A Mother's Child
Hoofdstuk 6
Sidonia keek naar haar koffiezetapparaat. Toen Lambik aangaf dat het misschien wel gezellig was om te blijven voor het diner, had Sidonia zo haar twijfels. Lambik had moeder immers niet ontmoet en ze wist bijna zeker dat moeder en Marylène niet bij elkaar zouden passen.
Maar uiteindelijk is het allemaal meegevallen. Moeder had zich ingehouden tijdens het diner en ze had verder geen commentaar geleverd.
Ze nam twee koppen koffie mee naar de woonkamer, waar Lambik op de bank zat. Moeder was bezig met omkleden en de koffers uit te ruimen die ze van het vliegveld had gehaald, Marylène was een wandeling aan het maken en haar kinderen waren in hun eigen kamer. Dus in feite had ze nu even de avond met Lambik alleen.
“Dank je, Sidonie.” zei Lambik met een glimlach wanneer Sidonia hem de kop koffie overhandigde. “Het was weer een fijn diner.”
Sidonia ging naast hem zitten en een stilte viel terwijl ze samen van hun koffie genoten. Van tijd tot tijd keek Sidonia naar hem.
Sinds het gesprek met Marylène bleef ze maar denken aan haar relatie met Lambik. De laatste tijd was het wat stroever geweest tussen hun twee. Sinds de laatste keer dat hij op haar hart had getrapt, was ze het zat geweest. Ze had besloten om niet meer op hem te wachten.
Maar als ze eerlijk was, was ze nog niet iemand anders tegen gekomen die zoveel gevoelens in haar losmaakte dan Lambik dat deed. En als ze echt eerlijk was, wilde ze liever niemand anders.
“Waar denk je aan, Sidonia?” vroeg Lambik na een korte stilte. Hij had haar zien denken en meestal betekende dat geen goed nieuws voor hem als zij aan het nadenken was.
Sidonia schudde haar hoofd en keek naar hem. “Ik vind het eigenlijk wel bijzonder dat onze moeders vrijwel tegelijkertijd weer terug zijn gekomen in onze levens. Al zou ik niet weten waarom mijn eigen moeder weer terug is.” zuchtte ze.
“Is het echt belangrijk om te weten waarom ze terug is? Is het niet gewoon tijd om te verzoenen met je moeder?”
Sidonia keek hem strak aan. “Niet voor ze erkent dat ze in het verleden grove fouten heeft gemaakt. Lambik, ze is niet eens bij de begrafenis van haar eigen dochter geweest. En ik heb alles geprobeerd. Ze was er niet toen ik haar het hardste nodig had.”
Lambik had even geen idee wat hij moest zeggen. Als Sidonia echt alles had geprobeerd, waarom zou je als moeder dan niet terug gaan naar je familie? Wat hij ook begreep van Suske was dat Jacqueline ook niet wist dat Wiske’s ouders waren overleden.
“Heb je al geprobeerd te praten hierover met haar? Dit is best wel een ding, zeker als Wiske haar grootmoeder meer zou willen zien.”
“Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar moeder lijkt me voornamelijk te ontlopen. Het helpt ook niet dat ik voornamelijk vroeg naar bed ga en moeder in de ochtend langer doorslaapt.”
Lambik zuchtte. Hij had geen idee waar moeder en dochter in verwikkeld waren, maar ideaal was het niet. Die twee moesten het echt een keer bijleggen.
Terwijl Sidonia en Lambik in gesprek waren, was Marylène weer teruggekomen naar Sidonia’s huis. Ze probeerde iedere avond na het diner wel een avondwandeling te maken. Het was het beste voor haar geest en lichaam.
Ze wilde de woonkamer inlopen toen ze Sidonia en Lambik met elkaar zag praten. Marylène had al het idee dat die twee toch echt een keer goed moesten praten en ze besloot maar door te lopen naar de keuken.
Marylène pakte een kop koffie en besloot haar tarotkaarten te pakken om de tijd te doden. Door haar vele zwervingen over de wereld heeft ze tarot leren leggen en had ook een diepe connectie met haar kaarten.
Ze besloot te gaan zitten aan de eettafel en terwijl ze de kaarten aan het schudden was, dacht ze aan Sidonia en Lambik. Misschien lag het aan haar verdwijning dat Lambik niet met een vrouw durfde samen te zijn. Want die twee hadden een mooie energie samen.
Plots sprong er een kaart uit haar dek. Deze viel prachtig voor haar neus, zoals ze een kaart zou neerleggen. Marylène bekeek de kaart aandachtig; Bekers twee, ze had het kunnen weten. Marylène rolde met haar ogen en zuchtte. Dit was de kaart die ze inderdaad verwachtte te trekken. Deze kaart had vaak met relaties en conflicten te maken en het was dan ook niet raar dat dit dan de kaart was die uit haar dek sprong.
Ze plaatste de kaart opzij en keek op. Vanuit haar ooghoek zag ze al Jacqueline verschijnen en het leek erop dat ze naar de woonkamer wilde gaan. “Als je het maar waagt.” zei ze nog voor Jacqueline zich kon bewegen.
Jacqueline keek verbaasd op. Ze had eindelijk al haar koffers weten uit te pakken en al haar spullen weggelegd. Daarom vond ze ook dat ze een kop koffie had verdiend. Maar blijkbaar dus niet in de woonkamer.
Ze zag Marylène in de eetkamer zitten en besloot maar naar haar toe te lopen. Ze had Sidonie al met die Lambik zien zitten en Marylène had dus besloten dat die twee een privé moment gegund was.
Toen ze Marylène eenmaal naderde, zag ze dat ze bezig was met de tarotkaarten. “Ik dacht dat wij…”
“Het is ook niet voor jou, ik was eigenlijk meer voor mijzelf bezig,” was het antwoord nog voor Jacqueline haar zin kon afmaken. “Echter had mijn dek besloten dat ik voor de kinderen de kaarten ga leggen.” Marylène hield een kaart omhoog. “Bekers Twee staat voor relatie en conflict en dit was de kaart die uit mijn stapel viel. Echter, als ik voor anderen kaarten leg, leg ik er altijd drie neer. En mijn gevoel zegt dat ik jou de overige twee kaarten moet laten kiezen.”
Marylène zorgde ervoor dat de kaarten in een rij kwamen te liggen en keek Jacqueline aan. “Laat je gevoel spreken.”
Jacqueline keek naar de vrouw voor ze tegenover haar ging zitten. Met een zucht pakte ze twee kaarten en legde ze één voor één voor haar neer.
“Laten we dan kijken wat onze kinderen te wachten staat.” zei Marylène en ze draaide de eerste kaart om. “Zwaarden Acht. Een uitzichtloze toekomst door een situatie waarin je niets aan kunt veranderen. Als het om hun relatie gaat zou het betekenen dat er weinig gaat veranderen in de toekomst.”
Marylène draaide de tweede kaart om. “De Gehangene…”
“Betekend dat er iets ergs staat te gebeuren?” vroeg Jacqueline voor Marylène iets kon zeggen.
“Over het algemeen niet, het betekent dat er iets gebeurt waardoor je wereld op z’n kop wordt gezet. En dat kan van alles zijn; huwelijk, zwangerschap, verhuizing.” Marylène zuchtte en keek naar de kaarten op tafel. “Ik denk dat de kaarten net zo wispelturig zijn als de twee in de woonkamer. Misschien zou ik toch een hartig woordje met mijn zoon moeten spreken.”
Jacqueline stond op. Ze had zich niet in deze onzin moeten mengen. “Ze zijn oud en wijs genoeg. Ik pak mijn koffie en ga de woonkamer in, die twee hebben lang genoeg de tijd gehad om alles uit te spreken wat er te spreken viel.”
Verbaasd keek Marylène haar na, misschien hadden de kaarten het niet over hun zoon en dochter…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten