Behind the scenes - 363.2

Ok, ik moest dit gewoon even schrijven. Lambik weet nu dat het Sidonia was waar hij een gesprek mee had gehad, maar heeft hij dan ook spijt van wat hij had gezegd?
Heel eerlijk, ik wilde eigenlijk maar met een teentje over de grens gaan... Ik ben bang dat het misschien toch een voet of twee is geworden. 

Suske en Wiske Fanfiction
Behind the scenes
363: De Maffe Markies

Het avontuur was voorbij en ze waren nog in het huis van Barabas. Hoewel de professor zijn tijdmachine redelijk goed had gerepareerd, wilde hij toch nog verder met de machine aan de slag. 

Sidonia ging op de bank in de woonkamer van de professor zitten. De rest was bezig met omkleden, maar zij wilde nog iets langer in de jurk blijven zitten. Hoewel het korset misschien niet helemaal lekker zat, voelde ze zich wel fantastisch in deze jurk. 

"Moet jij je niet omkleden?" klonk er ineens en Lambik verscheen in de woonkamer. Hij had zich ondertussen weer omgekleed in zijn normale outfit en ging naast Sidonia zitten. "Ik dacht dat korsetten niet gemaakt waren om lang mee te zitten."

"Of om soldaten in uniform met een pan te slaan." zei Sidonia met een glimlach. "Maar ook dat heb ik gedaan."

Lambik schoot in de lach en hij keek haar even aan. "Ik weet ook niet waarom ik niet doorhad dat jij het was. Als we in de knoei zitten, dan weet jij ons altijd toch wel te redden. Maar waarom je vermommen als de Maroilles?"

Sidonia voelde haar wangen warm worden. Lambik had haar al een complimentje gegeven toen ze nog in het verleden zaten, maar toen dacht hij dat ze totaal iemand anders was. "Fijn om te horen dat ik mijn vrienden nog steeds kan redden. Maar dit keer kon ik dit alleen doen op het moment dat niemand wist wie ik was. Als het voor de soldaten duidelijk was geweest dat ik daadwerkelijk bij jullie hoorde, dan had ik niet de mogelijkheid gehad om jullie te helpen."

Even viel er een stilte en Sidonia keek naar Lambik. Want terwijl Anne-Marie bij Lou was, hadden zij een gesprek met elkaar. En Sidonia was benieuwd of Lambik nog steeds alles meende wat hij haar had verteld. "Lambikske, toen wij het gesprek hadden..."

Ze wist even niet wat ze moest vragen of zeggen. Dat gesprek wat ze hadden was zo fijn en het voelde zo goed. Ze wist eigenlijk ook niet of ze in die fantasie wilde blijven leven of dat ze haar dromen in duigen wilde zien vallen maar dan wel de waarheid wist.

Lambik pakte haar handen en keek in haar ogen. "Sidonie, misschien heb ik alles wel gezegd tegen een voor mij ander persoon, er zit nog steeds een kern van waarheid in. Ik meende het toen ik zei dat ik het zo moedig vond dat je mensen die je nauwelijks kende zo had geholpen. En achteraf gezien waren wij dan geen vreemden, de manier waarop je de soldaten wist te verslaan, was onvoorstelbaar."

"En dat ik mee wilde naar jouw tijdperk?"

Hij gaf haar een glimlach. "Ik denk dat ik het onder jouw moed schaarde. En heel eerlijk was ik even Sidonia vergeten en hoe zij zou reageren als ik iemand uit het verleden had meegenomen. Maar misschien was er iets dat in mijn onderbewustzijn al aangaf dat jij het kon zijn."

Er verscheen een ondeugende twinkeling in Sidonia's ogen. "En de kus?"

Ze hadden een kus gedeeld. Het was niet veel en misschien miste het de vonken die ze eerder wel dacht te hebben gevoeld, het bleef een kus. 

"Nu ik weet dat jij het bent?" vroeg Lambik en Sidonia knikte. "Die kus kwam niet helemaal tot zijn recht."

Sidonia keek hem verbaasd aan. "Wat bedoel je?"

Lambik stond op van de bank en trok Sidonia van de bank af. Ze stonden oog in oog en Lambik bekeek haar nogmaals hoe ze er uit zag in die jurk. Daarna trok hij haar dichter naar hem toe en kuste haar. Dit was een kus waar ze op hoopte. 

Zo snel dat die kus kwam, zo snel was het alweer voorbij. En nog voor Sidonia alles kon registreren, was er een stem die haar aandacht trok. "Tante, had jij al thee gezet?"

Sidonia knipperde met haar ogen en draaide zich om. "Nog niet, Wiske. Ik ga me eerst even omkleden."

Even draaide ze weer terug naar Lambik, om daarna de woonkamer uit te lopen. Ze had een kus als die niet verwacht, maar het was er één waarvan ze hoopte dat er meer van zouden volgen.