Behind the scenes - 362

    

Suske en Wiske fanfiction

Behind the scenes
362: De kale kroon

Generaal Zidonia zat in het binnenhof van het kasteel. Ze was blij dat de tsaar en tsarina in orde waren en dat zij net op tijd waren geweest om de kinderen te redden. En blijkbaar waren het niet alleen de kinderen die gered waren. 

Kazak liep de binnenplaats op. Hoewel Zidonia vaker met hem te maken had gehad en eigenlijk ook nooit de behoefte had gehad om hem beter te leren kennen, stond ze wel open voor een relatie met hem. Als generaal had ze geen tijd gehad om op zoek te gaan naar een man, zeker niet wanneer Kazak weer eens naast zijn grens stond. 

"Een drankje, mijn vrouwe?"

Kazak stond naast Zidonia en bood haar een glas aan. Zidonia schonk hem een glimlach en pakte het glas van hem over. Ze was overdonderd over zijn huwelijksaanzoek, maar zag wel dat hij het meende. Het was voor haar dan misschien niet liefde op het eerste gezicht, maar ze wilde het wel proberen. "Misschien wordt het tijd dat we elkaar een beetje leren kennen, mijn koning." Het voelde raar om Kazak 'mijn koning' te noemen, maar dat was hij wel als zij in zou gaan op het huwelijksaanzoek.

Een glimlach verscheen op Kazak's mond. "Het voelt fijn als iemand je zo noemt en daar heb je zeker gelijk in. Ik weet alleen dat je een zeer goede generaal bent, maar hoe ben je generaal geworden? Zeker voor een vrouw is dit vrij ongewoon."

"Tsarina Annah de acht- of negenenveertigste was haar tijd vooruit. Door mijn lichaamsbouw kon ik ongezien mee trainen met de jongens, maar al snel had Tsarina snel door dat ik van het vrouwelijk geslacht was. Maar omdat ze zo onder de indruk was van mijn vechtkunsten en leiderschap, besloot ze voor nu niets te zeggen. Ik klom omhoog in de rangen en werd uiteindelijk door andere mannen aangewezen om generaal te worden. Nadat ik mijn rang had gekregen, heeft Tsarina mij zonder harnas en zonder helm een vergadering met hoge rangen laten bijwonen. Daar heeft ze aangegeven dat ik alleen uit mijn rang kon worden gezet als de anderen duidelijke signalen hadden dat ik mijn werk niet goed kon doen of als ik zelf uit het leger wilde stappen."

Zidonia keek Kazak aan en glimlachte. Ze was ook trots op zichzelf, maar dankzij de Tsarina kon zij zo ver komen. "Als ik met jou mee ga, dan wil ik zeker weten dat mijn thuisland in vrede kan leven en op ons kan rekenen op het moment dat het nodig is."

"Dat komt in orde." knikte Kazak. "Naast mijn koningin zou ik je graag als mijn generaal willen. De nederlagen die ik heb geleden, waren doordat jij alles door leek te hebben. Het is duidelijk dat jij goede kennis bezit als het gaat om militaire plannen."

Lambikov liep naar het stel toe. Evenals generaal Zidonia, was Lambikov een vrij lange tijd werkzaam aan het hof. Beide waren in de rangen geklommen door de jaren heen en hadden aan elkaar een goede vertrouwenspersoon. "Je zult hier gemist worden. vrouwe Zidonia." zei Lambik terwijl hij voor haar ging staan. "Ik zal op zoek moeten gaan naar een nieuwe generaal."

Zidonia keek naar Lambikov. "Ik blijf hier totdat er een nieuwe generaal is die mij geweldig kan vervangen. Dus zo snel ben je nog niet van mij af. Daarnaast is de grens hier niet al te ver vandaan, wees altijd welkom om even langs te komen voor advies."

"Raadsheer Lambikov, wij zullen toch rond de tafel moeten om te kijken hoe wij de toekomst van onze landen zien. Samen met de Tsaar en Tsarina en generaal Zidonia. De vrede kan ik beloven, maar ik denk dat we meer voor elkaar kunnen betekenen."

Terwijl er over de Tsaar en Tsarina werd gesproken, kwamen ze daadwerkelijk het binnenhof op. Ze hadden de groep zien zitten en hadden besloten om zich aan de groep te voegen. 

"We zullen je missen, generaal, als je hier weggaat." begon Tsarina Wizka terwijl ze naar Zidonia keek. "Naast Tsarina Annah ben jij altijd degene geweest die ons heeft opgevoed. Je hebt ons waardevolle lessen gegeven en we hopen je toch nog veel te kunnen zien."

"Maak je maar geen zorgen. Jullie zijn fantastisch samen en ik ben maar een koninkrijk verder. Daarnaast blijf ik nog even voor ik mee ga met Kazak. Jullie moeten een nieuwe generaal krijgen voor ik weg kan."

"We wensen je wel al het geluk, generaal." zei Tsaar Suzko. "Onze deur zal altijd voor jullie open staan."

"Daar drink ik op!" zei Lambikov en hij hief het glas. "Op een prachtige toekomst tussen onze prachtige landen!"