Dit is echt een van mijn favorieten. Ik heb er verder ook nooit bij stil gestaan dat de relatie tussen Sidonia en Lambik zo stroef was. Totdat ik de oude albums van onder andere Paul Geerts ging lezen. En mijn ogen gingen open! Wow, Lambik was echt naar tegen Sidonia.
Ik had wel gemerkt dat sinds Peter en Luc aan het roer staan, dat er meer speelt tussen Sidonia en Lambik, maar bijvoorbeeld de Gouden Ganzenveer of Snikkende Sirene, die relatie was echt heel ver te zoeken.
Daarom ben ik zo blij met een album als dit. Het betoverende boek gaf een soort uitleg waarom hun relatie zo koel was en ik vind het fantastisch. En het geeft een klein beetje hoop aan de toekomst. ❤😉
Met een zucht plaatste ze haar koffers in het halletje van haar huis. Het was een fantastisch weekend geweest waar zij en Lambik eindelijk alles hadden kunnen uitpraten. En ook nog een beetje samen konden zijn.
“Kom op, tante, kan je echt niets zeggen?”
Sidonia schudde haar hoofd en liep naar de woonkamer. “Wat wij het weekend hebben gedaan, gaan we niet aan de grote klok hangen, Louisa. Het enige wat ik kwijt wil, is dat alles nu netjes is uitgepraat. Lambik heeft verteld wat hem dwars zat en ik heb hem vergeven wat hij mij toentertijd had aangedaan.”
Ze ging op de bank zitten en Wiske kwam naast haar zitten. “Je kan toch wel iets vertellen?” vroeg Wiske, bijna smekend.
Sidonia dacht even na en knikte uiteindelijk. “Ik kan inderdaad wel iets vertellen. Ik heb nooit verteld hoe voor mij die eerste keer in dat hotel was. En misschien is het ook wel tijd om een gedeelte van mijn verhaal te vertellen.”
Wiske’s ogen werden groot. “Zou je dat willen? Lambik had wel iets gezegd, maar hij was niet heel erg specifiek. En ik zou zo graag weten over die kus en hoe dat was en …”
“Laat ik maar bij het begin beginnen.” zei Sidonia met een glimlach. “We waren ondertussen al een paar dagen in het hotel en we voelden beide de romantiek tussen ons hangen, maar we durfden allebei niet een stap te zetten. Ik wilde niet pushen en Lambik was achteraf gezien bang om toe te geven aan zijn gevoelens. Maar dat wilde niet zeggen dat we niet konden genieten…”
—
Het was lief van hem geweest, een week er even tussenuit. Alleen hen twee, geen kinderen en geen avonturen. Vond ze het dan ook erg dat ze samen een kamer deelden? Zeker niet. Was het probleem dan dat ze misschien zelfs een bed moesten delen? Dat maakte het niet makkelijker.
Ze kwamen net terug van de bar van het hotel. Samen nog een drankje en zelfs een dans met elkaar voor ze naar bed gingen was nu een soort ritueel geworden de afgelopen dagen. Terwijl Lambik zich klaarmaakte om naar bed te gaan, was Sidonia op bed gaan zitten.
Sidonia keek naar Lambik. Ze zouden er een week verblijven en zij kon het makkelijk een week uithouden zo samen in één kamer en zelfs in één bed, maar ze was bang dat Lambik het toch lastig zou vinden.
Maar ze had hem nog niet horen klagen. Hij was op de eerste dag wel gaan vragen of ze dan nog een andere kamer voor ze hadden met twee losse bedden, maar sindsdien had ze hem er eigenlijk niet meer over gehoord.
“Moet jij je niet omkleden?” vroeg Lambik terwijl hij op zijn helft van het bed ging zitten.
Sidonia gaf hem een kleine glimlach. “Ik ga me zo wel omkleden. Ik heb momenteel even geen haast om iets te doen. De nacht is nog jong.”
“Wat was jij nog van plan om te gaan doen deze avond?” grinnikte Lambik. “Of heb je een leuke man ontmoet in de bar op het moment dat ik de drankjes voor ons aan het halen was? En ga je er zo weer terug naar toe?”
Sidonia rolde even met haar ogen en schudde haar hoofd. “Nee, dat niet. Maar ik voel ook nog niet de behoefte om me nu om te kleden.”
Lambik maakte het zichzelf gemakkelijk op bed, pakte zijn boek van het nachtkastje en ging daar verder waar hij gebleven was.
Sidonia besloot om hetzelfde te doen en niet veel later lagen ze samen naast elkaar hun boeken te lezen.
Sidonia keek van tijd tot tijd naar hem. Ze had al een tijdje het gevoel dat ze meer voor hem voelde dan alleen vriendschap. Deze week maakte het er niet beter op. Het gevoel werd steeds sterker met ieder moment dat ze samen met hem deelde. Ze hadden deze week de kans gehad om elkaar beter te leren kennen en natuurlijk kon ze hem soms wel schieten, maar dat gevoel viel in het niets met het verliefde gevoel wat steeds meer de kop op stak.
“Lambikske,” begon ze ineens en Lambik keek op van zijn boek, “klopt het dat ik je al een tijdje niet met een vrouw heb gezien?”
Lambik keek haar verbaasd aan. Natuurlijk had zij niets te zeggen over zijn relaties, maar ze kon zich ook niet meer herinneren wanneer de laatste keer was dat er een vrouw bij hem over de vloer was geweest.
“Een tijd niet meer, nee. Waarom vraag je dat?”
Ze kon de achterdocht in zijn stem horen. Dit was nu ook niet een vraag wat ze dag en dagelijks zou stellen. Maar ze was zo nieuwsgierig of hij nu iemand zag.
“Ik was even nieuwsgierig. Kan een vriendin niet vragen of je iemand ziet?”
“Normaal wel, maar ik krijg het gevoel dat er iets meer achter zit.” Lambik ging rechtop zitten, evenals Sidonia. “Normaal ben je daar niet zo nieuwsgierig naar. Het tegenovergestelde leek wel. Waarom zou je er nu ineens mee zitten of ik een relatie heb of niet?”
Sidonia zuchtte even en liet een stilte vallen. “Ik denk dat het hotel niet mee helpt. De setting geeft een romantische sfeer af en ik denk dat ik daar toch meer dan gevoelig voor ben.”
Lambik gaf haar een kleine glimlach en kroop dichter naar haar toe. “Jij niet alleen.”
Het voelde alsof de wereld even stil stond. Ze voelde de liefde, de hoop en alles eromheen. Want op dat moment had hij zijn lippen op die van haar geplaatst en een romantische zoen was de uitkomst geweest.
In die ene zoen zat meer dan hij haar ooit had verteld en misschien ook kon vertellen. En ze liet zichzelf toe om zich te laten verdrinken in deze hartstochtelijke zoen.
Dit was het moment dat ze zeker was dat hij wel hetzelfde voor haar moest voelen. Deze vakantie kon niet meer stuk…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten