Geen enkel gram spijt hier. Trouwens, Lambik is best liefdevol in dit album. Sidonia was zijn eerste keuze om mee te nemen en hij wilt haar heldhaftig redden, wat natuurlijk weer totaal de verkeerde kant op slaat, zoals gewoonlijk dus.
Sidonia keek naar Lambik. Ze hadden na - wat voor haar een uur voelde - zwerven hun hut gevonden. Lambik was zo lief geweest om haar mee te vragen op de cruise. En het voelde ook anders dan voorheen. Alsof hij haar ook daadwerkelijk mee wilde nemen.
Daarnaast werd het ook wel weer een keer tijd dat ze samen iets gingen ondernemen. Het was te lang geleden dat ze samen op pad waren gegaan en Sidonia had het ook daadwerkelijk gemist.
“We zijn er, de presidentiële suite.” zei Lambik met een grote glimlach en hij opende de deur. Hij keek Sidonia aan en maakte een kleine buiging. “Na u, juffrouw.”
Ze begon even te grinniken en liep de suite binnen. Het was geen presidentiële suite; Lambik had nog weleens de neiging om dingen groter te maken dan dat ze daadwerkelijk waren. Maar de luxe was alom aanwezig.
Sidonia keek om haar heen, het was een prachtig grote suite. Er was kastruimte voor hun kleding, er was een sofa en een lekker groot bed…
Ze keek naar Lambik. Dit kon nooit goed aflopen. Ze hadden een enkele keer eerder samen in een bed gelegen in een hotel, maar daar zat altijd zoveel gedoe van Lambik aan vast. Vaker stelde ze dan voor dat de mannen bij elkaar op de kamer zouden zijn en de vrouwen bij elkaar. Maar soms vonden Suske en Wiske het ook gezellig om bij elkaar op een kamer te zijn. Iets wat Sidonia goed snapte; een volwassene als kamergenoot was natuurlijk toch anders als tiener zijnde.
Lambik was ondertussen ook de kamer binnen gelopen en had zijn koffer op het bed gezet. Het leek erop dat hij niets in de gaten had of dat het hem in ieder geval niet deerde, want hij ging aan de slag met het uitpakken van zijn koffer.
Sidonia zette haar koffer maar onder in de kledingkast en ging op de sofa zitten. Ze was eigenlijk wel benieuwd hoe lang het zou duren voordat Lambik doorhad dat er iets niet klopte.
Het duurde in ieder geval niet al te lang. “Ik mis iets.”
“Ik ben benieuwd wat je dan mist, ik zie alleen maar een hoop luxe.” Ze was benieuwd of hij het zag.
Lambik keek nogmaals om zich heen. “Ik weet het ook niet zeker. Ik bedoel, we hebben een minibar, dat klopt. Een kast voor onze kleren en zelfs een sofa. Meer past ook niet in deze ruimte, dus wat kan het nog…” Een stilte viel voor Lambik verder ging. “Het is het bed en ik snap ook wel waarom.”
Sidonia volgde Lambiks blik naar het tafeltje. Daar stond een fles champagne en twee glazen, met daarnaast nog een envelop. Op die envelop stond groot ‘Mr & Mrs van Stiefrijke’ geschreven.
Ze stond verbaasd op van de bank en pakte de envelop. “Heb jij ons allebei ingeschreven als ‘van Stiefrijke’? Waarom heb je alleen mijn achternaam opgegeven?” Ze opende de envelop en begon de brief te lezen. “Gefeliciteerd van het winnen van de huwelijksreis van je dromen. Geniet van de prachtige omgeving, het lichtspel van het noorderlicht en van de vele avonturen op jullie pad.”
Sidonia keek Lambik aan. “Sinds wanneer zijn wij getrouwd?” vroeg ze lachend. “Waar heb je in hemelsnaam aan meegedaan?”
Lambik leek na te denken en hij keek haar verbaasd aan. “Ik heb geen idee waar ik dan aan meegedaan heb. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat je kans kon maken op een cruise. Ik had jouw naam als eerste ingevuld en blijkbaar hebben ze jouw achternaam automatisch bij die van mij gezet.”
Nog steeds grinnikend over zijn onoplettendheid pakte Sidonia de fles champagne op. “Je was waarschijnlijk zodanig op zoek naar een avontuur, dat je ons per ongeluk hebt ingeschreven voor een huwelijksreis.”
“Ach, we kunnen er altijd het beste van maken.” zei Lambik terwijl Sidonia de fles opende. “Ik heb nu toch al zo goed als mijn koffer uitgepakt, dus het heeft wat mij betreft ook geen zin om op zoek te gaan naar een andere hut. Daarnaast, volgens mij was het ook helemaal uitverkocht als het gaat om deze luxe hutten.”
Ze was even verbaasd om dit te horen. Lambik zou in het verleden meteen naar de receptie zijn gestapt om alles recht te zetten, maar nu leek hij er zelfs laconiek over te doen. Misschien was hij dan ook daadwerkelijk veranderd als mens. Het stond hem in ieder geval goed. “Ik vind het prima, het bed is groot genoeg voor ons beiden.”
“Ach, het is nu ook niet zo dat we zo veel gaan slapen in het bed.” zei Lambik en Sidonia keek hem even verward aan. “Er zijn zoveel activiteiten wat we kunnen doen op dit schip, dat we er nauwelijks aan toe komen om te gaan slapen.”
Sidonia schonk hoofdschuddend de champagne in de glazen en gaf er één aan Lambik. Een ondeugende twinkeling verscheen in haar ogen. “Goed, in dat geval zeg ik dat we moeten genieten van deze ‘huwelijksreis’.”
Lambik schudde lachend zijn hoofd. “Dit ga ik voorlopig nog even horen, denk ik.” grinnikte hij terwijl hij zijn glas tegen die van Sidonia klonk.
“Oh, reken maar.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten