Sidonia trok haar jas aan en keek naar het kantoor van Martin. "Het is alweer vijf uur, Martin. Ga niet te laat naar huis, anders moet ik aan Marina nog uitleggen dat het niet mijn schuld was dat je niet op tijd voor het eten thuis was."
Martin keek op van zijn scherm en glimlachte. "Maak je geen zorgen. Ik lees dit artikel nog door en zet het door naar de drukker. Dan beloof ik dat ik naar huis ga. Ga jij maar genieten van je date met Lambik."
Ze zuchtte en keek de afdeling rond. Er waren nog enkele collega's aan het werk, waaronder een paar die dit feitje aan Martin hadden kunnen vertellen. "Ricardo?"
"Christina."
"Als je morgen ochtend iets leest over een moord..."
"Ik dacht dat jij je Krimsonia verleden achter je had gelaten. Daarbij, als je het maar waagt, want je hebt jezelf hier onmisbaar gemaakt." zei Martin met een groot glimlach. "Ik plaagde je maar, maar ik meende het wel. Geniet van je etentje met Lambik."
Sidonia wenste Martin een fijne avond en liep naar de uitgang. Lambik was die middag langs gekomen om aan te geven dat hij een reservering had staan bij een restaurant. Toen Sidonia meer wilde weten, was hij daar terughoudend in, maar hij bleef erbij dat hij haar had willen uitnodigen om mee te komen. En omdat het haar scheelde om te koken en ze eigenlijk nooit nee kon zeggen tegen een etentje met Lambik, besloot ze in te stemmen.
Maar er waren een aantal collega's die dit als een soort teken zagen. Al sinds het begin beweerde Christina dat ze zeker wist dat Lambik van haar hield, net als Rosanne en Margaritha. En Ricardo die zag overal wel een roddel in, dus zo nu en dan was Sidonia het lijdend voorwerp. Ze hield nog steeds van haar collega's, maar soms kon ze diezelfde collega's wel schieten.
Op de parkeerplaats zag ze al snel Lambik's auto staan en liep er naar toe. Lambik stond naast zijn auto van het zonnetje te genieten en glimlachte wanneer hij Sidonia in het vizier kreeg. "Nog even genieten van de laatste zonnestralen voordat het weer donker wordt."
Sidonia gaf hem een glimlach. "Zullen we dan maar gaan? Ik ben benieuwd waar we dan naar toe gaan."
"Je zal het zo zien." Lambik stapte de auto in en Sidonia deed hetzelfde aan de bijrijderskant. En al snel waren ze op weg. "Had je eigenlijk al iets voor mijn verjaardag gekocht?"
Sidonia keek naar Lambik. "Ik ben al een tijdje op zoek, maar heb tot nu toe nog niet de perfecte cadeau gevonden om eerlijk te zijn."
Lambik keek even naar haar. "Ik ben eigenlijk op zoek naar iets voor aan de muur. Iets wat te maken heeft met het oude Antwerpen. Misschien helpt dat bij je zoektocht."
Sidonia keek hem verbaasd aan, maar bedacht zich dat Lambik vaker op zoek was naar nostalgische memorabilia. Hij had een tijdlang een fascinatie voor de Grote Oorlog en nu dus de geschiedenis van Antwerpen.
Ineens bedacht ze zich dat er op Lambik's verjaardag een markt in Antwerpen zou zijn. Hoewel ze liever niet op de dag zelf iets kocht, zou dit de mogelijkheid zijn om iets moois te vinden voor Lambik. "Dank je, ik denk dat het inderdaad wel zal helpen."
Het duurde niet lang voor dat Lambik stopte. Sidonia stapte uit en keek naar de gevel van het restaurant. "Het wapen van Antwerpen?" zei ze met een glimlach en ze schudde even haar hoofd. "En waarom had je hier een reservering?"
Lambik stapte uit zijn auto en deed het op slot. "Het was eigenlijk niet mijn reservering. Het was een cadeau van Christina. Volgens haar kon je hier prima eten in een soort Antwerps thema." Hij ging naast Sidonia staan en keek haar aan. "Om jou uit te nodigen was mijn eigen idee, voor je Christina onmogelijke vergaderingen doorgeeft. Het is een tijd geleden dat we samen iets hadden gedaan en aangezien de reservering voor twee personen was, leek het me gezellig om jou ook uit te nodigen."
"Je bent een fantastische vriend." zei Sidonia met een glimlach en ze gaf hem een kus op zijn wang. "Dan ben ik benieuwd naar het restaurant als Christina het aanbeveelt."
Lambik bood haar een arm aan en Sidonia accepteerde het. Lambik had gelijk, het was een tijd geleden dat ze samen iets gedaan hadden. Dus het werd tijd om weer eens samen iets te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten