Laat ik eerst met het laatste beginnen. Ik ben ondertussen 30 geworden. Ik kan je vertellen dat ik me geestelijk nog helemaal geen 30 voel. Natuurlijk voel ik de verantwoordelijkheid die ik voor mijn kleintje heb, maar voor alle andere dingen voelt het niet alsof ik nou echt volwassen ben. (Na de bevalling voel ik me lichamelijk wel ouder dan 30, mijn bekken willen nog steeds niet wat ik wil hoewel het beter gaat dan voorheen)
Zoals je misschien gemerkt heb, loop ik weer flink wat nummers achter. Een nieuwe lid van de familie eist toch echt heel veel aandacht op. Gelukkig zijn er ook dagen dat ik even de avond voor mijzelf heb, al helemaal wanneer mijn blondiesaurus lekker doorslaapt. (wat een geluk hebben we soms)
Verder is werk ook vreselijk druk. Tijdens de laatste lock-down zijn er toch weer mensen weggegaan en zeker nu met de vakantie voor de deur zijn er meer dagen over. Nu even lekker geld verdienen en sparen voor een groter huisje. (loterijen heb ik al geprobeerd, die werken niet in mijn voordeel... helaas)
Over het schrijven. Ik probeer weer lekker in te gaan halen nu we als familie toch een ritme hebben gevonden. Het zwangerschapsbrein is er nog steeds, maar ik merk dat het schrijven weer langzaam aan het oude wordt.
Dit betekent dat ik voorlopig even geen vaste dagen heb waarop ik dingen ga posten. Ik ga gewoon lekker schrijven en wanneer de tekst af is, dan plaats ik het online.
Hopelijk genieten jullie nog steeds van alle verhalen en kan ik jullie binnenkort weer verder laten lezen.
xxx'jes
Eszie
