Ik wilde eigenlijk door de ogen van Sidonia het verhaal vertellen, maar ik raakte met mijzelf verstrikt. Dus dan maar door de ogen van Lambik.
366: De Geplaagde Plantijn
(Nummer 2)
Het was alweer donker toen Lambik zijn auto op de oprit reed. Hij had de hele dag geklust bij een oudere barones die van alles aan haar woning had en hij voelde zich gesloopt. Het was dat de dame goed betaalde, maar het was veel werk geweest.
Hij stapte zijn auto uit en keek even naar de auto die voor de zijne stond. Sidonia's kever stond voor zijn deur. Hij had haar verteld over de klus en Sidonia had geopperd om voor hem te koken die dag. En om zelf niet met de rommel te zitten, wilde ze het wel bij Lambik thuis doen.
Lambik stak zijn sleutel in het slot. Voor een huis waar iemand zou moeten zijn, was het vrij donker. En hij dacht ook dat Suske en Wiske mee zouden komen, maar ook daar zag hij geen tekenen van.
Hij deed de voordeur open en deed het licht aan in de hal. "Sidonia?" riep Lambik terwijl hij zijn schoenen uit deed. Hij rook wel iets, maar het donkere huis was toch een bijzonder fenomeen.
"Eerst omkleden, dan vragen stellen." klonk er uit de keuken en Lambik keek even verbaasd op. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders maar op en liep naar zijn slaapkamer om zijn werkkleding uit te trekken en even op te frissen.
Het duurde niet lang voor hij een schone set kleding had aangetrokken en de werkvlekken van zijn lichaam had gepoetst. Lambik liep naar de eetkamer en keek even verbaasd om zich heen. Het enige wat nog brandden waren kaarsen op de eetkamertafel.
"Waarom zijn alle lichten uit?" vroeg hij wanneer hij tegenover Sidonia ging zitten.
"Ten eerste is het beter voor het milieu, maar ook omdat ik wat sfeer wilde creëren. Ik mag dan niet op je verjaardag koken, dus dan doe ik het een week later op mijn manier." zei ze met een glimlach en ze begon het diner op te scheppen. "Ik hoop dat je trek hebt, het is een recept van Cerise."
Lambik was over het algemeen altijd dol op wat Sidonia kookte, maar Cerise had zo nu en dan ook heerlijke recepten. "Na een dag klussen altijd, dus ik ben blij dat je vandaag wilde koken. Maar ik dacht dat je voor iedereen zou koken."
"Jerom is met de professor mee en Suske en Wiske zouden vandaag gaan eten bij vrienden, dus ik hoefde niet veel te koken vandaag."
Dat Jerom weg was met Barabas, wist Lambik nog wel, maar dat Sidonia zo vergevend zou zijn tegenover Suske en Wiske dat ze ineens bij vrienden zouden eten. Dat had Lambik eigenlijk niet verwacht. Aan de andere kant, hij kende Sidonia ook wel langer dan vandaag. Ze zou iedere mogelijkheid aanpakken om samen met hem te kunnen zijn, op welke manier dan ook.
Het diner verliep zoals een diner tussen vrienden zou verlopen. Er werd gepraat, gelachen en gegeten, bij kaarslicht. Hoewel Lambik toch wel bang was dat Sidonia toespelingen zou maken, was dat niet het geval geweest.
"Je mag tegen Cerise zeggen dat het recept heerlijk was." zei Lambik wanneer hij een laatste hap van zijn diner nam. "En het helpt natuurlijk dat je zo goed gekookt hebt." voegde hij er snel aan toe.
Sidonia lachte en pakte de borden op. "Ik zal het maandag aan haar vertellen. En je hebt gelijk, het was een heerlijk recept." Ze stond op en nam de borden mee naar de keuken.
Lambik keek even verbaasd naar Sidonia. Omdat hij pas aan tafel kwam nadat Sidonia was gaan zitten, had hij niet goed gezien wat ze had aangetrokken. Nu ze eenmaal stond, kon hij beter zien wat ze droeg. Het was een prachtige, donkerblauwe jurk met een open rug, waar een soort vetersluiting leek te zitten.
Sidonia had vaker de neiging om toch iets meer te doen dan nodig was, maar het stond haar niet verkeerd.
Lambik besloot om ook maar van tafel te gaan en hij liep naar de woonkamer. Het voelde niet goed om het licht in de woonkamer voluit te zetten en de tv aan te zetten, dus besloot hij de lampen maar te dimmen en de radio zacht aan te zetten. Hij keek even om zich heen en had ineens een idee. Hij besloot de salontafel, bank en stoelen naar de muur te schuiven.
"Lambik, wat ben je in hemelsnaam aan het doen?"
