Oh, wat had ik problemen met dit verhaal. Ik wist niet hoe ik het moest beginnen of eindigen. Of waar ik het over wilde hebben. Maar het is uiteindelijk gelukt.
Het was een bizar avontuur geweest, maar dat was niet de eerste keer dat ze een bijzonder avontuur hadden. Alleen deze keer was het heel anders geweest. Ze had nu een uitbreiding van haar gezin gehad. Misschien was het uiteindelijk maar tijdelijk, ze had wel even weer een kleintje in haar gezin.
En een tiener en een volwassen jonge dame. Die snelgroeier maakte alles wel een stuk ingewikkelder.
Sidonia stond weer op van haar zetel. Hoewel Amber maar tijdelijk in hun midden was, had ze toch al een onuitwisbare indruk achtergelaten. En natuurlijk was Amber dan wel anders dan andere kinderen, het meisje had wel een stuk van haar hart gestolen.
Ze liep naar de keuken om koffie in te schenken. Amber was eerder die dag weer terug naar haar eigen tijd gegaan en Sidonia had het er soms nog moeilijk mee. Het was niet makkelijk om vaarwel te zeggen, hoe kort je ook iemand kende.
Gelukkig hoefde ze niet vaak vaarwel te zeggen. Haar vrienden waren vaak niet ver bij haar vandaan en ze had haar kinderen gelukkig ook nog in de buurt.
“Sidonia? Ben je in de keuken?”
De stem van Lambik zorgde ervoor dat haar gedachtegang werd verstoord. Sidonia schudde even haar hoofd en pakte een tweede kopje voor Lambik. “Inderdaad, Lambik. Wilde jij ook een kop koffie?”
Lambik verscheen de keuken in en gaf haar een kleine glimlach. “Dat zou ik wel fijn vinden. Hoe gaat het met jou? Het leek of het afscheid van Amber bij jou best hard aan kwam.”
“Vind je het gek? Ik heb toch een aantal dagen voor haar mogen zorgen, ik had graag gezien dat ze hier bleef. Maar als ze ongelukkig is, dan moet ze er zelf voor zorgen dat ze weer gelukkig wordt. En als dat dan terug in haar eigen tijd is, dan zij het zo.” Sidonia schonk de koffie in voor hun tweeën en ze gaf Lambik zijn kopje. “Ik kon haar niet dwingen om bij mij te blijven, hoe erg het mijn hart ook zou breken.”
Ze liep weer terug naar haar woonkamer en ging op de bank zitten. Lambik volgde Sidonia naar de woonkamer en nam plaats naast haar op de bank, zijn koffiekopje stevig tussen zijn handen geklemd. "Je hebt gelijk, Sidonia. Soms moeten we mensen laten gaan, ook al hadden we ze graag dichtbij gehouden. Amber had haar eigen pad te bewandelen, en ik weet zeker dat ze de tijd die ze hier met jou en de rest van ons heeft doorgebracht, altijd zal koesteren."
Sidonia knikte, terwijl ze een slokje van haar koffie nam. "Ik hoop het, Lambik. Ze is een bijzonder meisje. Het voelt alsof ze een deel van ons is geworden, ook al was het maar voor even. Ik hoop dat ze goed is terecht gekomen in haar eigen tijd en dat het nu goed met haar gaat.”
Lambik gaf haar nog een kleine glimlach. “Wat heb je tegen haar gezegd voor ze weg ging? Je hebt nog een flinke tijd met haar gepraat.”
Sidonia gaf hem een glimlach terug. “Ze wilde zich verontschuldigen voor alles wat ze had gedaan. Maar daar wilde ik niets van horen. Ze kon niets aan doen aan de manier waarop ze reageerde. Ik heb haar ook verteld dat het lastig is als je uit een totaal andere tijd komt en dat er ineens zoveel van je verwacht wordt. Amber heeft me daarna bedankt voor alles wat ik voor haar heb gedaan en ze heeft gezegd dat ik veel voor haar heb betekend.”
Sidonia veegde een traan weg en ze keek naar Lambik. “En ik moet jou eigenlijk ook bedanken dat je mij hebt geholpen die dagen. Die boeven, Amber, Suske en Wiske… Ik was er helemaal aan onderdoor gegaan als ik dit in mijn eentje had moeten doen.”
“Dat was alleen maar vanzelfsprekend. Zeker met die boeven en sinds Jerom nergens was te vinden, moest er iemand toch jou en de kinderen beschermen?”
Lambik nam weer een slok van zijn koffie en Sidonia gaf hem een kusje op zijn wang. “En dat wordt ook zeker gewaardeerd.” Even dacht ze na en ze keek hem aan. “Wat denk je ervan als ik vanavond ga koken? Voor iedereen dan. Om het goede afloop te vieren. Amber mag dan niet meer bij ons zijn, maar we moeten de korte tijd die we met haar hebben gehad zeker vieren.”
Lambik knikte en Sidonia stond op. Het klaarmaken van het diner voor haar vrienden zal er ook voor zorgen dat ze even aan iets anders kon denken dan aan Amber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten