan of dat men ineens het idee zou krijgen dat ik op mannen val. En dat was het laatste wat hij wilde.”

Hij liet haar handen los en zuchtte. “Daarbij zette hij me voor het blok. Als ik geen vrouw zou vinden voor het einde van het jaar, zou hij mij koppelen aan zijn nicht. Een oppervlakkig geval wat geld alleen maar belangrijker vind en geen omzien heeft voor de gevoelens van een ander.”

Een stilte viel. Het voelde alsof het verhaal nog niet klaar was, maar Fé niet wist hoe hij verder moest. 

“Waarom was je achter mij aangegaan?” vroeg Sidonia uiteindelijk terwijl ze Fé recht in de ogen keek. Er moest dan een reden zijn waarom Fé bij haar wilde zijn. 

“Jij viel me op, Sidonia.” zei Fé met een glimlach. “Je zag eruit alsof je per ongeluk bij mijn concert was terechtgekomen en je was anders dan alle andere vrouwen. Volgens mij verliet je mijn concert ook eerder dan de rest. Dat was ik nooit eerder tegengekomen. Ik besloot om het erop te wagen en op zoek te gaan naar jou. Ik wil een persoon in mijn leven die naast me staat, niet die mij aanbidt en de grond kust waar ik loop.” Sidonia wilde iets zeggen, maar Fé hield haar tegen. “Geloof me, het gebeurt helaas. Als ik dan al op zoek moet naar een vrouw, dan wil ik een intelligente vrouw die mij ziet voor wie ik ben. En niet alleen maar van mij houdt vanwege mijn rijkdommen.”

Sidonia gaf hem een kleine glimlach. “Dat gevoel had je dus wel bij mij?” vroeg ze nieuwsgierig. 

“Ik heb het gevoel dat ik mijzelf kan zijn bij jou. Maar dat betekende wel dat ik nu alles moest vertellen. Als je nu zegt dat we het huwelijk moeten afblazen, dan snap ik dat heel goed.”

Hij wilde nog iets zeggen, maar Sidonia liet hem niet meer verder spreken. “Je hebt nu genoeg gezegd, Fé. Het wordt tijd dat ik jou iets vertel. Ik was de afgelopen tijd actiever op zoek naar een man, maar iedere keer was er wel iets dat niet aan de persoon klopte. Toen ik jou zag, dacht ik dat jij te perfect zou zijn, er waren te veel vrouwen om jou heen waardoor ik geen kans zou maken. Maar na vanavond voelde het ook goed om met jou te zijn.”

Ze liet even een stilte vallen voor ze doorging met haar verhaal: “Jij bent de enige man die ooit echt interesse in mij toonde, op welke manier dan ook. Je verdient het ook om jezelf te kunnen zijn in een omgeving die jij als thuis beschouwd.”

Verbaasd keek Fé haar aan en pakte een hand. “Het zou mij een eer zijn om met jou te trouwen. Ik kan je in de romantiek dan weinig bieden, maar er is genoeg wat ik je wel kan bieden.”

“Je hoeft geen rijkdommen in ons huwelijk te steken, Fé. Maar hulp in de boodschappen wordt gewaardeerd.” zei Sidonia lachend. Heel even dacht ze na en keek naar Fé. “Maar wanneer stoppen we met deze charade? Want ik denk niet dat we dit eeuwig kunnen volhouden.”

Fé knikte en keek naar haar. “Ik wil jou niet langer in een liefdeloos huwelijk laten zitten dan nodig is. Laten we voorstellen dat als één van ons de man van onze dromen tegenkomt, dat we dit in ieder geval eerlijk aan de ander vertellen. En van daaruit kijken we dan hoe we dit verder gaan spelen.”

“Daar kan ik mee leven,” zei Sidonia en ze plaatste haar andere hand op die van Fé, “alleen, je vertelde mij net dat het probleem ook bij je manager zat. Wat doe je dan daar mee?”

“Mag ik dat tegen die tijd beslissen?” vroeg Fé voorzichtig. “Levi is wel degene die ervoor gezorgd heeft dat ik zo bekend ben geworden. Ik wil hem niet zomaar de rug toekeren.”

Sidonia zuchtte diep en knikte. “Goed, dus op het moment als één van ons een romantische partner heeft gevonden, dan gaan we over ons huwelijk praten. En eventueel onze scheiding. Tot dan toe zou ik het zeker niet erg vinden om met jou getrouwd te zijn.”

Fé gaf haar een kus op haar wang en stond weer op van de bank. Meteen zag Sidonia dat er een flinke last van zijn schouders was gevallen. Het zat hem echt dwars dat hij een vrouw moest zoeken om mee te trouwen om niet door de mand te vallen en dat hij haar nu met hem had ‘opgezadeld’. Fé verdiende zoveel beter dan maar te moeten settelen voor iemand waar hij nooit romantisch van zou kunnen houden. Maar blijkbaar was de tijd daar nog niet rijp voor. 

Het enige wat Sidonia nu voor hem kon betekenen, was er voor hem te zijn wanneer het nodig was. Het was nu ook niet zo dat er mannen voor haar stonden te dringen naar haar hand. Haar eigen liefdesleven stond toch al stil, dan kon ze er maar beter van genieten dat er toch een man was die haar nam zoals ze was.