Lambik had net het laatste meubelstuk aan de kant geschoven toen Sidonia in de deuropening verscheen. Hij ging rechtop staan en liep naar haar toe. "Ik dacht dat we nog iets konden doen na het eten."
Hij stak zijn linkerhand naar haar uit en Sidonia twijfelde even om het te pakken. Zachtjes trok hij haar naar hem toe en plaatste zijn rechterhand op haar onderrug.
Sidonia gaf hem een glimlach en plaatste haar linkerhand op zijn rechter bovenarm. Hoewel ze niet vaak samen dansten, kwam het wel regelmatig voor. "De laatste keer dat we dit deden was toen we in het verleden zaten met Anne-Marie."
Lambik lachte. "Dat jij als Maroilles met mij de wals danste. Ik had toen moeten weten dat jij het was, we waren goed op elkaar ingespeeld." Hij keek haar aan. "Waarom heb je deze jurk aan?"
"Vind je het mooi?"
Lambik slikte even. Het stond haar fantastisch, de kleur paste goed bij haar en het liet haar figuur goed zien. "Is het misschien niet een beetje te veel?"
"Misschien, maar ik had aan Cerise beloofd dat ik deze jurk zou dragen als zij mij het recept zou geven."
Dat leverde een verbaasde blik op van Lambik. "Hoe weet Cerise dat jij deze jurk hebt?" Sidonia was niet zo van het delen van outfits met collega's, dus er moest dus een andere reden zijn.
"Ik heb het een tijdje terug gedragen, toen ik met Cerise naar dat nieuwe restaurant ging. Ik moest van haar een spraakmakende jurk dragen en dat was deze jurk. En ik moet ook zeggen dat het mij ook zeer beviel om het te dragen."
"Jij bent op date geweest met Cerise?"
"Nee, werkbezoek." zuchtte Sidonia. "Ze kwam me ophalen in een chique auto en heeft me ook weer netjes thuis gebracht. We hebben nog een kop koffie gedaan bij mij thuis en..." Er viel even een stilte voor Sidonia weer verder ging. "Het klinkt echt als een date. Cerise is nog steeds te jong voor mij om een relatie mee te beginnen, even naast het feit dat ik niet eens op vrouwen val. Maar was jij nu echt jaloers, meneer Lambik?"
Hij gaf haar een kleine glimlach. "Op jou en Cerise? Ik zou niet zien waarom."
Sidonia schudde haar hoofd en hij zag hoe zij naar hem keek. Een stilte tussen hun twee viel en even was de muziek op de achtergrond het enige wat te horen was in de woonkamer.
Waarom zou hij in hemelsnaam jaloers zijn op Cerise? Dat zij eerder Sidonia in deze prachtige jurk zag dan hij? Dat zij de mogelijkheid had gehad om met Sidonia op een volledige date te gaan?
Lambik zuchtte. Als hij Sidonia voor zichzelf zou willen hebben, dan had hij haar ten huwelijk moeten vragen. Hij had geen recht om jaloers te zijn zolang hij niet eerlijk was tegenover Sidonia over zijn gevoelens.
Als hij echt eerlijk was, dan voelde hij al sinds hun eerste ontmoeting al meer dan vriendschap voor haar. In het begin dacht hij meer dat het kwam omdat hij al een tijd alleen was, maar door de jaren heen merkte hij dat er iets aan Sidonia was wat er voor zorgde dat hij bij haar bleef.
"Lambikske..."
Haar stem haalde hem weer uit de gedachtegang. "Wat is er?"
"Je hebt nooit gezegd wat je van de outfit vond." zei Sidonia met een grote glimlach. "En ik moet toch echt bekennen dat ik nieuwsgierig ben wat je nu van de jurk vind."
Lambik gaf haar een glimlach en hield zijn linkerhand omhoog zodat Sidonia een rondje kon draaien. Zodat hij nu een beter plaatje had van hoe fantastisch zij in die prachtige jurk er uit zag.
"Het is een prachtige outfit, Sidonie." zei hij wanneer ze een rondje voor hem had gedraaid. Hij plaatste zijn hand weer op haar onderrug en keek haar aan. "Je ziet er fantastisch uit."
"Dank je, Lambikske. Het betekent veel voor me dat je dit zegt."
Heel even keken ze elkaar aan en Lambik trok met zijn rechterhand Sidonia dichter naar hem toe. Er waren moment dat de aantrekkingskracht groter was dan hemzelf. Dit was zo'n moment.
Hij gaf haar een zoen op haar lippen. Als hij naar zijn hart luisterde, wilde hij het langer volhouden. Maar zijn brein hield hem tegen. Het was misschien maar voor even, maar het voelde alsof de wereld voor hem stil stond.
Misschien was hij er nog niet klaar voor om zijn ware gevoelens voor haar op te biechten, maar dit kwam al dichtbij.
I've been falling in love with you every day
Geen opmerkingen:
Een reactie posten